1 Mas isso desagradou extremamente a Jonas, e ele ficou irado.
2 E orou ao Senhor, e disse: Ah! Senhor! Não foi esta minha palavra, estando ainda na minha terra? Por isso é que me preveni, fugindo para Társis, pois sabia que és Deus compassivo e misericordioso, longânimo e grande em benignidade, e que te arrependes do mal.
3 Peço-te, pois, ó Senhor, tira-me a vida, porque melhor me é morrer do que viver.
4 E disse o Senhor: Fazes bem que assim te ires?
5 Então Jonas saiu da cidade, e sentou-se ao oriente desta cidade; e ali fez uma cabana, e sentou-se debaixo dela, à sombra, até ver o que aconteceria à cidade.
6 E fez o Senhor Deus nascer uma aboboreira, e ela subiu por cima de Jonas, para que fizesse sombra sobre a sua cabeça, a fim de o livrar do seu enfado; e Jonas se alegrou em extremo por causa da aboboreira.
7 Mas Deus enviou um verme, no dia seguinte ao subir da alva, o qual feriu a aboboreira, e esta se secou.
8 E aconteceu que, aparecendo o sol, Deus mandou um vento calmoso oriental, e o sol feriu a cabeça de Jonas; e ele desmaiou, e desejou com toda a sua alma morrer, dizendo: Melhor me é morrer do que viver.
9 Então disse Deus a Jonas: Fazes bem que assim te ires por causa da aboboreira? E ele disse: Faço bem que me revolte até à morte.
10 E disse o Senhor: Tiveste tu compaixão da aboboreira, na qual não trabalhaste, nem a fizeste crescer, que numa noite nasceu, e numa noite pereceu;
11 E não hei de eu ter compaixão da grande cidade de Nínive, em que estão mais de cento e vinte mil pessoas que não sabem discernir entre a sua mão direita e a sua mão esquerda, e também muitos animais?
1 Et afflictus est Jonas afflictione magna, et iratus est :
2 et oravit ad Dominum, et dixit : Obsecro, Domine, numquid non hoc est verbum meum cum adhuc essem in terra mea ? propter hoc proccupavi ut fugerem in Tharsis : scio enim quia tu Deus clemens et misericors es, patiens et mult miserationis, et ignoscens super malitia.
3 Et nunc, Domine, tolle, quso, animam meam a me, quia melior est mihi mors quam vita.
4 Et dixit Dominus : Putasne bene irasceris tu ?
5 Et egressus est Jonas de civitate, et sedit contra orientem civitatis : et fecit sibimet umbraculum ibi, et sedebat subter illud in umbra, donec videret quid accideret civitati.
6 Et prparavit Dominus Deus hederam, et ascendit super caput Jon, ut esset umbra super caput ejus, et protegeret eum (laboraverat enim) : et ltatus est Jonas super hedera ltitia magna.
7 Et paravit Deus vermen ascensu diluculi in crastinum : et percussit hederam, et exaruit.
8 Et cum ortus fuisset sol, prcepit Dominus vento calido et urenti : et percussit sol super caput Jon, et stuabat : et petivit anim su ut moreretur, et dixit : Melius est mihi mori quam vivere.
9 Et dixit Dominus ad Jonam : Putasne bene irasceris tu super hedera ? Et dixit : Bene irascor ego usque ad mortem.
10 Et dixit Dominus : Tu doles super hederam in qua non laborasti, neque fecisti ut cresceret ; qu sub una nocte nata est, et sub una nocte periit :
11 et ego non parcam Ninive, civitati magn, in qua sunt plus quam centum viginti millia hominum qui nesciunt quid sit inter dexteram et sinistram suam, et jumenta multa ?