1 Por que o Todo-Poderoso não designa tempos? e por que os que o conhecem não vêem os seus dias?
2 Há os que removem os limites; roubam os rebanhos, e os apascentam.
3 Levam o jumento do órfão, tomam em penhor o boi da viúva.
4 Desviam do caminho os necessitados; e os oprimidos da terra juntos se escondem.
5 Eis que, como jumentos monteses no deserto, saem eles ao seu trabalho, procurando no ermo a presa que lhes sirva de sustento para seus filhos.
6 No campo segam o seu pasto, e vindimam a vinha do ímpio.
7 Passam a noite nus, sem roupa, não tendo coberta contra o frio.
8 Pelas chuvas das montanhas são molhados e, por falta de abrigo, abraçam-se com as rochas.
9 Há os que arrancam do peito o órfão, e tomam o penhor do pobre;
10 fazem que estes andem nus, sem roupa, e, embora famintos, carreguem os molhos.
11 Espremem o azeite dentro dos muros daqueles homens; pisam os seus lagares, e ainda têm sede.
12 Dentro das cidades gemem os moribundos, e a alma dos feridos clama; e contudo Deus não considera o seu clamor.
13 Há os que se revoltam contra a luz; não conhecem os caminhos dela, e não permanecem nas suas veredas.
14 O homicida se levanta de madrugada, mata o pobre e o necessitado, e de noite torna-se ladrão.
15 Também os olhos do adúltero aguardam o crepúsculo, dizendo: Ninguém me verá; e disfarça o rosto.
16 Nas trevas minam as casas; de dia se conservam encerrados; não conhecem a luz.
17 Pois para eles a profunda escuridão é a sua manhã; porque são amigos das trevas espessas.
18 São levados ligeiramente sobre a face das águas; maldita é a sua porção sobre a terra; não tornam pelo caminho das vinhas.
19 A sequidão e o calor desfazem as, águas da neve; assim faz o Seol aos que pecaram.
20 A madre se esquecerá dele; os vermes o comerão gostosamente; não será mais lembrado; e a iniqüidade se quebrará como árvore.
21 Ele despoja a estéril que não dá à luz, e não faz bem à viúva.
22 Todavia Deus prolonga a vida dos valentes com a sua força; levantam-se quando haviam desesperado da vida.
23 Se ele lhes dá descanso, estribam-se, nisso; e os seus olhos estão sobre os caminhos deles.
24 Eles se exaltam, mas logo desaparecem; são abatidos, colhidos como os demais, e cortados como as espigas do trigo.
25 Se não é assim, quem me desmentirá e desfará as minhas palavras?
1 Cur ab Omnipotente non sunt abscondita tempora,qui autem noverunt eum, ignorant dies illius?
2 Alii terminos transtulerunt,diripuerunt greges et paverunt eos.
3 Asinum pupillorum abegeruntet abstulerunt pro pignore bovem viduae.
4 Subverterunt pauperum viam,et simul se occultare coacti sunt mansueti terrae.
5 Alii, quasi onagri in deserto,egrediuntur ad opus suum:vigilantes ad praedamin terra arida ad panem liberis.
6 Agrum non suum demetuntet vineam peccatoris vindemiant.
7 Nudi pernoctant sine indumento,nec est eis operimentum in frigore.
8 Imbre montium riganturet non habentes refugium adhaerent rupibus.
9 Abripuerunt pupillum ab ubereet pauperem pignori sumpserunt;
10 nudi et incedentes absque vestituet esurientes portant spicas.
11 Inter muros oleum expresseruntet calcatis torcularibus sitiunt.
12 De civitatibus morientes ingemuerunt,et anima vulneratorum clamavit,et Deus non ponit aurem ad precem.
13 Ipsi fuerunt rebelles lumini,nescierunt vias eiusnec morati sunt in semitis eius.
14 Mane primo consurgit homicida,interficit egenum et pauperem;per noctem vero erit quasi fur.
15 Oculus adulteri observat caliginemdicens: "Non me videbit oculus";et operiet vultum suum.
16 Perfodit in tenebris domos, interdiu sese abdideruntet ignoraverunt lucem.
17 Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis,nam sunt assueti terroribus umbrae mortis.
18 "Levis est super faciem aquae;maledicta est pars eius in terra,nec est qui se dirigat ad vineas eius.
19 Siccitas et calor abstulerunt aquas nivium,et inferi eos, qui peccaverunt.
20 Sinus matris obliviscatur eius,dulcedo illius vermes fiant;non sit in recordatione,sed conteratur quasi lignum iniquitas.
21 Male egit cum sterili, quae non parit,et viduae bene non fecit.
22 Detraxit fortes in fortitudine suaet, cum steterit, ille non credet vitae suae.
23 Dedit ei locum securitatis, quo sustentetur;oculi autem eius sunt in viis illius.
24 Elevati sunt ad modicum et non subsistent,et humiliabuntur sicut omnia et auferenturet sicut summitates spicarum conterentur".
25 Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitumet ponere in nihilum verba mea? ".