1 Oh! Se fendesses os céus, e descesses, e os montes se escoassem de diante da tua face,

2 Como o fogo abrasador de fundição, fogo que faz ferver as águas, para fazeres notório o teu nome aos teus adversários, e assim as nações tremessem da tua presença!

3 Quando fazias coisas terríveis, que nunca esperávamos, descias, e os montes se escoavam diante da tua face.

4 Porque desde a antiguidade não se ouviu, nem com ouvidos se percebeu, nem com os olhos se viu um Deus além de ti que trabalha para aquele que nele espera.

5 Saíste ao encontro daquele que se alegrava e praticava justiça e dos que se lembram de ti nos teus caminhos; eis que te iraste, porque pecamos; neles há eternidade, para que sejamos salvos.

6 Mas todos nós somos como o imundo, e todas as nossas justiças como trapo da imundícia; e todos nós murchamos como a folha, e as nossas iniquidades como um vento nos arrebatam.

7 E já ninguém há que invoque o teu nome, que se desperte, e te detenhas; porque escondes de nós o teu rosto, e nos fazes derreter, por causa das nossas iniquidades.

8 Mas agora, ó Senhor, tu és nosso Pai; nós o barro e tu o nosso oleiro; e todos nós a obra das tuas mãos.

9 Não te enfureças tanto, ó Senhor, nem perpetuamente te lembres da iniquidade; olha, pois, nós te pedimos, todos nós somos o teu povo.

10 As tuas santas cidades tornaram-se um deserto; Sião está feita um deserto, Jerusalém está assolada.

11 A nossa santa e gloriosa casa, em que te louvavam nossos pais, foi queimada a fogo; e todas as nossas coisas preciosas se tornaram em assolação.

12 Conter-te-ias tu ainda sobre estas coisas, ó Senhor? Ficarias calado, e nos afligirias tanto?

1 [Utinam dirumperes clos, et descenderes ;a facie tua montes defluerent ;

2 sicut exustio ignis tabescerent,aqu arderent igni :ut notum fieret nomen tuum inimicis tuis ;a facie tua gentes turbarentur.

3 Cum feceris mirabilia, non sustinebimus ;descendisti, et a facie tua montes defluxerunt.

4 A sculo non audierunt, neque auribus perceperunt ;oculus non vidit, Deus, absque te,qu prparasti exspectantibus te.

5 Occurristi ltanti, et facienti justitiam ;in viis tuis recordabuntur tui.Ecce tu iratus es, et peccavimus ;in ipsis fuimus semper, et salvabimur.

6 Et facti sumus ut immundus omnes nos,et quasi pannus menstruat univers justiti nostr ;et cecidimus quasi folium universi,et iniquitates nostr quasi ventus abstulerunt nos.

7 Non est qui invocet nomen tuum ;qui consurgat, et teneat te.Abscondisti faciem tuam a nobis,et allisisti nos in manu iniquitatis nostr.

8 Et nunc, Domine, pater noster es tu,nos vero lutum ;et fictor noster tu,et opera manuum tuarum omnes nos.

9 Ne irascaris, Domine, satis,et ne ultra memineris iniquitatis nostr ;ecce, respice, populus tuus omnes nos.

10 Civitas Sancti tui facta est deserta,Sion deserta facta est,Jerusalem desolata est.

11 Domus sanctificationis nostr et glori nostr,ubi laudaverunt te patres nostri,facta est in exustionem ignis,et omnia desiderabilia nostra versa sunt in ruinas.

12 Numquid super his continebis te, Domine ;tacebis, et affliges nos vehementer ?]