1 No Senhor confio; como dizeis à minha alma: Fugi para a vossa montanha como pássaro?
2 Pois eis que os ímpios armam o arco, põem as flechas na corda, para com elas atirarem, às escuras, aos retos de coração.
3 Se forem destruídos os fundamentos, que poderá fazer o justo?
4 O Senhor está no seu santo templo, o trono do Senhor está nos céus; os seus olhos estão atentos, e as suas pálpebras provam os filhos dos homens.
5 O Senhor prova o justo; porém ao ímpio e ao que ama a violência odeia a sua alma.
6 Sobre os ímpios fará chover laços, fogo, enxofre e vento tempestuoso; isto será a porção do seu copo.
7 Porque o Senhor é justo, e ama a justiça; o seu rosto olha para os retos.
1 Til sangmesteren; av David. Til Herren tar jeg min tilflukt; hvorledes kan I da si til min sjel: Fly til eders fjell som en fugl?
2 For se, de ugudelige spenner buen, de legger sin pil på strengen for å skyte i mørket på de opriktige av hjertet.
3 Når grunnvollene nedbrytes, hvad makter da den rettferdige?
4 Herren er i sitt hellige tempel, Herrens trone er i himmelen, hans øine skuer, hans blikk prøver menneskenes barn.
5 Herren prøver den rettferdige; men den ugudelige og den som elsker vold, hater hans sjel.
6 Han lar snarer regne ned over de ugudelige; ild og svovel og glødende vind er deres begers del.
7 For Herren er rettferdig, elsker rettferdighet; på den opriktige ser hans åsyn.