1 Naquele tempo, diz o Senhor, tirarão para fora das suas sepulturas os ossos dos reis de Judá, e os ossos dos seus príncipes, e os ossos dos sacerdotes, e os ossos dos profetas, e os ossos dos habitantes de Jerusalém;
2 e serão expostos ao sol, e à lua, e a todo o exército do céu, a quem eles amaram, e a quem serviram , e após quem andaram, e a quem buscaram, e a quem adoraram; não serão recolhidos nem sepultados; serão como esterco sobre a face da terra.
3 E será escolhida antes a morte do que a vida por todos os que restarem desta raça maligna, que ficarem em todos os lugares onde os lancei, diz o senhor dos exércitos.
4 Dize-lhes mais: Assim diz o Senhor: porventura cairão os homens, e não se levantarão? desviar-se-ão, e não voltarão?
5 Por que, pois, se desvia este povo de Jerusalém com uma apostasia contínua? ele retém o engano, recusa-se a voltar.
6 Eu escutei e ouvi; não falam o que é reto; ninguém há que se arrependa da sua maldade, dizendo: Que fiz eu? Cada um se desvia na sua carreira, como um cavalo que arremete com ímpeto na batalha.
7 Até a cegonha no céu conhece os seus tempos determinados; e a rola, a andorinha, e o grou observam o tempo da sua arribação; mas o meu povo não conhece a ordenança do Senhor.
8 Como pois dizeis: Nós somos sábios, e a lei do Senhor está conosco? Mas eis que a falsa pena dos escribas a converteu em mentira.
9 Os sábios são envergonhados, espantados e presos; rejeitaram a palavra do Senhor; que sabedoria, pois, têm eles?
10 Portanto darei suas mulheres a outros, e os seus campos aos conquistadores; porque desde o menor até o maior, cada um deles se dá à avareza; desde o profeta até o sacerdote, cada qual usa de falsidade.
11 E curam a ferida da filha de meu povo levianamente, dizendo: Paz, paz; quando não há paz.
12 Porventura se envergonham de terem cometido abominação? Não; de maneira alguma se envergonham, nem sabem que coisa é envergonhar-se. Portanto cairão entre os que caem; e no tempo em que eu os visitar, serão derribados, diz o Senhor.
13 Quando eu os colheria, diz o Senhor, já não há uvas na vide, nem figos na figueira; até a folha está caída; e aquilo mesmo que lhes dei se foi deles.
14 Por que nos assentamos ainda? juntai-vos e entremos nas cidades fortes, e ali pereçamos; pois o Senhor nosso Deus nos destinou a perecer e nos deu a beber água de fel; porquanto pecamos contra o Senhor.
15 Esperamos a paz, porém não chegou bem algum; e o tempo da cura, e eis o terror.
16 Já desde Dã se ouve o resfolegar dos seus cavalos; a terra toda estremece à voz dos rinchos dos seus ginetes; porque vêm e devoram a terra e quanto nela há, a cidade e os que nela habitam.
17 Pois eis que envio entre vós serpentes, basiliscos, contra os quais não há encantamento; e eles vos morderão, diz o Senhor.
18 Oxalá que eu pudesse consolar-me na minha tristeza! O meu coração desfalece dentro de mim.
19 Eis o clamor da filha do meu povo, de toda a extensão da terra; Não está o Senhor em Sião? Não está nela o seu rei? Por que me provocaram a ira com as suas imagens esculpidas, com vaidades estranhas?
20 Passou a sega, findou o verão, e nós não estamos salvos.
21 Estou quebrantado pela ferida da filha do meu povo; ando de luto; o espanto apoderou-se de mim.
22 Porventura não há bálsamo em Gileade? ou não se acha lá médico? Por que, pois, não se realizou a cura da filha do meu povo?
1 " In illo tempore, ait Dominus, eicient ossa regum Iudae et ossa principum eius et ossa sacerdotum et ossa prophetarum et ossa eorum, qui habitaverunt Ierusalem de sepulcris suis;
2 et expandent ea ad solem et lunam et omnem militiam caeli, quae dilexerunt et quibus servierunt et post quae ambulaverunt et quae quaesierunt et adoraverunt; non colligentur et non sepelientur: in sterquilinium super faciem terrae erunt.
3 Et eligent magis mortem quam vitam omnes, qui residui fuerint de cognatione hac pessima in universis locis, ad quae eiecero eos, dicit Dominus exercituum.
4 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus:Numquid, qui cadit, non resurget, et, qui aversus est, non revertetur?
5 Quare ergo aversus est populus iste,Ierusalem aversione perpetua?Apprehenderunt mendaciumet noluerunt reverti.
6 Attendi et auscultavi:nemo, quod bonum est, loquitur,nullus est, qui agat paenitentiamsuper malitia sua dicens:Quid feci?".Omnes conversi sunt ad cursum suum,quasi equus impetu vadens in proelio.
7 Etiam ciconia in caelonovit tempus suum;turtur et hirundo et turduscustodierunt tempus adventus sui;populus autem meus non novitiudicium Domini.
8 Quomodo dicitis: "Sapientes nos sumus,et lex Domini nobiscum est"?Vere mendacium operatus eststilus mendax scribarum.
9 Confusi sunt sapientes,perterriti et capti sunt;verbum enim Domini proiecerunt,et sapientia nulla est in eis.
10 Propterea dabo mulieres eorum exteris,agros eorum expugnatoribus,quia a minimo usque ad maximumomnes avaritiam sequuntur,a propheta usque ad sacerdotemcuncti faciunt mendacium.
11 Et sanant contritionemfiliae populi mei in levitatedicentes "Pax, pax", cum non sit pax.
12 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt;quin immo confusione non sunt confusiet erubescere nescierunt,idcirco cadent inter corruentes,in tempore visitationis suae corruent,dicit Dominus.
13 Congregans congregabo eos,ait Dominus;non est uva in vitibus,et non sunt ficus in ficulnea,folium defluxit,et dabo eis gradientes super eos.
14 "Quare sedemus?Convenite, et ingrediamur civitates munitaset pereamus ibi,quia Dominus Deus noster tradidit nos in interitumet potum dedit nobis aquam fellis;peccavimus enim Domino.
15 Exspectavimus pacem, et non est bonum,tempus medelae, et ecce formido".
16 A Dan auditus est fremitus equorum eius,a voce hinnituum fortium equorum eiuscommota est omnis terra;et venient et devorabunt terram et plenitudinem eius,urbem et habitatores eius.
17 Quia ecce ego mittam vobisserpentes regulos,quibus non est incantatio,et mordebunt vos ",ait Dominus.
18 Hilaritas mea facta est dolor in me,cor meum maerens.
19 Ecce vox clamoris filiae populi meide terra longinqua: Numquid Dominus non est in Sion?Aut rex eius non est in ea? ". Quare ergo me ad iracundiam concitaverunt in sculptilibus suiset in vanitatibus alienis? ".
20 " Transiit messis, finita est aestas,et nos salvati non sumus ".
21 Super contritione filiae populi meicontritus sum et contristatus;stupor obtinuit me.
22 Numquid resina non est in Galaad?Aut medicus non est ibi?Quare enim non est obductacicatrix filiae populi mei?
23 Quis dabit capiti meo aquamet oculis meis fontem lacrimarum,et plorabo die ac nocteinterfectos filiae populi mei?