1 Disse o néscio no seu coração: Não há Deus. Têm-se corrompido, e cometido abominável iniquidade; não há ninguém que faça o bem.

2 Deus olhou desde os céus para os filhos dos homens, para ver se havia algum que tivesse entendimento e buscasse a Deus.

3 Desviaram-se todos, e juntamente se fizeram imundos; não há quem faça o bem, não, nem sequer um.

4 Acaso não têm conhecimento os que praticam a iniquidade, os quais comem o meu povo como se comessem pão? Eles não invocaram a Deus.

5 Ali se acharam em grande temor, onde não havia temor, pois Deus espalhou os ossos daquele que te cercava; tu os confundiste, porque Deus os rejeitou.

6 Oh! Se já de Sião viesse a salvação de Israel! Quando Deus fizer voltar os cativos do seu povo, então se regozijará Jacó e se alegrará Israel.

1 In finem, in carminibus. Intellectus David,

2 cum venissent Ziphi, et dixissent ad Saul : Nonne David absconditus est apud nos ?

3 [Deus, in nomine tuo salvum me fac,et in virtute tua judica me.

4 Deus, exaudi orationem meam ;auribus percipe verba oris mei.

5 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me,et fortes qusierunt animam meam,et non proposuerunt Deum ante conspectum suum.

6 Ecce enim Deus adjuvat me,et Dominus susceptor est anim me.

7 Averte mala inimicis meis ;et in veritate tua disperde illos.

8 Voluntarie sacrificabo tibi,et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est.

9 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me,et super inimicos meos despexit oculus meus.]