1 Mas para a que estava aflita não haverá escuridão. Nos primeiros tempos, ele envileceu a terra de Zebulom, e a terra de Naftali; mas nos últimos tempos fará glorioso o caminho do mar, além do Jordão, a Galiléia dos gentios.
2 O povo que andava em trevas viu uma grande luz; e sobre os que habitavam na terra de profunda escuridão resplandeceu a luz.
3 Tu multiplicaste este povo, a alegria lhe aumentaste; todos se alegrarão perante ti, como se alegram na ceifa e como exultam quando se repartem os despojos.
4 Porque tu quebraste o jugo da sua carga e o bordão do seu ombro, que é o cetro do seu opressor, como no dia de Midiã.
5 Porque todo calçado daqueles que andavam no tumulto, e toda capa revolvida em sangue serão queimados, servindo de pasto ao fogo.
6 Porque um menino nos nasceu, um filho se nos deu; e o governo estará sobre os seus ombros; e o seu nome será: Maravilhoso Conselheiro, Deus Forte, Pai Eterno, Príncipe da Paz.
7 Do aumento do seu governo e da paz não haverá fim, sobre o trono de Davi e no seu reino, para o estabelecer e o fortificar em retidão e em justiça, desde agora e para sempre; o zelo do Senhor dos exércitos fará isso.
8 O Senhor enviou uma palavra a Jacó, e ela caiu em Israel.
9 E todo o povo o saberá, Efraim e os moradores de Samária, os quais em soberba e altivez de coração dizem:
10 Os tijolos caíram, mas com cantaria tornaremos a edificar; cortaram-se os sicômoros, mas por cedros os substituiremos.
11 Pelo que o Senhor suscita contra eles os adversários de Rezim, e instiga os seus inimigos,
12 os sírios do Oriente, e os filisteus do Ocidente; e eles devoram a Israel à boca escancarada. Com tudo isso não se apartou a sua ira, mas ainda está estendida a sua mão.
13 Todavia o povo não se voltou para quem o feriu, nem buscou ao Senhor dos exércitos.
14 Pelo que o Senhor cortou de Israel a cabeça e a cauda, o ramo e o junco, num mesmo dia.
15 O ancião e o varão de respeito, esse é a cabeça; e o profeta que ensina mentiras, esse e a cauda.
16 Porque os que guiam este povo o desencaminham; e os que por eles são guiados são devorados.
17 Pelo que o Senhor não se regozija nos seus jovens, e não se compadece dos seus órfãos e das suas viúvas; porque todos eles são profanos e malfeitores, e toda boca profere doidices. Com tudo isso não se apartou a sua ira, mas ainda está estendida a sua mão.
18 Pois a impiedade lavra como um fogo que devora espinhos e abrolhos, e se ateia no emaranhado da floresta; e eles sobem ao alto em espessas nuvens de fumaça.
19 Por causa da ira do Senhor dos exércitos a terra se queima, e o povo é como pasto do fogo; ninguém poupa ao seu irmão.
20 Se colher da banda direita, ainda terá fome, e se comer da banda esquerda, ainda não se fartará; cada um comerá a carne de seu braço.
21 Manassés será contra Efraim, e Efraim contra Manassés, e ambos eles serão contra Judá. Com tudo isso não se apartou a sua ira, mas ainda está estendida a sua mão.
1 Populus, qui ambulabat in tenebris,vidit lucem magnam;habitantibus in regione umbrae mortislux orta est eis.
2 Multiplicasti exsultationemet magnificasti laetitiam;laetantur coram tesicut laetantes in messe,sicut exsultant, quando dividunt spolia.
3 Iugum enim oneris eiuset virgam umeri eiuset sceptrum exactoris eiusfregisti, sicut in die Madian.
4 Quia omnis caliga incedentis cum tumultuet vestimentum mixtum sanguineerit in combustionem, cibus ignis.
5 Parvulus enim natus est nobis,filius datus est nobis;et factus est principatus super umerum eius;et vocabitur nomen eiusadmirabilis Consiliarius, Deus fortis,Pater aeternitatis, Princeps pacis.
6 Magnum erit eius imperium,et pacis non erit finissuper solium David et super regnum eius,ut confirmet illud et corroboret in iudicio et iustitiaamodo et usque in sempiternum:zelus Domini exercituum faciet hoc.
7 Verbum misit Dominus in Iacob, et cecidit in Israel.
8 Et sciet omnis populus Ephraim et habitantes Samariamin superbia et magnitudine cordis dicentes:
9 " Lateres ceciderunt, sed quadris lapidibus aedificabimus;sycomori succisae sunt, sed cedris commutabimus ".
10 Et elevavit Dominus hostes super eumet inimicos eius excitavit,
11 Syriam ab oriente et Philisthim ab occidente,qui devoraverunt Israel toto ore.In omnibus his non est aversus furor eius,sed adhuc manus eius extenta.
12 Et populus non est reversus ad percutientem se,et Dominum exercituum non inquisierunt.
13 Et succidit Dominus ab Israel caput et caudam,palmam et arundinem die una:
14 longaevus et honorabilis vultu ipse est caput,et propheta docens mendacium ipse est cauda;
15 rectores populi istius seducenteset, qui regebantur, perierunt.
16 Propter hoc super adulescentulis eius non laetabitur Dominuset pupillorum eius et viduarum non miserebitur,quia omnis impius est et nequam,et universum os loquitur stultitiam.In omnibus his non est aversus furor eius,sed adhuc manus eius extenta.
17 Succensa est enim quasi ignis impietas,veprem et spinam vorat,et succenditur in densitate saltus,et convolvuntur columnae fumi.
18 In ira Domini exercituum incenditur terra;et est populus quasi esca ignis:vir fratri suo non parcit.
19 Et devorat ad dexteram et esuritet comedit ad sinistram et non saturatur;unusquisque carnem proximi sui vorat:
20 Manasses Ephraim, et Ephraim Manassen,simul ipsi contra Iudam.In omnibus his non est aversus furor eius,sed adhuc manus eius extenta.