1 O Deus poderoso, o Senhor, falou e chamou a terra desde o nascimento do sol até ao seu ocaso.

2 Desde Sião, a perfeição da formosura, resplandeceu Deus.

3 Virá o nosso Deus, e não se calará; um fogo se irá consumindo diante dele, e haverá grande tormenta ao redor dele.

4 Chamará os céus lá do alto, e a terra, para julgar o seu povo.

5 Ajuntai-me os meus santos, aqueles que fizeram comigo uma aliança com sacrifícios.

6 E os céus anunciarão a sua justiça; pois Deus mesmo é o Juiz. (Selá.)

7 Ouve, povo meu, e eu falarei; ó Israel, e eu protestarei contra ti: Sou Deus, sou o teu Deus.

8 Não te repreenderei pelos teus sacrifícios, ou holocaustos, que estão continuamente perante mim.

9 Da tua casa não tirarei bezerro, nem bodes dos teus currais.

10 Porque meu é todo animal da selva, e o gado sobre milhares de montanhas.

11 Conheço todas as aves dos montes; e minhas são todas as feras do campo.

12 Se eu tivesse fome, não to diria, pois meu é o mundo e toda a sua plenitude.

13 Comerei eu carne de touros? Ou beberei sangue de bodes?

14 Oferece a Deus sacrifício de louvor, e paga ao Altíssimo os teus votos.

15 E invoca-me no dia da angústia; eu te livrarei, e tu me glorificarás.

16 Mas ao ímpio diz Deus: Que fazes tu em recitar os meus estatutos, e em tomar a minha aliança na tua boca?

17 Visto que odeias a correção, e lanças as minhas palavras para detrás de ti.

18 Quando vês o ladrão, consentes com ele, e tens a tua parte com adúlteros.

19 Soltas a tua boca para o mal, e a tua língua compõe o engano.

20 Assentas-te a falar contra teu irmão; falas mal contra o filho de tua mãe.

21 Estas coisas tens feito, e eu me calei; pensavas que era tal como tu, mas eu te repreenderei, e as porei por ordem diante dos teus olhos:

22 Ouvi pois isto, vós que vos esqueceis de Deus; para que eu vos não faça em pedaços, sem haver quem vos livre.

23 Aquele que oferece o sacrifício de louvor me glorificará; e àquele que bem ordena o seu caminho eu mostrarei a salvação de Deus.

1 In finem. Psalmus David,

2 cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee.

3 [Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam ;et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

4 Amplius lava me ab iniquitate mea,et a peccato meo munda me.

5 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco,et peccatum meum contra me est semper.

6 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci ;ut justificeris in sermonibus tuis,et vincas cum judicaris.

7 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum,et in peccatis concepit me mater mea.

8 Ecce enim veritatem dilexisti ;incerta et occulta sapienti tu manifestasti mihi.

9 Asperges me hyssopo, et mundabor ;lavabis me, et super nivem dealbabor.

10 Auditui meo dabis gaudium et ltitiam,et exsultabunt ossa humiliata.

11 Averte faciem tuam a peccatis meis,et omnes iniquitates meas dele.

12 Cor mundum crea in me, Deus,et spiritum rectum innova in visceribus meis.

13 Ne projicias me a facie tua,et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

14 Redde mihi ltitiam salutaris tui,et spiritu principali confirma me.

15 Docebo iniquos vias tuas,et impii ad te convertentur.

16 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis me,et exsultabit lingua mea justitiam tuam.

17 Domine, labia mea aperies,et os meum annuntiabit laudem tuam.

18 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique ;holocaustis non delectaberis.

19 Sacrificium Deo spiritus contribulatus ;cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.

20 Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion,ut dificentur muri Jerusalem.

21 Tunc acceptabis sacrificium justiti, oblationes et holocausta ;tunc imponent super altare tuum vitulos.]