1 Busca satisfazer seu próprio desejo aquele que se isola; ele se insurge contra toda sabedoria.

2 O tolo não tem prazer na sabedoria, mas só em que se manifeste aquilo que agrada o seu coração.

3 Vindo o ímpio, vem também o desprezo, e com a ignomínia a vergonha.

4 Águas profundas são as palavras da boca do homem, e ribeiro transbordante é a fonte da sabedoria.

5 Não é bom favorecer o ímpio, e com isso, fazer o justo perder a questão.

6 Os lábios do tolo entram na contenda, e a sua boca brada por açoites.

7 A boca do tolo é a sua própria destruição, e os seus lábios um laço para a sua alma.

8 As palavras do intrigante são como feridas; elas descem ao íntimo do ventre.

9 O que é negligente na sua obra é também irmão de um grande desperdiçador.

10 Torre forte é o nome do Senhor; a ela correrá o justo, e estará em alto refúgio.

11 Os bens do rico são a sua cidade forte, e como uma alta muralha na sua imaginação.

12 O coração do homem se exalta antes de ser abatido e diante da honra vai a humildade.

13 O que responde antes de ouvir comete estultícia que é para vergonha sua.

14 O espírito do homem susterá a sua enfermidade, mas ao espírito abatido, quem o suportará?

15 O coração do entendido adquire o conhecimento, e o ouvido dos sábios busca a sabedoria.

16 Com presentes o homem alarga o seu caminho e o leva diante dos grandes.

17 O que pleiteia por algo, a princípio parece justo, porém vem o seu próximo e o examina.

18 A sorte faz cessar os pleitos, e faz separação entre os poderosos.

19 O irmão ofendido é mais difícil de conquistar do que uma cidade forte; e as contendas são como os ferrolhos de um palácio.

20 Do fruto da boca de cada um se fartará o seu ventre; dos renovos dos seus lábios ficará satisfeito.

21 A morte e a vida estão no poder da língua; e aquele que a ama comerá do seu fruto.

22 Aquele que encontra uma esposa, acha o bem, e alcança a benevolência do Senhor.

23 O pobre fala com rogos, mas o rico responde com dureza.

24 O homem de muitos amigos deve mostrar-se amigável, mas há um amigo mais chegado do que um irmão.

1 Eristäytyvä ihminen katsoo vain itseensä -- riita on valmis, jos häntä neuvot.

2 Moukka ei yritäkään ymmärtää, silti hän tahtoo mielipiteensä julki.

3 Jumalattomuutta seuraa halveksunta, häpeän mukana tulee pilkka.

4 Syvä kuin meri on harkittu puhe, virraksi paisuu viisauden lähde.

5 Ei ole oikein pitää syyllisen puolta ja sortaa syytöntä oikeudessa.

6 Riita on lähellä, kun tyhmä puhuu, hän kärttää itselleen selkäsaunaa.

7 Oma suu on tyhmän tuho, omat sanat punovat hänelle ansan.

8 Makealta maistuvat panettelijan puheet, ne painuvat syvälle sisimpään.

9 Joka hoitaa työnsä veltosti, on vahingontekijän veli.

10 Herran nimi on vahva torni, hurskas rientää sinne ja saa turvan.

11 Omaisuus on rikkaalle vahva varustus, kuin korkea muuri -- niin hän luulee.

12 Ylpeys vie ihmisen perikatoon, kunnian tie käy nöyryyden kautta.

13 Joka vastaa, ennen kuin on kuunnellut loppuun, saa osakseen häpeän ja tyhmyrin maineen.

14 Rohkeus auttaa kestämään sairaudenkin, mutta kuka jaksaa elää, jos rohkeus pettää?

15 Ymmärtäväinen tavoittelee tietoa, viisaan korva on aina sille avoin.

16 Lahja avaa ovet antajalleen, vie hänet mahtimiesten luo.

17 Oikeudessa ensiksi puhuva on oikeassa -- kunnes vastapuoli panee hänet koetteelle.

18 Arpa riidat asettaa, ratkaisee väkevienkin välit.

19 Loukattu veli on kuin linnoitettu kaupunki, riidat ovat kuin linnanportin salvat.

20 Puheesi mukaan saat purtavaa, sanoistasi riippuu, mitä saat niellä.

21 Kielen varassa on elämä ja kuolema -- niin kuin kieltä vaalit, niin korjaat hedelmää.

22 Onnen löytää, joka vaimon löytää, hän on päässyt Herran suosioon.

23 Köyhä pyytää nöyrästi, rikas vastaa tylysti.

24 Paljon ystäviä -- vähän ystävyyttä, tosi ystävä on enemmän kuin veli.