1 Davi dirigiu ao Senhor as palavras deste cântico, no dia em que o Senhor o livrou das mãos de todos os seus inimigos e das mãos de Saul, dizendo:

2 O Senhor é o meu rochedo, a minha fortaleza e o meu libertador.

3 É meu Deus, a minha rocha, nele confiarei; é o meu escudo, e a força da minha salvação, o meu alto retiro, e o meu refúgio. O meu Salvador; da violência tu me livras.

4 Ao Senhor invocarei, pois é digno de louvor; assim serei salvo dos meus inimigos.

5 As ondas da morte me cercaram, as torrentes de Belial me atemorizaram.

6 Cordas do Seol me cingiram, laços de morte me envolveram.

7 Na minha angústia invoquei ao Senhor; sim, a meu Deus clamei; do seu templo ouviu ele a minha voz, e o meu clamor chegou aos seus ouvidos.

8 Então se abalou e tremeu a terra, os fundamentos dos céus se moveram; abalaram-se porque ele se irou.

9 Das suas narinas subiu fumaça, e da sua boca um fogo devorador, que pôs carvões em chamas.

10 Ele abaixou os céus, e desceu; e havia escuridão debaixo dos seus pés.

11 Montou num querubim, e voou; apareceu sobre as asas do vento.

12 E por tendas pôs trevas ao redor de si, ajuntamento de águas, espessas nuvens do céu.

13 Pelo resplendor da sua presença acenderam-se brasas de fogo.

14 Do céu trovejou o Senhor, o Altíssimo fez soar a sua voz.

15 Disparou flechas, e os dissipou; raios, e os desbaratou.

16 Então apareceram as profundezas do mar; os fundamentos do mundo se descobriram, pela repreensão do Senhor, pelo assopro do vento das suas narinas.

17 Estendeu do alto a sua mão e tomou-me; tirou-me das muitas águas.

18 Livrou-me do meu possante inimigo, e daqueles que me odiavam; porque eram fortes demais para mim.

19 Encontraram-me no dia da minha calamidade, porém o Senhor se fez o meu esteio.

20 Conduziu-me para um lugar espaçoso; livrou-me, porque tinha prazer em mim.

21 Recompensou-me o Senhor conforme a minha justiça; conforme a pureza e minhas mãos me retribuiu.

22 Porque guardei os caminhos do Senhor, e não me apartei impiamente do meu Deus.

23 Pois todos os seus preceitos estavam diante de mim, e dos seus estatutos não me desviei.

24 Fui perfeito para com ele, e guardei-me da minha iniqüidade.

25 Por isso me retribuiu o Senhor conforme a minha justiça, conforme a minha pureza diante dos meus olhos.

26 Para com o benigno te mostras benigno; para com o perfeito te mostras perfeito,

27 para com o puro te mostras puro, mas para com o perverso te mostras avesso.

28 Livrarás o povo que se humilha, mas teus olhos são contra os altivos, e tu os abaterás.

29 Porque tu, Senhor, és a minha candeia; e o Senhor alumiará as minhas trevas.

30 Pois contigo passarei pelo meio dum esquadrão; com o meu Deus transporei um muro.

31 Quanto a Deus, o seu caminho é perfeito, e a palavra do Senhor é fiel; é ele o escudo de todos os que nele se refugiam.

32 Pois quem é Deus, senão o Senhor? e quem é rocha, senão o nosso Deus?

33 Deus é a minha grande fortaleza; e ele torna perfeito o meu caminho.

34 Faz ele os meus pés como os das gazelas, e me põe sobre as minhas alturas.

35 Ele instrui as minhas mãos para a peleja, de modo que os meus braços podem entesar um arco de bronze.

36 Também me deste o escudo da tua salvação, e tua brandura me engrandece.

37 Alargaste os meus passos debaixo de mim, e não vacilaram os meus artelhos.

38 Persegui os meus inimigos e os destruí, e nunca voltei atrás sem que os consumisse.

39 Eu os consumi, e os atravessei, de modo que nunca mais se levantaram; sim, cairam debaixo dos meus pés.

40 Pois tu me cingiste de força para a peleja; prostraste debaixo de mim os que se levantaram contra mim.

41 Fizeste que me voltassem as costas os meus inimigos, aqueles que me odiavam, para que eu os destruísse.

42 Olharam ao redor, mas não houve quem os salvasse; clamaram ao Senhor, mas ele não lhes respondeu.

43 Então os moí como o pó da terra; como a lama das ruas os trilhei e dissipei.

44 Também me livraste das contendas do meu povo; guardaste-me para ser o cabeça das nações; um povo que eu não conhecia me serviu.

45 Estrangeiros, com adulação, se submeteram a mim; ao ouvirem de mim, me obedeceram.

46 Os estrangeiros desfaleceram e, tremendo, sairam os seus esconderijos.

47 O Senhor vive; bendita seja a minha rocha, e exaltado seja Deus, a rocha da minha salvação,

48 o Deus que me deu vingança, e sujeitou povos debaixo de mim,

49 e me tirou dentre os meus inimigos; porque tu me exaltaste sobre os meus adversários; tu me livraste do homem violento.

50 Por isso, ó Senhor, louvar-te-ei entre as nações, e entoarei louvores ao teu nome.

51 Ele dá grande livramento a seu rei, e usa de benignidade para com o seu ungido, para com Davi e a sua descendência para sempre.

