1 Melhor é o pobre que anda na sua integridade do que o perverso de lábios e tolo.

2 Assim como não é bom ficar a alma sem conhecimento, peca aquele que se apressa com seus pés.

3 A estultícia do homem perverterá o seu caminho, e o seu coração se irará contra o Senhor.

4 As riquezas granjeiam muitos amigos, mas ao pobre, o seu próprio amigo o deixa.

5 A falsa testemunha não ficará impune e o que respira mentiras não escapará.

6 Muitos se deixam acomodar pelos favores do príncipe, e cada um é amigo daquele que dá presentes.

7 Todos os irmãos do pobre o odeiam; quanto mais se afastarão dele os seus amigos! Corre após eles com palavras, que não servem de nada.

8 O que adquire entendimento ama a sua alma; o que cultiva a inteligência achará o bem.

9 A falsa testemunha não ficará impune; e o que profere mentiras perecerá.

10 Ao tolo não é certo gozar de deleites; quanto menos ao servo dominar sobre os príncipes!

11 A prudência do homem faz reter a sua ira, e é glória sua o passar por cima da transgressão.

12 Como o rugido do leão jovem é a indignação do rei, mas como o orvalho sobre a relva é a sua benevolência.

13 O filho insensato é uma desgraça para o pai, e um gotejar contínuo as contendas da mulher.

14 A casa e os bens são herança dos pais; porém do Senhor vem a esposa prudente.

15 A preguiça faz cair em profundo sono, e a alma indolente padecerá fome.

16 O que guardar o mandamento guardará a sua alma; porém o que desprezar os seus caminhos morrerá.

17 Ao Senhor empresta o que se compadece do pobre, ele lhe pagará o seu benefício.

18 Castiga o teu filho enquanto há esperança, mas não deixes que o teu ânimo se exalte até o matar.

19 O homem de grande indignação deve sofrer o dano; porque se tu o livrares ainda terás de tornar a fazê-lo.

20 Ouve o conselho, e recebe a correção, para que no fim sejas sábio.

21 Muitos propósitos há no coração do homem, porém o conselho do Senhor permanecerá.

22 O que o homem mais deseja é o que lhe faz bem; porém é melhor ser pobre do que mentiroso.

23 O temor do Senhor encaminha para a vida; aquele que o tem ficará satisfeito, e não o visitará mal nenhum.

24 O preguiçoso esconde a sua mão ao seio; e não tem disposição nem de torná-la à sua boca.

25 Açoita o escarnecedor, e o simples tomará aviso; repreende ao entendido, e aprenderá conhecimento.

26 O que aflige o seu pai, ou manda embora sua mãe, é filho que traz vergonha e desonra.

27 Filho meu, ouvindo a instrução, cessa de te desviares das palavras do conhecimento.

28 A testemunha ímpia escarnece do juízo, e a boca dos perversos devora a iniquidade.

29 Preparados estão os juízos para os escarnecedores, e os açoites para as costas dos tolos.

1 Pli bona estas malriĉulo, kiu iras en sia senkulpeco, Ol homo, kiu estas malicbuŝulo kaj malsaĝulo.

2 Vivo sen prudento ne estas bona; Kaj kiu tro rapidas, tiu maltrafas la vojon.

3 Malsaĝeco de homo erarigas lian vojon, Kaj lia koro koleras la Eternulon.

4 Riĉeco donas multon da amikoj; Sed malriĉulo estas forlasata de sia amiko.

5 Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu ne saviĝos.

6 Multaj serĉas favoron de malavarulo; Kaj ĉiu estas amiko de homo, kiu donas donacojn.

7 Ĉiuj fratoj de malriĉulo lin malamas; Tiom pli malproksimiĝas de li liaj amikoj! Li havas esperon pri vortoj, kiuj ne estos plenumitaj.

8 Kiu akiras prudenton, tiu amas sian animon; Kiu gardas saĝon, tiu trovas bonon.

9 Falsa atestanto ne restos sen puno; Kaj kiu elspiras mensogojn, tiu pereos.

10 Al malsaĝulo ne konvenas agrablaĵo; Ankoraŭ malpli konvenas al sklavo regi super princoj.

11 Saĝo de homo faras lin pacienca; Kaj gloro por li estas pardoni pekon.

12 Kiel kriego de leono estas la kolero de reĝo; Kaj lia favoro estas kiel roso sur herbo.

13 Pereo por sia patro estas malsaĝa filo; Kaj malpacema edzino estas kiel konstanta gutado.

14 Domo kaj havo estas heredataj post gepatroj; Sed saĝa edzino estas de la Eternulo.

15 Mallaboremeco enigas en profundan dormon, Kaj animo maldiligenta suferos malsaton.

16 Kiu konservas moralordonon, tiu konservas sian animon; Sed kiu ne atentas Lian vojon, tiu mortos.

17 Kiu kompatas malriĉulon, tiu pruntedonas al la Eternulo, Kaj Tiu redonos al li por lia bonfaro.

18 Punu vian filon, dum ekzistas espero, Sed via koro ne deziru lian pereon.

19 Koleranto devas esti punata; Ĉar se vi lin indulgos, li fariĝos ankoraŭ pli kolerema.

20 Aŭskultu konsilon kaj akceptu admonon, Por ke vi poste estu saĝa.

21 Multaj estas la intencoj en la koro de homo, Sed la decido de la Eternulo restas fortike.

22 Ornamo estas por la homo lia bonfaro; Kaj pli bona estas malriĉulo, ol homo mensogema.

23 Timo antaŭ la Eternulo kondukas al vivo, Al sateco, kaj al evito de malbono.

24 Mallaboremulo metas sian manon en la poton, Kaj eĉ al sia buŝo li ĝin ne relevas.

25 Se vi batos blasfemanton, sensciulo fariĝos atenta; Se oni punas saĝulon, li komprenas la instruon.

26 Kiu ruinigas patron kaj forpelas patrinon, Tiu estas filo hontinda kaj malbeninda.

27 Ĉesu, mia filo, aŭskulti admonon Kaj tamen dekliniĝi de la vortoj de la instruo.

28 Fripona atestanto mokas juĝon; Kaj la buŝo de malvirtuloj englutas maljustaĵon.

29 La blasfemantojn atendas punoj, Kaj batoj la dorson de malsaĝuloj.