1 A sabedoria já edificou a sua casa, já lavrou as suas sete colunas.

2 Já abateu os seus animais e misturou o seu vinho, e já preparou a sua mesa.

3 Já ordenou às suas criadas, e está convidando desde as alturas da cidade, dizendo:

4 Quem é simples, volte-se para cá. Aos faltos de senso diz:

5 Vinde, comei do meu pão, e bebei do vinho que tenho misturado.

6 Deixai os insensatos e vivei; e andai pelo caminho do entendimento.

7 O que repreende o escarnecedor, toma afronta para si; e o que censura o ímpio recebe a sua mancha.

8 Não repreendas o escarnecedor, para que não te odeie; repreende o sábio, e ele te amará.

9 Dá instrução ao sábio, e ele se fará mais sábio; ensina o justo e ele aumentará em doutrina.

10 O temor do Senhor é o princípio da sabedoria, e o conhecimento do Santo a prudência.

11 Porque por meu intermédio se multiplicam os teus dias, e anos de vida se te aumentarão.

12 Se fores sábio, para ti serás sábio; e, se fores escarnecedor, só tu o suportarás.

13 A mulher louca é alvoroçadora; é simples e nada sabe.

14 Assenta-se à porta da sua casa numa cadeira, nas alturas da cidade,

15 E põe-se a chamar aos que vão pelo caminho, e que passam reto pelas veredas, dizendo:

16 Quem é simples, volte-se para cá. E aos faltos de entendimento ela diz:

17 As águas roubadas são doces, e o pão tomado às escondidas é agradável.

18 Mas não sabem que ali estão os mortos; os seus convidados estão nas profundezas do inferno.

1 Viisaus on rakentanut itselleen talon, seitsenpylväisen rakennuksen.

2 Hän on teuraansa teurastanut, maustanut viinin, kattanut pöydän

3 ja lähettänyt palvelustyttönsä kaupunkiin kuuluttamaan sen kukkuloilta:

7 Jos omahyväistä ojennat, hän pilkkaa sinua, jos jumalatonta nuhtelet, saat solvauksen.

8 Omahyväistä älä nuhtele, hän vihastuu sinuun, nuhtele viisasta, niin hän rakastaa sinua.

9 Neuvo viisasta, ja hän viisastuu yhä, opeta hurskasta, ja hän oppii lisää.

10 Herran pelko on viisauden alku, Pyhän tunteminen on ymmärryksen perusta.

13 Tyhmyys, se häpeämätön nainen, pieksee suutaan muttei ymmärrä mitään.

14 Kaupungin korkeimmalla paikalla hän valtiaan tavoin istuu ovellaan

15 ja kutsuu talon ohi kulkevia, jotka vakaasti vaeltavat omaa tietään:

17 Varastettu vesi makealta maistuu, herkuista parhain on salaa syöty leipä.

18 Eikä toinen aavista, että se on varjojen talo, tuonelan kuilu tuota kutsua kuulevalle.