1 Até quando te esquecerás de mim, Senhor? Para sempre? Até quando esconderás de mim o teu rosto?

2 Até quando consultarei com a minha alma, tendo tristeza no meu coração cada dia? Até quando se exaltará sobre mim o meu inimigo?

3 Atende-me, ouve-me, ó Senhor meu Deus; ilumina os meus olhos para que eu não adormeça na morte;

4 Para que o meu inimigo não diga: Prevaleci contra ele; e os meus adversários não se alegrem, vindo eu a vacilar.

5 Mas eu confio na tua benignidade; na tua salvação se alegrará o meu coração.

6 Cantarei ao Senhor, porquanto me tem feito muito bem.

1 In finem. Psalmus David. [Dixit insipiens in corde suo : Non est Deus.Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis ;non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.

2 Dominus de clo prospexit super filios hominum,ut videat si est intelligens, aut requirens Deum.

3 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt.Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum.Sepulchrum patens est guttur eorum ;linguis suis dolose agebant.Venenum aspidum sub labiis eorum,quorum os maledictione et amaritudine plenum est ;veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem.Contritio et infelicitas in viis eorum,et viam pacis non cognoverunt ;non est timor Dei ante oculos eorum.

4 Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem,qui devorant plebem meam sicut escam panis ?

5 Dominum non invocaverunt ;illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor.

6 Quoniam Dominus in generatione justa est :consilium inopis confudistis,quoniam Dominus spes ejus est.

7 Quis dabit ex Sion salutare Isral ?Cum averterit Dominus captivitatem plebis su,exsultabit Jacob, et ltabitur Isral.]