1 Então respondeu Elifaz o temanita, e disse:

2 Se intentarmos falar-te, enfadar-te-ás? Mas quem poderia conter as palavras?

3 Eis que ensinaste a muitos, e tens fortalecido as mãos fracas.

4 As tuas palavras firmaram os que tropeçavam e os joelhos desfalecentes tens fortalecido.

5 Mas agora, que se trata de ti, te enfadas; e tocando-te a ti, te perturbas.

6 Porventura não é o teu temor de Deus a tua confiança, e a tua esperança a integridade dos teus caminhos?

7 Lembra-te agora qual é o inocente que jamais pereceu? E onde foram os sinceros destruídos?

8 Segundo eu tenho visto, os que lavram iniquidade, e semeiam mal, segam o mesmo.

9 Com o hálito de Deus perecem; e com o sopro da sua ira se consomem.

10 O rugido do leão, e a voz do leão feroz, e os dentes dos leõezinhos se quebram.

11 Perece o leão velho, porque não tem presa; e os filhos da leoa andam dispersos.

12 Uma coisa me foi trazida em segredo; e os meus ouvidos perceberam um sussurro dela.

13 Entre pensamentos vindos de visões da noite, quando cai sobre os homens o sono profundo,

14 Sobrevieram-me o espanto e o tremor, e todos os meus ossos estremeceram.

15 Então um espírito passou por diante de mim; fez-me arrepiar os cabelos da minha carne.

16 Parou ele, porém não conheci a sua feição; um vulto estava diante dos meus olhos; houve silêncio, e ouvi uma voz que dizia:

17 Seria porventura o homem mais justo do que Deus? Seria porventura o homem mais puro do que o seu Criador?

18 Eis que ele não confia nos seus servos e aos seus anjos atribui loucura;

19 Quanto menos àqueles que habitam em casas de lodo, cujo fundamento está no pó, e são esmagados como a traça!

20 Desde a manhã até à tarde são despedaçados; e eternamente perecem sem que disso se faça caso.

21 Porventura não passa com eles a sua excelência? Morrem, mas sem sabedoria.

1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit :

2 [Si cperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies ;sed conceptum sermonem tenere quis poterit ?

3 Ecce docuisti multos,et manus lassas roborasti ;

4 vacillantes confirmaverunt sermones tui,et genua trementia confortasti.

5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti ;tetigit te, et conturbatus es.

6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua,patientia tua, et perfectio viarum tuarum ?

7 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit ?aut quando recti deleti sunt ?

8 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem,et seminant dolores, et metunt eos,

9 flante Deo perisse,et spiritu ir ejus esse consumptos.

10 Rugitus leonis, et vox len,et dentes catulorum leonum contriti sunt.

11 Tigris periit, eo quod non haberet prdam,et catuli leonis dissipati sunt.

12 Porro ad me dictum est verbum absconditum,et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus.

13 In horrore visionis nocturn,quando solet sopor occupare homines,

14 pavor tenuit me, et tremor,et omnia ossa mea perterrita sunt ;

15 et cum spiritus, me prsente, transiret,inhorruerunt pili carnis me.

16 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum,imago coram oculis meis,et vocem quasi aur lenis audivi.

17 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur ?aut factore suo purior erit vir ?

18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles,et in angelis suis reperit pravitatem ;

19 quanto magis hi qui habitant domos luteas,qui terrenum habent fundamentum,consumentur velut a tinea ?

20 De mane usque ad vesperam succidentur ;et quia nullus intelligit, in ternum peribunt.

21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis ;morientur, et non in sapientia.]