1 Consolai, consolai o meu povo, diz o vosso Deus.

2 Falai benignamente a Jerusalém, e bradai-lhe que já a sua malícia é acabada, que a sua iniqüidade está expiada e que já recebeu em dobro da mão do Senhor, por todos os seus pecados.

3 Eis a voz do que clama: Preparai no deserto o caminho do Senhor; endireitai no ermo uma estrada para o nosso Deus.

4 Todo vale será levantado, e será abatido todo monte e todo outeiro; e o terreno acidentado será nivelado, e o que é escabroso, aplanado.

5 A glória do Senhor se revelará; e toda a carne juntamente a verá; pois a boca do Senhor o disse.

6 Uma voz diz: Clama. Respondi eu: Que hei de clamar? Toda a carne é erva, e toda a sua beleza como a flor do campo.

7 Seca-se a erva, e murcha a flor, soprando nelas o hálito do Senhor. Na verdade o povo é erva.

8 Seca-se a erva, e murcha a flor; mas a palavra de nosso Deus subsiste eternamente.

9 Tu, anunciador de boas-novas a Sião, sobe a um monte alto. Tu, anunciador de boas-novas a Jerusalém, levanta a tua voz fortemente; levanta-a, não temas, e dize às cidades de Judá: Eis aqui está o vosso Deus.

10 Eis que o Senhor Deus virá com poder, e o seu braço dominará por ele; eis que o seu galardão está com ele, e a sua recompensa diante dele.

11 Como pastor ele apascentará o seu rebanho; entre os seus braços recolherá os cordeirinhos, e os levará no seu regaço; as que amamentam, ele as guiará mansamente.

12 Quem mediu com o seu punho as águas, e tomou a medida dos céus aos palmos, e recolheu numa medida o pó da terra e pesou os montes com pesos e os outeiros em balanças,

13 Quem guiou o Espírito do Senhor, ou, como seu conselheiro o ensinou?

14 Com quem tomou ele conselho, para que lhe desse entendimento, e quem lhe mostrou a vereda do juízo? quem lhe ensinou conhecimento, e lhe mostrou o caminho de entendimento?

15 Eis que as nações são consideradas por ele como a gota dum balde, e como o pó miúdo das balanças; eis que ele levanta as ilhas como a uma coisa pequeníssima.

16 Nem todo o Líbano basta para o fogo, nem os seus animais bastam para um holocausto.

17 Todas as nações são como nada perante ele; são por ele reputadas menos do que nada, e como coisa vã.

18 A quem, pois, podeis assemelhar a Deus? ou que figura podeis comparar a ele?

19 Quanto ao ídolo, o artífice o funde, e o ourives o cobre de ouro, e forja cadeias de prata para ele.

20 O empobrecido, que não pode oferecer tanto, escolhe madeira que não apodrece; procura para si um artífice perito, para gravar uma imagem que não se pode mover.

21 Porventura não sabeis? porventura não ouvis? ou desde o princípio não se vos notificou isso mesmo? ou não tendes entendido desde a fundação da terra?

22 E ele o que está assentado sobre o círculo da terra, cujos moradores são para ele como gafanhotos; é ele o que estende os céus como cortina, e o desenrola como tenda para nela habitar.

23 E ele o que reduz a nada os príncipes, e torna em coisa vã os juízes da terra.

24 Na verdade, mal se tem plantado, mal se tem semeado e mal se tem arraigado na terra o seu tronco, quando ele sopra sobre eles, e secam-se, e a tempestade os leva como à pragana.

25 A quem, pois, me comparareis, para que eu lhe seja semelhante? diz o Santo.

26 Levantai ao alto os vossos olhos, e vede: quem criou estas coisas? Foi aquele que faz sair o exército delas segundo o seu número; ele as chama a todas pelos seus nomes; por ser ele grande em força, e forte em poder, nenhuma faltará.

27 Por que dizes, ó Jacó, e falas, ó Israel: O meu caminho está escondido ao Senhor, e o meu juízo passa despercebido ao meu Deus?

28 Não sabes, não ouviste que o eterno Deus, o Senhor, o Criador dos confins da terra, não se cansa nem se fatiga? E inescrutável o seu entendimento.

