1 E vieram a mim alguns homens dos anciãos de Israel, e se assentaram diante de mim.
2 Então veio a mim a palavra do Senhor, dizendo:
3 Filho do homem, estes homens levantaram os seus ídolos nos seus corações, e o tropeço da sua maldade puseram diante da sua face; devo eu de alguma maneira ser interrogado por eles?
4 Portanto fala com eles, e dize-lhes: Assim diz o Senhor Deus: Qualquer homem da casa de Israel, que levantar os seus ídolos no seu coração, e puser o tropeço da sua maldade diante da sua face, e vier ao profeta, eu, o Senhor, vindo ele, lhe responderei conforme a multidão dos seus ídolos;
5 Para que eu possa apanhar a casa de Israel no seu coração, porquanto todos se apartaram de mim para seguirem os seus ídolos.
6 Portanto dize à casa de Israel: Assim diz o Senhor Deus: Convertei-vos, e tornai-vos dos vossos ídolos; e desviai os vossos rostos de todas as vossas abominações;
7 Porque qualquer homem da casa de Israel, e dos estrangeiros que peregrinam em Israel, que se alienar de mim, e levantar os seus ídolos no seu coração, e puser o tropeço da sua maldade diante do seu rosto, e vier ao profeta, para me consultar por meio dele, eu, o Senhor, lhe responderei por mim mesmo.
8 E porei o meu rosto contra o tal homem, e o assolarei para que sirva de sinal e provérbio, e arrancá-lo-ei do meio do meu povo; e sabereis que eu sou o Senhor.
9 E se o profeta for enganado, e falar alguma coisa, eu, o Senhor, terei enganado esse profeta; e estenderei a minha mão contra ele, e destruí-lo-ei do meio do meu povo Israel.
10 E levarão sobre si o castigo da sua iniquidade; o castigo do profeta será como o castigo de quem o consultar.
11 Para que a casa de Israel não se desvie mais de mim, nem mais se contamine com todas as suas transgressões; então eles serão o meu povo, e eu lhes serei o seu Deus, diz o Senhor Deus.
12 Veio ainda a mim a palavra do Senhor, dizendo:
13 Filho do homem, quando uma terra pecar contra mim, se rebelando gravemente, então estenderei a minha mão contra ela, e lhe quebrarei o sustento do pão, e enviarei contra ela fome, e cortarei dela homens e animais.
14 Ainda que estivessem no meio dela estes três homens, Noé, Daniel e Jó, eles pela sua justiça livrariam apenas as suas almas, diz o Senhor Deus.
15 Se eu fizer passar pela terra as feras selvagens, e elas a desfilharem de modo que fique desolada, e ninguém possa passar por ela por causa das feras;
16 E estes três homens estivessem no meio dela, vivo eu, diz o Senhor Deus, que nem a filhos nem a filhas livrariam; eles só ficariam livres, e a terra seria assolada.
17 Ou, se eu trouxer a espada sobre aquela terra, e disser: Espada, passa pela terra; e eu cortar dela homens e animais;
18 Ainda que aqueles três homens estivessem nela, vivo eu, diz o Senhor Deus, que nem filhos nem filhas livrariam, mas somente eles ficariam livres.
19 Ou, se eu enviar a peste sobre aquela terra, e derramar o meu furor sobre ela com sangue, para cortar dela homens e animais,
20 Ainda que Noé, Daniel e Jó estivessem no meio dela, vivo eu, diz o Senhor Deus, que nem um filho nem uma filha eles livrariam, mas somente eles livrariam as suas próprias almas pela sua justiça.
21 Porque assim diz o Senhor Deus: Quanto mais, se eu enviar os meus quatro maus juízos, a espada, a fome, as feras, e a peste, contra Jerusalém, para cortar dela homens e feras?
22 Mas eis que alguns fugitivos restarão nela, que serão levados para fora, assim filhos e filhas; eis que eles virão a vós, e vereis o seu caminho e os seus feitos; e ficareis consolados do mal que eu trouxe sobre Jerusalém, e de tudo o que trouxe sobre ela.
