1 Desce, e assenta-te no pó, ó virgem filha de Babilônia; assenta-te no chão sem trono, ó filha dos caldeus, porque nunca mais serás chamada a mimosa nem a delicada.

2 Toma a mó, e mói a farinha; remove o teu véu, suspende a cauda da tua vestidura, descobre as pernas e passa os rios.

3 A tua nudez será descoberta, e ver-se-á o teu opróbrio; tomarei vingança, e não pouparei a homem algum.

4 Quanto ao nosso Redentor, o Senhor dos exércitos é o seu nome, o Santo de Israel.

5 Assenta-te calada, e entra nas trevas, ó filha dos caldeus; porque não serás chamada mais a senhora de reinos.

6 Muito me agastei contra o meu povo, profanei a minha herança, e os entreguei na tua mão; não usaste de misericórdia para com eles, e até sobre os velhos fizeste muito pesado o teu jugo.

7 E disseste: Eu serei senhora para sempre; de sorte que até agora não tomaste a peito estas coisas, nem te lembraste do fim delas.

8 Agora pois ouve isto, tu que és dada a prazeres, que habitas descuidada, que dizes no teu coração: Eu sou, e fora de mim não há outra; não ficarei viúva, nem conhecerei a perda de filhos.

9 Mas ambas estas coisas virão sobre ti num momento, no mesmo dia, perda de filhos e viuvez; em toda a sua plenitude virão sobre ti, apesar da multidão das tuas feitiçarias, e da grande abundância dos teus encantamentos.

10 Porque confiaste na tua maldade e disseste: Ninguém me vê; a tua sabedoria e o teu conhecimento, essas coisas te perverteram; e disseste no teu coração: Eu sou, e fora de mim não há outra.

11 Pelo que sobre ti virá o mal de que por encantamentos não saberás livrar-te; e tal destruição cairá sobre ti, que não a poderás afastar; e virá sobre ti de repente tão tempestuosa desolação, que não a poderás conhecer.

12 Deixa-te estar com os teus encantamentos, e com a multidão das tuas feitiçarias em que te hás fatigado desde a tua mocidade, a ver se podes tirar proveito, ou se porventura podes inspirar terror.

13 Cansaste-te na multidão dos teus conselhos; levantem-se pois agora e te salvem os astrólogos, que contemplam os astros, e os que nas luas novas prognosticam o que há de vir sobre ti.

14 Eis que são como restolho; o logo os queimará; não poderão livrar-se do poder das chamas; pois não é um braseiro com que se aquentar, nem fogo para se sentar junto dele.

15 Assim serão para contigo aqueles com quem te hás fatigado, os que tiveram negócios contigo desde a tua mocidade; andarão vagueando, cada um pelo seu caminho; não haverá quem te salve.

1 Descende, sede in pulvere,virgo filia Babylon;sede in terra sine solio,filia Chaldaeorum,quia ultra non vocaberismollis et tenera.

2 Tolle molam et mole farinam;depone velum tuum,subleva stolam, revela crura,transi flumina.

3 Revelabitur ignominia tua,et videbitur opprobrium tuum. Ultionem capiam,nemini parcam ",

4 dicit Redemptor noster, Dominus exercituum nomen illius,Sanctus Israel.

5 Sede tacens et intra in tenebras,filia Chaldaeorum,quia non vocaberis ultraDomina regnorum.

6 Iratus sum super populum meum,contaminavi hereditatem meamet dedi eos in manu tua;non posuisti eis misericordias,super senem aggravasti iugum tuum valde

7 et dixisti: " In sempiternum ero domina ".Non posuisti haec super cor tuumneque recordata es novissimi tui.

8 Et nunc audi haec, delicata,quae habitas confidenteret dicis in corde tuo: Ego, et praeter me non est altera, non sedebo vidua et orbitatem ignorabo ".

9 Venient tibi duo haecsubito in die una,orbitas et viduitas;repente venerunt super tepropter multitudinem maleficiorum tuorum,propter abundantiam incantationum tuarum.

10 Et fiduciam habuisti in malitia tuaet dixisti: " Non est qui videat me ".Sapientia tua et scientia tua,haec decepit te.Et dixisti in corde tuo: Ego, et praeter me non est altera ".

11 Veniet super te malum,et nescies avertere;et irruet super te calamitas,quam non poteris expiare;veniet super te repentemiseria, quam nescies.

12 Sta cum incantationibus tuiset cum multitudine maleficiorum tuorum,in quibus laborasti ab adulescentia tua:forte poteris iuvari, forte terrebis.

13 Defecisti in multitudine consiliorum tuorum;stent et salvent te, qui metiuntur caelum,qui contemplantur sideraet annuntiant singulis noviluniisventura tibi.

14 Ecce facti sunt quasi stipula,ignis combussit eos.Non liberabunt seipsosde manu flammae;non sunt prunae, quibus calefiant,nec focus, ut sedeant ad eum.

15 Sic fiunt tibi incantatores tui,in quibuscumque laborasti ab adulescentia tua;unusquisque in via sua errat,non est qui salvet te.