29 Ele dá força ao cansado, e aumenta as forças ao que não tem nenhum vigor.

30 Os jovens se cansarão e se fatigarão, e os mancebos cairão,

31 mas os que esperam no Senhor renovarão as suas forças; subirão com asas como águias; correrão, e não se cansarão; andarão, e não se fatigarão.

1 Consolamini, consolamini populum meum,dicit Deus vester.

2 Loquimini ad cor Ierusalemet clamate ad eam,quoniam completa est militia eius,expiata est iniquitas illius;suscepit de manu Dominiduplicia pro omnibus peccatis suis.

3 Vox clamantis: In deserto parate viam Domini,rectas facite in solitudinesemitas Dei nostri.

4 Omnis vallis exaltetur,et omnis mons et collis humilietur;et fiant prava in directa,et aspera in plana:

5 et revelabitur gloria Domini,et videbit omnis caro pariterquod os Domini locutum est ".

6 Vox dicentis: " Clama! ".Et dixi: " Quid clamabo? ".Omnis caro fenum,et omnis gloria eius quasi flos agri;

7 exsiccatum est fenum, et cecidit flos,quia spiritus Domini sufflavit in eo. Vere fenum est populus.

8 Exsiccatum est fenum, et cecidit flos;verbum autem Dei nostri manet in aeternum.

9 Super montem excelsum ascende,tu, quae evangelizas Sion;exalta in fortitudine vocem tuam,quae evangelizas Ierusalem;exalta, noli timere;dic civitatibus Iudae: Ecce Deus vester,

10 ecce Dominus Deus in virtute venit,et brachium eius dominatur:ecce merces eius cum eo,et praemium illius coram illo.

11 Sicut pastor gregem suum pascit,in brachio suo congregat agnoset in sinu suo levat;fetas ipse portat ".

12 Quis mensus est pugillo aquaset caelos palmo disposuit,modio continuit pulverem terraeet libravit in pondere monteset colles in statera?

13 Quis direxit spiritum Domini?Aut quis consilium suumostendit illi?

14 Cum quo iniit consilium, et instruxit eumet docuit eum semitam iustitiaeet erudivit eum scientiamet viam prudentiae ostendit illi?

15 Ecce gentes quasi stilla situlaeet quasi momentum pulveris in statera reputantur;ecce insulae quasi pulvis exiguus.

16 Et Libanus non sufficiet ad succendendum,et animalia eius non sufficient ad holocaustum.

17 Omnes gentes, quasi non sint, coram eo;quasi nihilum et inane reputantur ab eo.

18 Cui ergo similem facitis Deum?Aut quam imaginem ponitis ei?

19 Sculptile conflat faber,et aurifex auro figurat illud,et laminis argenteis argentarius.

20 Nimis pauper, ut offerat lignum imputribile:exquirit sibi sapientem artificem,ut statuat simulacrum,quod non moveatur.

21 Numquid non scitis? Numquid non audistis?Numquid non annuntiatum est vobis ab initio?Numquid non intellexistis fundamenta terrae?

22 Qui sedet super gyrum terrae,et habitatores eius sunt quasi locustae;qui extendit sicut velum caeloset expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum;

23 qui redigit in nihilum principes,iudices terrae velut inane facit.

24 Et quidem neque plantatus neque satusneque radicatus in terra truncus eorum;repente flavit in eos, et aruerunt,et turbo quasi stipulam aufert eos.

25 " Et cui assimilabitis me,quasi aequalis ei sim ego? ",dicit Sanctus.

26 Levate in excelsum oculos vestroset videte: Quis creavit haec?Qui educit in numero militiam eorumet omnes ex nomine vocat;prae multitudine fortitudinis et roboris virtutisque eiusneque unum deest.

27 Quare dicis, Iacob,et loqueris, Israel: Abscondita est via mea a Domino,et a Deo meo iudicium meum transit? ".

28 Numquid nescis? Aut non audisti?Deus sempiternus Dominus,qui creavit terminos terrae;non deficiet neque laborabit,nec est investigatio sapientiae eius.

29 Qui dat lasso virtutemet invalido robur multiplicat.

30 Deficient pueri et laborabunt,et iuvenes lapsu labentur;

31 qui autem sperant in Domino,mutabunt fortitudinem,assument pennas sicut aquilae,current et non laborabunt,ambulabunt et non deficient.