1 Acerca de Moabe. Assim diz o Senhor dos exércitos, Deus de Israel: Ai de Nebo, porque foi destruída; envergonhada está Quiriataim, já é tomada; Misgabe está envergonhada e espantada.
2 O louvor de Moabe já não existe mais; em Hesbom projetaram mal contra ela, dizendo: Vinde, e exterminemo-la, para que não mais seja nação; também tu, ó Madmém, serás destruída; a espada te perseguirá.
3 Voz de grito de Horonaim, ruína e grande destruição!
4 Está destruído Moabe; seus filhinhos fizeram ouvir um clamor.
5 Pois pela subida de Luíte eles vão subindo com choro contínuo; porque na descida de Horonaim, ouviram a angústia do grito da destruição.
6 Fugi, salvai a vossa vida! Sede como o asno selvagem no deserto.
7 Pois, porquanto confiaste nas tuas obras e nos teus tesouros, também tu serás tomada; e Quemós sairá para o cativeiro, os seus sacerdotes e os seus príncipes juntamente.
8 Porque virá o destruidor sobre cada uma das cidades e nenhuma escapará, e perecerá o vale, e destruir-se-á a planície, como disse o Senhor.
9 Dai asas a Moabe, porque voando sairá; e as suas cidades se tornarão em desolação, sem habitante.
10 Maldito aquele que fizer a obra do Senhor negligentemente, e maldito aquele que vedar do sangue a sua espada!
11 Moabe tem estado sossegado desde a sua mocidade, e tem repousado como vinho sobre as fezes; não foi deitado de vasilha em vasilha, nem foi para o cativeiro; por isso permanece nele o seu sabor, e o seu cheiro não se altera.
12 Portanto, eis que os dias vêm, diz o Senhor, em que lhe enviarei derramadores que o derramarão; e despejarão as suas vasilhas, e despedaçarão os seus jarros.
13 E Moabe terá vergonha de Quemós, como se envergonhou a casa de Israel de Betel, sua confiança.
14 Como direis: Somos valentes e homens fortes para a guerra?
15 Já subiu o destruidor de Moabe e das suas cidades, e os seus mancebos escolhidos desceram à matança, diz o Rei, cujo nome é o Senhor dos exércitos.
16 A calamidade de Moabe está perto e muito se apressa o seu mal.
17 Condoei-vos dele todos os que estais em seu redor, e todos os que sabeis o seu nome; dizei: Como se quebrou a vara forte, o cajado formoso!
18 Desce da tua glória, e senta-te no pó, ó moradora, filha de Dibom; porque o destruidor de Moabe subiu contra ti, e desfez as tuas fortalezas.
19 Põe-te junto ao caminho, e espia, ó moradora do Aroer; pergunta ao que foge, e à que escapa: Que sucedeu?
20 Moabe está envergonhado, porque foi quebrantado; uivai e gritai; anunciai em Arnom que Moabe está destruído.
21 Também o julgamento é vindo sobre a terra da planície; sobre Holom, Jaza, e Mefaate;
22 sobre Dibom, Nebo, e Bete-Diblataim;
23 sobre Quiriataim, Bete-Gamul, e BeteMeom;
24 sobre Queriote, e Bozra, e todas as cidades da terra de Moabe, as de longe e as de perto.
25 Está cortado o poder de Moabe, e quebrantado o seu braço, diz o senhor.
26 Embriagai-o, porque contra o Senhor se engrandeceu; e Moabe se revolverá no seu vômito, e ele também se tornará objeto de escárnio.
27 Pois não se tornou também Israel objeto de escárnio para ti? Porventura foi achado entre ladrões para que, sempre que falas dele, meneies a cabeça?
28 Deixai as cidades, e habitai no rochedo, ó moradores de Moabe; e sede como a pomba que se aninha nos lados da boca da caverna.
29 Temos ouvido da soberba de Moabe, que é soberbíssimo; da sua sobrançaria, do seu orgulho, da sua arrogância, e da altivez do seu coração.
30 Eu conheço, diz o Senhor, a sua insolência, mas isso nada é; as suas jactâncias nada têm efetuado.
31 Por isso uivarei por Moabe; sim, gritarei por todo o Moabe; pelos homens de Quir-Heres lamentarei.
32 Com choro maior do que o de Jazer chorar-te-ei, ó vide de Sibma; os teus ramos passaram o mar, chegaram até o mar de Jazer; mas o destruidor caiu sobre os teus frutos de verão, e sobre a tua vindima.
