1 Então respondeu Elifaz, o temanita, e disse:

2 Se alguém intentar falar-te, enfadarte-ás? Mas quem poderá conter as palavras?

3 Eis que tens ensinado a muitos, e tens fortalecido as mãos fracas.

4 As tuas palavras têm sustentado aos que cambaleavam, e os joelhos desfalecentes tens fortalecido.

5 Mas agora que se trata de ti, te enfadas; e, tocando-te a ti, te desanimas.

6 Porventura não está a tua confiança no teu temor de Deus, e a tua esperança na integridade dos teus caminhos?

7 Lembra-te agora disto: qual o inocente que jamais pereceu? E onde foram os retos destruídos?

8 Conforme tenho visto, os que lavram iniquidade e semeiam o mal segam o mesmo.

9 Pelo sopro de Deus perecem, e pela rajada da sua ira são consumidos.

10 Cessa o rugido do leão, e a voz do leão feroz; os dentes dos leõezinhos se quebram.

11 Perece o leão velho por falta de presa, e os filhotes da leoa andam dispersos.

12 Ora, uma palavra se me disse em segredo, e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.

13 Entre pensamentos nascidos de visões noturnas, quando cai sobre os homens o sono profundo,

14 sobrevieram-me o espanto e o tremor, que fizeram estremecer todos os meus ossos.

15 Então um espírito passou por diante de mim; arrepiaram-se os cabelos do meu corpo.

16 Parou ele, mas não pude discernir a sua aparência; um vulto estava diante dos meus olhos; houve silêncio, então ouvi uma voz que dizia:

17 Pode o homem mortal ser justo diante de Deus? Pode o varão ser puro diante do seu Criador?

18 Eis que Deus não confia nos seus servos, e até a seus anjos atribui loucura;

19 quanto mais aos que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e que são esmagados pela traça!

20 Entre a manhã e a tarde são destruídos; perecem para sempre sem que disso se faça caso.

21 Se dentro deles é arrancada a corda da sua tenda, porventura não morrem, e isso sem atingir a sabedoria?

1 Toe antwoord lifas, die Temaniet, en sê:

2 As 'n mens dit met 'n woord by jou waag, sal jy ontstemd wees? Maar woorde inhou -- wie kan dit?

3 Kyk, jy het baie mense tereggewys en slap hande versterk.

4 Jou woorde het opgerig die wat struikel, en jy het knikkende knieë versterk.

5 Maar nou dat dit jou oorkom, is jy moedverlore; nou dat dit jou tref, is jy verslae!

6 Is jou Godsvrees nie jou hoop, jou vrome wandel nie jou verwagting nie?

7 Bedink tog, wie het ooit onskuldig omgekom, en waar is opregtes verdelg?

8 Volgens ek gesien het: Die wat onreg ploeg en moeite saai, die maai dit.

9 Deur die asem van God kom hulle om, en deur die geblaas van sy toorn word hulle vernietig.

10 Die gebrul van die leeu en die stem van die bruller -- ja, die tande van die jong leeus word uitgebreek.

11 Die leeu kom om by gebrek aan prooi, en die kleintjies van die leeuin word verstrooi.

12 Verder is 'n woord op geheimsinnige wyse na my gebring, en my oor het 'n gefluister daarvan opgevang,

13 by die gedagtespel, uit naggesigte gebore, wanneer diepe slaap op die mense val.

14 Skrik het oor my gekom en siddering en het my hele gebeente laat bewe.

15 Toe skuif daar 'n gees voor my verby; die hare van my vlees het opgerys.

16 Hy bly staan, maar ek kon sy gedaante nie herken nie -- 'n verskyning voor my oë! Ek hoor die gefluister van 'n stem wat sê:

17 Sou 'n sterfling regverdig wees voor God? Of 'n man rein wees voor sy Maker?

18 Kyk, in sy dienaars stel Hy geen vertroue nie, en by sy engele ontdek Hy dwaling.

19 Hoeveel meer by hulle wat kleihuise bewoon, van wie die grondslag in die stof is, wat fyngedruk word soos 'n mot.

20 Tussen môre en aand word hulle verpletter; hulle kom vir ewig om sonder dat iemand daar ag op gee.

21 Word hulle tentlyn nie losgeruk in hulle nie? Hulle sterwe, en dit sonder wysheid.