1 Naquele tempo, diz o Senhor, serei o Deus de todas as famílias de Israel, e elas serão o meu povo.
2 Assim diz o Senhor: O povo que escapou da espada achou graça no deserto. Eu irei e darei descanso a Israel.
3 De longe o Senhor me apareceu, dizendo: Pois que com amor eterno te amei, também com benignidade te atraí.
4 De novo te edificarei, e serás edificada ó virgem de Israel! ainda serás adornada com os teus adufes, e sairás nas danças dos que se alegram.
5 Ainda plantarás vinhas nos montes de Samária; os plantadores plantarão e gozarão dos frutos.
6 Pois haverá um dia em que gritarão os vigias sobre o monte de Efraim: Levantai-vos, e subamos a Sião, ao Senhor nosso Deus.
7 Pois assim diz o Senhor: Cantai sobre Jacó com alegria, e exultai por causa da principal das nações; proclamai, cantai louvores, e dizei: Salva, Senhor, o teu povo, o resto de Israel.
8 Eis que os trarei da terra do norte e os congregarei das extremidades da terra; e com eles os cegos e aleijados, as mulheres grávidas e as de parto juntamente; em grande companhia voltarão para cá.
9 Virão com choro, e com súplicas os levarei; guiá-los-ei aos ribeiros de águas, por caminho direito em que não tropeçarão; porque sou um pai para Israel, e Efraim é o meu primogênito.
10 Ouvi a palavra do Senhor, ó nações, e anunciai-a nas longínquas terras marítimas, e dizei: Aquele que espalhou a Israel o congregará e o guardará, como o pastor ao seu rebanho.
11 Pois o Senhor resgatou a Jacó, e o livrou da mão do que era mais forte do que ele.
12 E virão, e cantarão de júbilo nos altos de Sião, e ficarão radiantes pelos bens do Senhor, pelo trigo, o mosto, e o azeite, pelos cordeiros e os bezerros; e a sua vida será como um jardim regado, e nunca mais desfalecerão.
13 Então a virgem se alegrará na dança, como também os mancebos e os velhos juntamente; porque tornarei o seu pranto em gozo, e os consolarei, e lhes darei alegria em lugar de tristeza.
14 E saciarei de gordura a alma dos sacerdotes, e o meu povo se fartará dos meus bens, diz o Senhor.
15 Assim diz o Senhor: Ouviu-se um clamor em Ramá, lamentação e choro amargo. Raquel chora a seus filhos, e não se deixa consolar a respeito deles, porque já não existem.
16 Assim diz o Senhor: Reprime a tua voz do choro, e das lágrimas os teus olhos; porque há galardão para o teu trabalho, diz o Senhor, e eles voltarão da terra do inimigo.
17 E há esperança para o teu futuro, diz o Senhor; pois teus filhos voltarão para os seus termos.
18 Bem ouvi eu que Efraim se queixava, dizendo: Castigaste-me e fui castigado, como novilho ainda não domado; restaura-me, para que eu seja restaurado, pois tu és o Senhor meu Deus.
19 Na verdade depois que me desviei, arrependi-me; e depois que fui instruído, bati na minha coxa; fiquei confundido e envergonhado, porque suportei o opróbrio da minha mocidade.
20 Não é Efraim meu filho querido? filhinho em quem me deleito? Pois quantas vezes falo contra ele, tantas vezes me lembro dele solicitamente; por isso se comovem por ele as minhas entranhas; deveras me compadecerei dele, diz o Senhor.
21 Põe-te marcos, faze postes que te guiem; dirige a tua atenção à estrada, ao caminho pelo qual foste; regressa, ó virgem de Israel, regressa a estas tuas cidades.
22 Até quando andarás errante, ó filha rebelde? pois o senhor criou uma coisa nova na terra: uma mulher protege a um varão.
23 Assim diz o Senhor dos exércitos, o Deus de Israel: Ainda dirão esta palavra na terra de Judá, e nas suas cidades, quando eu acabar o seu cativeiro: O Senhor te abençoe, ó morada de justiça, ó monte de santidade!