33 Tirou-se, pois, a alegria e o regozijo do campo fértil e da terra de Moabe; e fiz que o vinho cessasse dos lagares; já não pisam uvas com júbilo; o brado não é o de júbilo
34 O grito de Hesbom e Eleale se ouve até Jaza; fazem ouvir a sua voz desde Zoar até Horonaim, e até Eglate-Selíssia; pois também as águas do Ninrim virão a ser uma desolação.
35 Demais, farei desaparecer de Moabe, diz o Senhor, aquele que sacrifica nos altos, e queima incenso a seus deuses.
36 Por isso geme como flauta o meu coração por Moabe, e como flauta geme o meu coração pelos homens de Quir-Heres; porquanto a abundância que ajuntou se perdeu.
37 Pois toda cabeça é tosquiada, e toda barba rapada; sobre todas as mãos há sarjaduras, e sobre os lombos sacos.
38 Sobre todos os eirados de Moabe e nas suas ruas há um pranto geral; porque quebrei a Moabe, como a um vaso que não agrada, diz o Senhor.
39 Como está quebrantrado! como uivam! como virou Moabe as costas envergonhado! assim se tornou Moabe objeto de escárnio e de espanto para todos os que estão em redor dele.
40 Pois assim diz o Senhor: Eis que alguém voará como a águia, e estenderá as suas asas contra Moabe.
41 Tomadas serão as cidades, e ocupadas as fortalezas; e naquele dia será o coração dos valentes de Moabe como o coração da mulher em suas dores de parto.
42 E Moabe será destruído, para que não seja povo, porque se engrandeceu contra o Senhor.
43 Temor, e cova, e laço estão sobre ti, ó morador de Moabe, diz o Senhor.
44 O que fugir do temor cairá na cova, e o que sair da cova ficará preso no laço; pois trarei sobre ele, sobre Moabe, o ano do seu castigo, diz o Senhor.
45 Os que fugiram ficam parados sem forças à sombra de Hesbom; mas fogo saiu de Hesbom, e a labareda do meio de Siom, e devorou a fronte de Moabe e o alto da cabeça dos turbulentos.
46 Ai de ti, Moabe! pereceu o povo de Quemós; pois teus filhos foram levados cativos, e tuas filhas para o cativeiro.
47 Contudo nos últimos dias restaurarei do cativeiro a Moabe, diz o Senhor. Até aqui o juizo de Moabe.
1 Ad Moab.Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Vae super Nabo, quoniam vastata est et confusa!Capta est Cariathaim, confusa est arx et tremuit.
2 Non est ultra exsultatio in Moab;in Hesebon cogitaverunt malum contra eam:Venite et disperdamus eam de gente".Tu quoque, Madmen, conticesces, sequeturque te gladius.
3 Vox clamoris de Oronaim:Vastitas et contritio magna".
4 Contrita est Moab,auditum fecerunt clamorem usque ad Segor.
5 Per ascensum enim Luithplorans ascendit in fletu,quoniam in descensu Oronaimhostes ululatum contritionis audierunt:
6 "Fugite, salvate animas vestraset eritis quasi myricae in deserto".
7 Pro eo enim quod habuisti fiduciamin operibus tuis et in thesauris tuis,tu quoque capieris;et ibit Chamos in transmigrationem,sacerdotes eius et principes eius simul.
8 Et veniet praedo ad omnem urbem, et urbs nulla salvabitur;et peribit vallis, et dissipabuntur campestria,quoniam dixit Dominus.
9 Date pennas ad volandum;et civitates eius desertae erunt et inhabitabiles.
10 Maledictus, qui facit opus Domini neglegenter,et maledictus, qui prohibet gladium suum a sanguine.
11 Securus fuit Moab ab adulescentia suaet requievit in faecibus suisnec transfusus est de vase in vaset in transmigrationem non abiit;idcirco permansit gustus eius in eo,et odor eius non est immutatus.
12 Propterea, ecce, dies veniunt,dicit Dominus,et mittam ei stratores laguncularum;et sternent eumet vasa eius exhaurientet lagunculas eorum collident.
13 Et confundetur Moab a Chamos, sicut confusa est domus Israel a Bethel, in qua habebat fiduciam.
14 Quomodo dicitis: "Fortes sumuset viri robusti ad proeliandum"?
15 Vastata est Moab,et ascenderunt civitates illius,et electi iuvenes eius descenderunt in occisionem,ait rex, Dominus exercituum nomen eius.
