1 Busca satisfazer seu próprio desejo aquele que se isola; ele se insurge contra toda sabedoria.
2 O tolo não tem prazer na sabedoria, mas só em que se manifeste aquilo que agrada o seu coração.
3 Vindo o ímpio, vem também o desprezo, e com a ignomínia a vergonha.
4 Águas profundas são as palavras da boca do homem, e ribeiro transbordante é a fonte da sabedoria.
5 Não é bom favorecer o ímpio, e com isso, fazer o justo perder a questão.
6 Os lábios do tolo entram na contenda, e a sua boca brada por açoites.
7 A boca do tolo é a sua própria destruição, e os seus lábios um laço para a sua alma.
8 As palavras do intrigante são como feridas; elas descem ao íntimo do ventre.
9 O que é negligente na sua obra é também irmão de um grande desperdiçador.
10 Torre forte é o nome do Senhor; a ela correrá o justo, e estará em alto refúgio.
11 Os bens do rico são a sua cidade forte, e como uma alta muralha na sua imaginação.
12 O coração do homem se exalta antes de ser abatido e diante da honra vai a humildade.
13 O que responde antes de ouvir comete estultícia que é para vergonha sua.
14 O espírito do homem susterá a sua enfermidade, mas ao espírito abatido, quem o suportará?
15 O coração do entendido adquire o conhecimento, e o ouvido dos sábios busca a sabedoria.
16 Com presentes o homem alarga o seu caminho e o leva diante dos grandes.
17 O que pleiteia por algo, a princípio parece justo, porém vem o seu próximo e o examina.
18 A sorte faz cessar os pleitos, e faz separação entre os poderosos.
19 O irmão ofendido é mais difícil de conquistar do que uma cidade forte; e as contendas são como os ferrolhos de um palácio.
20 Do fruto da boca de cada um se fartará o seu ventre; dos renovos dos seus lábios ficará satisfeito.
21 A morte e a vida estão no poder da língua; e aquele que a ama comerá do seu fruto.
22 Aquele que encontra uma esposa, acha o bem, e alcança a benevolência do Senhor.
23 O pobre fala com rogos, mas o rico responde com dureza.
24 O homem de muitos amigos deve mostrar-se amigável, mas há um amigo mais chegado do que um irmão.
1 Kiu apartiĝas, tiu serĉas sian volupton Kaj iras kontraŭ ĉiu saĝa konsilo.
2 Malsaĝulo ne deziras prudenton, Sed nur malkovri sian koron.
3 Kiam venas malvirtulo, Venas ankaŭ malestimo kun honto kaj moko.
4 La vortoj de homa buŝo estas profunda akvo; La fonto de saĝo estas fluanta rivero.
5 Ne estas bone favori malvirtulon, Por faligi virtulon ĉe la juĝo.
6 La lipoj de malsaĝulo kondukas al malpaco, Kaj lia buŝo venigas batojn.
7 La buŝo de malsaĝulo estas pereo por li, Kaj liaj lipoj enretigas lian animon.
8 La vortoj de kalumnianto estas kiel frandaĵoj, Kaj ili penetras en la profundon de la ventro.
9 Kiu estas senzorga en sia laborado, Tiu estas frato de pereiganto.
10 La nomo de la Eternulo estas fortika turo: Tien kuras virtulo, kaj estas ŝirmata.
11 La havo de riĉulo estas lia fortika urbo, Kaj kiel alta muro en lia imago.
12 Antaŭ la pereo la koro de homo fieriĝas, Kaj antaŭ honoro estas humileco.
13 Kiu respondas, antaŭ ol li aŭdis, Tiu havas malsaĝon kaj honton.
14 La spirito de homo nutras lin en lia malsano; Sed spiriton premitan kiu povas elporti?
15 La koro de saĝulo akiras prudenton, Kaj la orelo de saĝuloj serĉas scion.
16 Donaco de homo donas al li vastecon Kaj kondukas lin al la grandsinjoroj.
17 La unua estas prava en sia proceso; Sed venas lia proksimulo kaj ĝin klarigas.
18 La loto ĉesigas disputojn Kaj decidas inter potenculoj.
19 Malpaciĝinta frato estas pli obstina, ol fortikigita urbo; Kaj disputoj estas kiel rigliloj de turo.
20 De la fruktoj de la buŝo de homo satiĝas lia ventro; Li manĝas la produktojn de siaj lipoj.
21 Morto kaj vivo dependas de la lango; Kaj kiu ĝin amas, tiu manĝos ĝiajn fruktojn.
22 Kiu trovis edzinon, tiu trovis bonon Kaj ricevis favoron de la Eternulo.
23 Per petegado parolas malriĉulo; Kaj riĉulo respondas arogante.
24 Havi multajn amikojn estas embarase; Sed ofte amiko estas pli sindona ol frato.