1 Então Jó respondeu, dizendo:

2 Na verdade sei que assim é; mas como pode o homem ser justo para com Deus?

3 Se alguém quisesse contender com ele, não lhe poderia responder uma vez em mil.

4 Ele é sábio de coração e poderoso em forças; quem se endureceu contra ele, e ficou seguro?

5 Ele é o que remove os montes, sem que o saibam, e os transtorna no seu furor;

6 o que sacode a terra do seu lugar, de modo que as suas colunas estremecem;

7 o que dá ordens ao sol, e ele não nasce; o que sela as estrelas;

8 o que sozinho estende os céus, e anda sobre as ondas do mar;

9 o que fez a ursa, o Oriom, e as Plêiades, e as recâmaras do sul;

10 o que faz coisas grandes e insondáveis, e maravilhas que não se podem contar.

11 Eis que ele passa junto a mim, e, não o vejo; sim, vai passando adiante, mas não o percebo.

12 Eis que arrebata a presa; quem o pode impedir? Quem lhe dirá: Que é o que fazes?

13 Deus não retirará a sua ira; debaixo dele se curvaram os aliados de Raabe;

14 quanto menos lhe poderei eu responder ou escolher as minhas palavras para discutir com ele?

15 Embora, eu seja justo, não lhe posso responder; tenho de pedir misericórdia ao meu juiz.

16 Ainda que eu chamasse, e ele me respondesse, não poderia crer que ele estivesse escutando a minha voz.

17 Pois ele me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.

18 Não me permite respirar, antes me farta de amarguras.

19 Se fosse uma prova de força, eis-me aqui, diria ele; e se fosse questão de juízo, quem o citaria para comparecer?

20 Ainda que eu fosse justo, a minha própria boca me condenaria; ainda que eu fosse perfeito, então ela me declararia perverso:

21 Eu sou inocente; não estimo a mim mesmo; desprezo a minha vida.

22 Tudo é o mesmo, portanto digo: Ele destrói o reto e o ímpio.

23 Quando o açoite mata de repente, ele zomba da calamidade dos inocentes.

24 A terra está entregue nas mãos do ímpio. Ele cobre o rosto dos juízes; se não é ele, quem é, logo?

25 Ora, os meus dias são mais velozes do que um correio; fogem, e não vêem o bem.

26 Eles passam como balsas de junco, como águia que se lança sobre a presa.

27 Se eu disser: Eu me esquecerei da minha queixa, mudarei o meu aspecto, e tomarei alento;

28 então tenho pavor de todas as minhas dores; porque bem sei que não me terás por inocente.

29 Eu serei condenado; por que, pois, trabalharei em vão?

30 Se eu me lavar com água de neve, e limpar as minhas mãos com sabão,

31 mesmo assim me submergirás no fosso, e as minhas próprias vestes me abominarão.

32 Porque ele não é homem, como eu, para eu lhe responder, para nos encontrarmos em juízo.

33 Não há entre nós árbitro para pôr a mão sobre nós ambos.

34 Tire ele a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror;

35 então falarei, e não o temerei; pois eu não sou assim em mim mesmo.

1 Maar Job het geantwoord en gesê:

2 Waarlik, ek weet dat dit so is; en hoe kan 'n mens regverdig wees by God?

3 As hy sou begeer om met Hom te twis, nie een uit duisend sal hy Hom kan antwoord nie.

4 Hy is wys van hart en sterk van krag; wie was hardnekkig teen Hom en het ongestraf gebly?

5 Hy wat berge versit sonder dat hulle dit merk; wat hulle omkeer in sy toorn;

6 wat die aarde laat sidder uit sy plek, sodat sy pilare dril;

7 wat bevel gee aan die son, en hy gaan nie op nie, en die sterre agter 'n seël wegsluit;

8 wat alleen die hemel uitspan en stap op die golwe van die see;

9 wat die Beer gemaak het, die Or¡on en die Sewe-ster en die Kamers van die Suide;

10 wat groot, ondeurgrondelike dinge doen en wonders sonder getal.

11 Gaan Hy by my langs, dan sien ek Hom nie, en Hy skuif verby sonder dat ek Hom bemerk.

12 Sleep Hy weg -- wie sal Hom teëhou? Wie vir Hom sê: Wat maak U?

13 God wend sy toorn nie af nie; onder Hom moet die helpers van Rahab kruip.

14 Hoeveel minder sal ,k Hom kan antwoord, sal ek my woorde kan kies teenoor Hom;

15 Hom wat ek nie kan antwoord nie, al was ek regverdig: ek kan my regter net om genade smeek!

16 As ek dagvaar en Hy my antwoord, glo ek nie dat Hy na my stem sal luister nie.

17 Hy wat my deur 'n stormwind sou vernietig en my wonde sonder oorsaak sou vermeerder;

18 my nie sou toelaat om asem te skep nie, maar my sou versadig met bitterhede.

19 Kom dit aan op die krag van die sterkste -- hier is Ek! En kom dit op reg aan -- wie kan My dagvaar?

20 Al was ek regverdig, my eie mond sou my veroordeel; al was ek onskuldig, Hy sou my as 'n verkeerde reken.

21 Vroom is ek! Ek gee niks om myself nie: ek verfoei my lewe!

22 Dit is net eenders -- daarom sê ek: Die vrome en die goddelose vernietig Hy.

23 As die g,sel skielik doodmaak, spot Hy met die vertwyfeling van die onskuldiges.

24 Die aarde is aan die mag van die goddelose oorgelewer, die gesig van die regters bind Hy toe. Is dit nie Hy nie, wie dan anders?

25 Ja my dae was gouer as 'n hardloper; hulle het weggevlug sonder om voorspoed te sien.

26 Hulle het verbygegly soos skepe van biesies, soos 'n arend wat neerskiet op sy prooi.

27 As ek sê: Ek wil my geklaag vergeet, my droewige gesig laat vaar en vrolik word,

28 dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie sal vryspreek nie.

29 Ek sal tog skuldig wees -- waarom sal ek my dan tevergeefs afmat?

30 Al was ek my met sneeu en reinig ek my hande met loog,

31 dan sou U my in 'n poel indompel, sodat my klere van my 'n afsku kry.

32 Want Hy is nie 'n man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoord, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.

33 Daar is geen skeidsregter tussen ons wat sy hand op ons twee kan lê nie.

34 Laat Hy sy roede van my wegneem, en laat sy verskrikking my nie beangstig nie;

35 dan wil ek spreek sonder dat ek vir Hom bevrees is; want so is dit met my nie gesteld nie.