1 Acaso falais vós, deveras, ó congregação, a justiça? Julgais retamente, ó filhos dos homens?
2 Antes no coração forjais iniquidades; sobre a terra pesais a violência das vossas mãos.
3 Alienam-se os ímpios desde a madre; andam errados desde que nasceram, falando mentiras.
4 O seu veneno é semelhante ao veneno da serpente; são como a víbora surda, que tapa os ouvidos,
5 Para não ouvir a voz dos encantadores, do encantador sábio em encantamentos.
6 Ó Deus, quebra-lhes os dentes nas suas bocas; arranca, Senhor, os queixais aos filhos dos leões.
7 Escorram como águas que correm constantemente. Quando ele armar as suas flechas, fiquem feitas em pedaços.
8 Como a lesma se derrete, assim se vá cada um deles; como o aborto de uma mulher, que nunca viu o sol.
9 Antes que as vossas panelas sintam o calor dos espinhos, como por um redemoinho os arrebatará ele, vivo e em indignação.
10 O justo se alegrará quando vir a vingança; lavará os seus pés no sangue do ímpio.
11 Então dirá o homem: Deveras há uma recompensa para o justo; deveras há um Deus que julga na terra.
1 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret.
2 [Eripe me de inimicis meis, Deus meus,et ab insurgentibus in me libera me.
3 Eripe me de operantibus iniquitatem,et de viris sanguinum salva me.
4 Quia ecce ceperunt animam meam ;irruerunt in me fortes.
5 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine ;sine iniquitate cucurri, et direxi.
6 Exsurge in occursum meum, et vide :et tu, Domine Deus virtutum, Deus Isral,intende ad visitandas omnes gentes :non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.
7 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes :et circuibunt civitatem.
8 Ecce loquentur in ore suo,et gladius in labiis eorum : quoniam quis audivit ?
9 Et tu, Domine, deridebis eos ;ad nihilum deduces omnes gentes.
10 Fortitudinem meam ad te custodiam,quia, Deus, susceptor meus es :
11 Deus meus misericordia ejus prveniet me.
12 Deus ostendet mihi super inimicos meos :ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei.Disperge illos in virtute tua,et depone eos, protector meus, Domine :
13 delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum ;et comprehendantur in superbia sua.Et de execratione et mendacio annuntiabuntur
14 in consummatione :in ira consummationis, et non erunt.Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terr.
15 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes :et circuibunt civitatem.
16 Ipsi dispergentur ad manducandum ;si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.
17 Ego autem cantabo fortitudinem tuam,et exsultabo mane misericordiam tuam :quia factus es susceptor meus,et refugium meum in die tribulationis me.
18 Adjutor meus, tibi psallam,quia Deus susceptor meus es ;Deus meus, misericordia mea.]