1 Fogem os ímpios, sem que ninguém os persiga; mas os justos são ousados como o leão.
2 Por causa da transgressão duma terra são muitos os seus príncipes; mas por virtude de homens prudentes e entendidos, ela subsistirá por longo tempo.
3 O homem pobre que oprime os pobres, é como chuva impetuosa, que não deixa trigo nenhum.
4 Os que abandonam a lei louvam os ímpios; mas os que guardam a lei pelejam contra eles.
5 Os homens maus não entendem a justiça; mas os que buscam ao Senhor a entendem plenamente.
6 Melhor é o pobre que anda na sua integridade, do que o rico perverso nos seus caminhos.
7 O que guarda a lei é filho sábio; mas o companheiro dos comilões envergonha a seu pai.
8 O que aumenta a sua riqueza com juros e usura, ajunta-a para o que se compadece do pobre.
9 O que desvia os seus ouvidos de ouvir a lei, até a sua oração é abominável.
10 O que faz com que os retos se desviem para um mau caminho, ele mesmo cairá na cova que abriu; mas os inocentes herdarão o bem.
11 O homem rico é sábio aos seus próprios olhos; mas o pobre que tem entendimento o esquadrinha.
12 Quando os justos triunfam há grande, glória; mas quando os ímpios sobem, escondem-se os homens.
13 O que encobre as suas transgressões nunca prosperará; mas o que as confessa e deixa, alcançará misericórdia.
14 Feliz é o homem que teme ao Senhor continuamente; mas o que endurece o seu coração virá a cair no mal.
15 Como leão bramidor, e urso faminto, assim é o ímpio que domina sobre um povo pobre.
16 O príncipe falto de entendimento é também opressor cruel; mas o que aborrece a avareza prolongará os seus dias.
17 O homem culpado do sangue de qualquer pessoa será fugitivo até a morte; ninguém o ajude.
18 O que anda retamente salvar-se-á; mas o perverso em seus caminhos cairá de repente.
19 O que lavra a sua terra se fartará de pão; mas o que segue os ociosos se encherá de pobreza.
20 O homem fiel gozará de abundantes bênçãos; mas o que se apressa a enriquecer não ficará impune.
21 Fazer acepção de pessoas não é bom; mas até por um bocado de pão prevaricará o homem.
22 Aquele que é cobiçoso corre atrás das riquezas; e não sabe que há de vir sobre ele a penúria.
23 O que repreende a um homem achará depois mais favor do que aquele que lisonjeia com a língua.
24 O que rouba a seu pai, ou a sua mãe, e diz: Isso não é transgressão; esse é companheiro do destruidor.
25 O cobiçoso levanta contendas; mas o que confia no senhor prosperará.
26 O que confia no seu próprio coração é insensato; mas o que anda sabiamente será livre.
27 O que dá ao pobre não terá falta; mas o que esconde os seus olhos terá muitas maldições.
28 Quando os ímpios sobem, escondem-se os homens; mas quando eles perecem, multiplicam-se os justos.
1 Fugit impius, nemine persequente;iustus autem quasi leo confidens.
2 Propter peccata terrae multi principes eius;et propter hominem intellegentem et sapientemrectus ordo longior erit.
3 Vir pauper et calumnians pauperessimilis est imbri vehementi, in quo paratur fames.
4 Qui derelinquunt legem, laudant impium;qui custodiunt, succenduntur contra eum.
5 Viri mali non intellegunt iudicium;qui autem requirunt Dominum, animadvertunt omnia.
6 Melior est pauper ambulans in simplicitate suaquam perversus in viis suis, quamquam dives.
7 Qui custodit legem, filius sapiens est;qui autem comissatores pascit, confundit patrem suum.
8 Qui coacervat divitias suas usuris et fenore,liberali in pauperes congregat eas.
9 Qui declinat aures suas, ne audiat legem,oratio quoque eius erit exsecrabilis.
10 Qui decipit iustos in via mala, in interitu suo corruet,et simplices possidebunt bona eius.
11 Sapiens sibi videtur vir dives,pauper autem prudens scrutabitur eum.
12 In exsultatione iustorum multa gloria est,et, cum exaltantur impii, abscondit se homo.
13 Qui abscondit scelera sua, non prosperabit;qui autem confessus fuerit et reliquerit ea,misericordiam consequetur.
14 Beatus homo, qui semper est pavidus;qui vero indurat cor suum, corruet in malum.
15 Leo rugiens et ursus esuriensprinceps impius super populum pauperem.
16 Dux indigens prudentia multos opprimet;qui autem odit avaritiam, longi fient dies eius.
17 Hominem, animae cuiusdam sanguine gravatum,si usque ad lacum fugerit, nemo sustineat.
18 Qui ambulat simpliciter, salvus erit;qui perversis graditur viis, subito concidet.
19 Qui operatur terram suam, satiabitur panibus;qui autem sectatur otium, replebitur egestate.
20 Vir fidelis multum laudabitur;qui autem festinat ditari, non erit innocens.
21 Qui dignoscit in iudicio faciem, non benefacit;et pro buccella panis praevaricatur homo.
22 Festinat ditari vir invidus,ignorat quod egestas superveniet ei.
23 Qui corripit hominem, gratiam postea invenietmagis quam ille, qui lingua blanditur.
24 Qui abripit aliquid a patre suo et a matreet dicit: " Hoc non est peccatum ",particeps homicidae est.
25 Qui desiderium dilatat, iurgia concitat;qui vero sperat in Domino, impinguabitur.
26 Qui confidit in corde suo, stultus est;qui autem graditur sapienter, ipse salvabitur.
27 Qui dat pauperi, non indigebit;qui autem occultat oculos, abundabit maledictis.
28 Cum surrexerint impii, abscondentur homines;cum illi perierint, multiplicabuntur iusti.