24 E nela habitarão Judá, e todas as suas cidades juntamente; como também os lavradores e os que pastoreiam os rebanhos.
25 Pois saciarei a alma cansada, e fartarei toda alma desfalecida.
26 Nisto acordei, e olhei; e o meu sono foi doce para mim.
27 Eis que os dias vêm, diz o Senhor, em que semearei de homens e de animais a casa de Israel e a casa de Judá.
28 E será que, como vigiei sobre eles para arrancar e derribar, para transtornar, destruir, e afligir, assim vigiarei sobre eles para edificar e para plantar, diz o Senhor.
29 Naqueles dias não dirão mais: Os pais comeram uvas verdes, e os dentes dos filhos se embotaram.
30 Pelo contrário, cada um morrerá pela sua própria iniqüidade; de todo homem que comer uvas verdes, é que os dentes se embotarão.
31 Eis que os dias vêm, diz o Senhor, em que farei um pacto novo com a casa de Israel e com a casa de Judá,
32 não conforme o pacto que fiz com seus pais, no dia em que os tomei pela mão, para os tirar da terra do Egito, esse meu pacto que eles invalidaram, apesar de eu os haver desposado, diz o Senhor.
33 Mas este é o pacto que farei com a casa de Israel depois daqueles dias, diz o Senhor: Porei a minha lei no seu interior, e a escreverei no seu coração; e eu serei o seu Deus e eles serão o meu povo.
34 E não ensinarão mais cada um a seu próximo, nem cada um a seu irmão, dizendo: Conhecei ao Senhor; porque todos me conhecerão, desde o menor deles até o maior, diz o Senhor; pois lhes perdoarei a sua iniqüidade, e não me lembrarei mais dos seus pecados.
35 Assim diz o Senhor, que dá o sol para luz do dia, e a ordem estabelecida da lua e das estrelas para luz da noite, que agita o mar, de modo que bramem as suas ondas; o Senhor dos exércitos é o seu nome:
36 Se esta ordem estabelecida falhar diante de mim, diz o Senhor, deixará também a linhagem de Israel de ser uma nação diante de mim para sempre.
37 Assim diz o Senhor: Se puderem ser medidos os céus lá em cima, e sondados os fundamentos da terra cá em baixo, também eu rejeitarei toda a linhagem de Israel, por tudo quanto eles têm feito, diz o Senhor.
38 Eis que vêm os dias, diz o Senhor, em que esta cidade será reedificada para o Senhor, desde a torre de Hananel até a porta da esquina.
39 E a linha de medir estender-se-á para diante, até o outeiro de Garebe, e dará volta até Goa.
40 E o vale inteiro dos cadáveres e da cinza, e todos os campos até o ribeiro de Cedrom, até a esquina da porta dos cavalos para o oriente, tudo será santo ao Senhor; nunca mais será arrancado nem derribado.
1 In tempore illo,dicit Dominus,ero Deus universis cognationibus Israel,et ipsi erunt mihi in populum.
2 Haec dicit Dominus:Invenit gratiam in desertopopulus, qui remanserat a gladio;vadet ad requiem suam Israel ".
3 De longe Dominus apparuit mihi: In caritate perpetua dilexi te;ideo attraxi te in misericordia.
4 Rursumque aedificabo te, et aedificaberis,virgo Israel;adhuc ornaberis tympanis tuiset egredieris in choro ludentium.
5 Adhuc plantabis vineas in montibus Samariae;plantabunt plantanteset vindemiabunt.
6 Quia erit dies, in qua clamabunt custodesin monte Ephraim:Surgite, et ascendamus in Sionad Dominum Deum nostrum".
7 Quia haec dicit Dominus:Exsultate in laetitia propter Iacobet hinnite capiti gentium;personate, canite et dicite:Salva, Domine, populum tuum,reliquias Israel".
8 Ecce ego adducam eos de terra aquiloniset congregabo eos ab extremis terrae;inter quos erunt caecus et claudus, praegnans et pariens simul:coetus magnus revertentium huc.
9 In fletu venient,et in deprecatione reducam eoset adducam eos per torrentes aquarumin via recta, et non impingent in ea, quia factus sum Israeli pater,et Ephraim primogenitus meus est ".
10 Audite verbum Domini, gentes,et annuntiate in insulis, quae procul sunt, et dicite: Qui dispersit Israel, congregabit eumet custodiet eum sicut pastor gregem suum ".
11 Redemit enim Dominus Iacobet liberavit eum de manu potentioris.
12 Et venient et laudabunt in monte Sionet confluent ad bona Dominisuper frumento et vino et oleoet fetu pecorum et armentorum;eritque anima eorum quasi hortus irriguus,et ultra non esurient.