1 En Dawid het die woorde van hierdie lied tot die HERE gespreek op die dag toe die HERE hom gered het uit die hand van al sy vyande en uit die hand van Saul.

2 En hy het gesê: Die HERE is my rots en my bergvesting en my redder;

3 God is my rots by wie ek skuil; my skild en die horing van my heil, my rotsvesting en my toevlug, my verlosser; van geweld het U my verlos.

4 Ek roep die HERE aan wat lofwaardig is, en van my vyande word ek verlos.

5 Want die golwe van die dood het my omring, strome van onheil het my oorval.

6 Bande van die doderyk het my omring, strikke van die dood het my teëgekom.

7 Toe ek benoud was, het ek die HERE aangeroep, en ek het geroep tot my God; en uit sy paleis het Hy my stem gehoor, en my hulpgeroep was in sy ore.

8 Toe het die aarde geskud en gebewe, die fondamente van die hemel het gesidder en geskud, omdat Hy toornig was.

9 Rook in sy neus het opgegaan, en 'n vuur uit sy mond het verteer; kole uit Hom het gebrand.

10 En Hy het die hemel gebuig en neergedaal, en wolkedonkerheid was onder sy voete.

11 En Hy het op 'n g,rub gery en gevlieg; ja, Hy het verskyn op die vlerke van die wind.

12 En Hy het duisternis rondom Hom as hutte gestel, versameling van waters, diktes van wolke.

13 Uit die glans voor Hom het gloeiende kole gebrand.

14 Uit die hemel het die HERE gedonder, en die Allerhoogste het sy stem laat hoor.

15 En Hy het pyle uitgestuur en hulle verstrooi, bliksems en hulle verwar.

16 En die beddings van die see het sigbaar geword, die fondamente van die wêreld is blootgelê, deur die dreiging van die HERE, vanweë die geblaas van die wind van sy neus.

17 Uit die hoogte het Hy sy hand uitgestrek, Hy het my gegryp, my uit groot waters getrek.

18 Hy het my verlos van my magtige vyand, van my haters, omdat hulle te sterk was vir my.

19 Hulle het my oorval op die dag van my nood, maar die HERE was my steun.

20 En Hy het my uitgelei in die ruimte, Hy het my gered, omdat Hy behae in my gehad het.

21 Die HERE het met my gehandel na my geregtigheid; na die reinheid van my hande het Hy my vergelde.

22 Want ek het die weë van die HERE gehou en nie goddeloos van my God afgewyk nie.

23 Want al sy verordeninge was voor my, en sy insettinge -- daar het ek nie van afgewyk nie.

24 Maar ek was opreg voor Hom, en ek was op my hoede vir my ongeregtigheid.

25 So het die HERE my dan vergelde na my geregtigheid, na my reinheid voor sy oë.

26 By die liefderyke betoon U Uself liefderyk, by die opregte man opreg,

27 by die reine, rein; maar by die valse betoon U Uself verkeerd.

28 En U verlos die verdrukte volk, maar u oë is teen die hoogmoediges; U verneder hulle.

29 Want U is my lamp, o HERE! En die HERE laat my duisternis opklaar.

30 Want met U loop ek 'n bende storm, met my God spring ek oor 'n muur.

31 Die weg van God is volmaak; die woord van die HERE is gelouter; Hy is 'n skild vir almal wat by Hom skuil.

32 Want wie is God buiten die HERE, en wie 'n rots buiten onse God?

33 Die God wat my sterk toevlug is, en Hy het vir my 'n weg volkomelik uitgesoek.

34 Hy maak my voete soos die van herte en laat my staan op my hoogtes.

35 Hy leer my hande om oorlog te voer, sodat my arms 'n koperboog span.

36 En U het my die skild van u uitredding gegee, en u neerbuigende goedheid het my groot gemaak.

37 U het my voetstap onder my ruim gemaak, en my enkels het nie gewankel nie.

38 Ek het my vyande agtervolg en hulle verdelg en nie teruggekom voordat ek hulle vernietig het nie.

39 Ja, ek het hulle vernietig en hulle verbrysel, sodat hulle nie weer opgestaan het nie, maar onder my voete geval het.

40 En U het my met krag omgord vir die stryd, U het my teëstanders onder my laat buk.

41 En U het my vyande vir my laat vlug; my haters, die het ek vernietig.

42 Hulle het rondgekyk, maar daar was geen verlosser nie; na die HERE, maar Hy het hulle nie geantwoord nie.

43 Toe het ek hulle vermaal soos die stof van die aarde, soos modder van die strate het ek hulle fyngemaal, hulle vertrap.

44 En U het my gered uit die getwis van my volk; U het my bewaar as 'n hoof van nasies; 'n volk wat ek nie geken het nie, het my gedien.

45 Uitlanders het al kruipende na my gekom; sodra hulle van my gehoor het, was hulle gehoorsaam aan my.

46 Uitlanders word kragteloos en kom met siddering uit hulle vestings.

47 Die HERE leef! En geloofd sy my rots, en laat verhoog wees die God wat die rots is van my heil!

48 Die God wat my die wraak gee en volke onder my neerwerp;

49 en wat my uitlei onder my vyande uit; ja, U verhef my bo my teëstanders, U bevry my van die man van geweld.

50 Daarom wil ek U loof, o HERE, onder die nasies, en tot eer van u Naam wil ek psalmsing;

51 Hy is dit wat die verlossing van sy koning groot maak en goedertierenheid bewys aan sy gesalfde, aan Dawid en aan sy nageslag tot in ewigheid.