23 E sereis consolados, quando virdes o seu caminho e os seus feitos; e sabereis que não fiz sem razão tudo quanto nela tenho feito, diz o Senhor Deus.
1 Et venerunt ad me viri seniorum Isral, et sederunt coram me.
2 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
3 Fili hominis, viri isti posuerunt immunditias suas in cordibus suis, et scandalum iniquitatis su statuerunt contra faciem suam : numquid interrogatus respondebo eis ?
4 Propter hoc loquere eis, et dices ad eos : Hc dicit Dominus Deus : Homo, homo de domo Isral, qui posuerit immunditias suas in corde suo, et scandalum iniquitatis su statuerit contra faciem suam, et venerit ad prophetam interrogans per eum me : ego Dominus respondebo ei in multitudine immunditiarum suarum,
5 ut capiatur domus Isral in corde suo, quo recesserunt a me in cunctis idolis suis.
6 Propterea dic ad domum Isral : Hc dicit Dominus Deus : Convertimini, et recedite ab idolis vestris, et ab universis contaminationibus vestris avertite facies vestras.
7 Quia homo, homo de domo Isral, et de proselytis quicumque advena fuerit in Isral, si alienatus fuerit a me, et posuerit idola sua in corde suo, et scandalum iniquitatis su statuerit contra faciem suam, et venerit ad prophetam ut interroget per eum me : ego Dominus respondebo ei per me :
8 et ponam faciem meam super hominem illum, et faciam eum in exemplum et in proverbium, et disperdam eum de medio populi mei : et scietis quia ego Dominus.
9 Et propheta cum erraverit, et locutus fuerit verbum, ego Dominus decepi prophetam illum, et extendam manum meam super illum, et delebo eum de medio populi mei Isral.
10 Et portabunt iniquitatem suam : juxta iniquitatem interrogantis, sic iniquitas prophet erit :
11 ut non erret ultra domus Isral a me, neque polluatur in universis prvaricationibus suis : sed sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum, ait Dominus exercituum.
12 Et factus est sermo Domini ad me, dicens :
13 [Fili hominis, terra cum peccaverit mihi,ut prvaricetur prvaricans,extendam manum meam super eam,et conteram virgam panis ejus,et immittam in eam famem,et interficiam de ea hominem et jumentum.
14 Et si fuerint tres viri isti in medio ejus,No, Daniel, et Job,ipsi justitia sua liberabunt animas suas,ait Dominus exercituum.
15 Quod si et bestias pessimas induxero super terramut vastem eam, et fuerit invia,eo quod non sit pertransiens propter bestias :
16 tres viri isti si fuerint in ea,vivo ego, dicit Dominus Deus,quia nec filios nec filias liberabunt,sed ipsi soli liberabuntur,terra autem desolabitur.
17 Vel si gladium induxero super terram illam,et dixero gladio : Transi per terram :et interfecero de ea hominem et jumentum,
18 et tres viri isti fuerint in medio ejus :vivo ego, dicit Dominus Deus,non liberabunt filios neque filias,sed ipsi soli liberabuntur.
19 Si autem et pestilentiam immisero super terram illam,et effudero indignationem meam super eam in sanguine,ut auferam ex ea hominem et jumentum,
20 et No, et Daniel, et Job fuerint in medio ejus :vivo ego, dicit Dominus Deus,quia filium et filiam non liberabunt,sed ipsi justitia sua liberabunt animas suas.
21 Quoniam hc dicit Dominus Deus :Quod etsi quatuor judicia mea pessima,gladium, et famem, ac bestias malas, et pestilentiam,immisero in Jerusalem,ut interficiam de ea hominem et pecus,
22 tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias :ecce ipsi ingredientur ad vos,et videbitis viam eorum et adinventiones eorum,et consolabimini super malo quod induxi in Jerusalem,in omnibus qu importavi super eam.
23 Et consolabuntur vos,cum videritis viam eorumet adinventiones eorum :et cognoscetis quod non frustra fecerim omnia qu feci in ea,ait Dominus Deus.]