13 Tunc laetabitur virgo in choro,iuvenes et senes simul. Et convertam luctum eorum in gaudiumet consolabor eos et laetificabo a dolore suo.
14 Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine,et populus meus bonis meis adimplebitur ",ait Dominus.
15 Haec dicit Dominus: Vox in Rama audita estlamentationis, luctus et fletusRachel plorantis filios suoset nolentis consolari super eis, quia non sunt ".
16 Haec dicit Dominus: Quiescat vox tua a ploratu,et oculi tui a lacrimis,quia est merces operi tuo,ait Dominus,et revertentur de terra inimici.
17 Et est spes novissimis tuis,ait Dominus,et revertentur filii ad terminos suos.
18 Audiens audivi Ephraim transmigrantem:Castigasti me, et eruditus sumquasi iuvenculus indomitus;converte me, et convertar,quia tu Dominus Deus meus.
19 Postquam enim convertisti me,egi paenitentiam;et postquam ostendisti mihi,percussi femur meum;confusus sum et erubui,quoniam sustinui opprobrium adulescentiae meae".
20 Estne filius honorabilis mihi Ephraimaut puer delectabilis,quia ex quo locutus sum de eo,adhuc recordabor eius?Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum:miserans miserebor eius ",ait Dominus.
21 Statue tibi lapides,pone tibi signa,dirige cor tuum in iter,viam, in qua ambulasti;revertere, virgo Israel,revertere ad civitates tuas istas.
22 Usquequo vagaberis,filia rebellis?Quia creavit Dominus novum super terram:femina circumdabit virum.
23 Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: " Adhuc dicent verbum istud in terra Iudae et in urbibus eius, cum convertero sortem eorum: "Benedicat tibi Dominus, habitaculum iustitiae, mons sanctus".
24 Et habitabunt in eo Iudas et omnes civitates eius simul, agricolae et minantes greges.
25 Quia inebriavi animam lassam et omnem animam esurientem saturavi ".
26 Ideo quasi de somno suscitatus sum et vidi, et somnus meus dulcis mihi.
27 " Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et seminabo domum Israel et domum Iudae semine hominum et semine iumentorum.
28 Et sicut vigilavi super eos, ut evellerem et demolirer et dissiparem et disperderem et affligerem, sic vigilabo super eos, ut aedificem et plantem, ait Dominus.
29 In diebus illis non dicent ultra:Patres comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupuerunt",
30 sed unusquisque in iniquitate sua morietur; omnis homo, qui comederit uvam acerbam, obstupescent dentes eius.
31 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et feriam domui Israel et domui Iudae pactum novum;
32 non secundum pactum, quod pepigi cum patribus eorum in die qua apprehendi manum eorum, ut educerem eos de terra Aegypti, pactum, quod irritum fecerunt, et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus.
33 Sed hoc erit pactum, quod feriam cum domo Israel post dies illos, dicit Dominus: Dabo legem meam in visceribus eorum et in corde eorum scribam eam; et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum.
34 Et non docebit ultra vir proximum suum, et vir fratrem suum dicens: Cognosce Dominum"; omnes enim cognoscent me, a minimo eorum usque ad maximum, ait Dominus, quia propitiabor iniquitati eorum et peccati eorum non memorabor amplius ".
35 Haec dicit Dominus,qui dat solem in lumine diei,ordinem lunae et stellarum in lumine noctis,qui turbat mare, et fremunt fluctus eius,Dominus exercituum nomen illi:
36 " Si defecerint leges istae coram me,dicit Dominus,tunc et semen Israel deficiet,ut non sit gens coram me cunctis diebus ".
37 Haec dicit Dominus: Si mensurari potuerint caeli sursum,et investigari fundamenta terrae deorsum,et ego abiciam universum semen Israelpropter omnia, quae fecerunt,dicit Dominus.
38 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et aedificabitur civitas Domino a turre Hananeel usque ad portam Anguli,
39 et exibit ultra norma mensurae in conspectu eius super collem Gareb et vertetur in Goa,
40 et omnis vallis cadaverum et cineris et universa regio usque ad torrentem Cedron et usque ad angulum portae Equorum orientalis sanctum Domini; non evelletur et non destruetur ultra in perpetuum ".