16 Prope est interitus Moab ut veniat,et malum eius velociter accurret nimis.
17 Lugete super eum,omnes, qui estis in circuitu eius;et universi, qui scitis nomen eius,dicite: "Quomodo confracta est virga fortis,baculus gloriosus?".
18 Descende de gloria et sede in siti,habitatrix filia Dibon,quoniam vastator Moab ascendit ad te,dissipavit munitiones tuas.
19 Ad viam sta et prospice,habitatrix Aroer;interroga fugientemet eam, quae evasit.Dic: "Quid accidit?".
20 Confusus est Moab, quoniam victus est.Ululate et clamate;annuntiate in Arnon,quoniam vastatus est Moab.
21 Et iudicium venit ad terram campestrem super Helon et super Iasa et super Mephaath
22 et super Dibon et super Nabo et super Bethdeblathaim,
23 et super Cariathaim et super Bethgamul et super Bethmaon
24 et super Carioth et super Bosra et super omnes civitates terrae Moab, quae longe et quae prope sunt.
25 Abscissum est cornu Moab,et brachium eius contritum est,ait Dominus.
26 Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est; et allidet manum Moab in vomitu suo, et erit in derisum etiam ipse.
27 Nonne in derisum tibi fuit Israel? Num inter fures repertus est? Quotiescumque enim adversum illum loquebaris, caput movebas.
28 Relinquite civitates et habitate in petra,habitatores Moab,et estote quasi columba nidificansin parietibus apertae voraginis.
29 Audivimus superbiam Moab,superbus est valde;sublimitatem eius et arrogantiamet superbiam et altitudinem cordis eius.
30 Ego scio, ait Dominus, iactantiam eius, et quod non sint rectae fabulationes, nec recta fecerint.
31 Ideo super Moab eiulabo et super Moab universam clamabo, super viros Cirhareseth plorabitur.
32 Plus quam in planctu Iazer plorabo tibi,vinea Sabama;propagines tuae transierunt mare,usque ad Iazer pervenerunt.Super messem tuam et vindemiam tuampraedo irruit.
33 Ablata est laetitia et exsultatiode horto et de terra Moab,et vinum de torcularibus sustuli;nequaquam calcator uvaesolitum celeuma cantabit.
34 De clamore Hesebon usque Eleale et Iasa dederunt vocem suam, a Segor usque ad Oronaim, ad Eglatselisiam; aquae quoque Nemrim pessimae erunt.
35 Et auferam de Moab, ait Dominus, offerentem in excelsis et sacrificantem diis eius.
36 Propterea cor meum ad Moab quasi tibia resonabit, et cor meum ad viros Cirhareseth dabit sonitum tibiarum; quia depositum, quod acquisierunt, periit.
37 Omne enim caput calvitium et omnis barba rasa erit, in cunctis manibus incisiones et super lumbos cilicium.
38 Super omnia tecta Moab et in plateis eius omnis planctus, quoniam contrivi Moab sicut vas, quod nemini placet, ait Dominus.
39 Quomodo victa est, et ululaverunt? Quomodo vertit dorsum Moab et confusus est? Eritque Moab in derisum et in terrorem omnibus in circuitu suo.
40 Haec dicit Dominus:Ecce quasi aquila volabitet extendet alas suas ad Moab.
41 Capta sunt oppida,et munitiones comprehensae sunt,et erit cor fortium Moab in die illasicut cor mulieris parturientis.
42 Et cessabit Moab esse populus,quoniam contra Dominum gloriatus est.
43 Pavor et fovea et laqueus super te,o habitator Moab,dicit Dominus.
44 Qui fugerit a facie pavoris, cadet in foveam,et, qui conscenderit de fovea, capietur laqueo;adducam enim super Moabannum visitationis eorum,ait Dominus.
45 In umbra Hesebon steterunt sine viribus fugientes,sed ignis egressus est de Hesebon,et flamma de medio Sehon,et devoravit tempora Moabet verticem filiorum tumultus.
46 Vae tibi, Moab!Periit populus Chamos,quia comprehensi sunt filii tuiet filiae tuae in captivitatem.
47 Et convertam sortem Moab in novissimis diebus ",ait Dominus.Hucusque iudicia Moab.