1 Maar Job het geantwoord en gesê:

2 Waarlik, ek weet dat dit so is; en hoe kan 'n mens regverdig wees by God?

3 As hy sou begeer om met Hom te twis, nie een uit duisend sal hy Hom kan antwoord nie.

4 Hy is wys van hart en sterk van krag; wie was hardnekkig teen Hom en het ongestraf gebly?

5 Hy wat berge versit sonder dat hulle dit merk; wat hulle omkeer in sy toorn;

6 wat die aarde laat sidder uit sy plek, sodat sy pilare dril;

7 wat bevel gee aan die son, en hy gaan nie op nie, en die sterre agter 'n seël wegsluit;

8 wat alleen die hemel uitspan en stap op die golwe van die see;

9 wat die Beer gemaak het, die Or¡on en die Sewe-ster en die Kamers van die Suide;

10 wat groot, ondeurgrondelike dinge doen en wonders sonder getal.

11 Gaan Hy by my langs, dan sien ek Hom nie, en Hy skuif verby sonder dat ek Hom bemerk.

12 Sleep Hy weg -- wie sal Hom teëhou? Wie vir Hom sê: Wat maak U?

13 God wend sy toorn nie af nie; onder Hom moet die helpers van Rahab kruip.

14 Hoeveel minder sal ,k Hom kan antwoord, sal ek my woorde kan kies teenoor Hom;

15 Hom wat ek nie kan antwoord nie, al was ek regverdig: ek kan my regter net om genade smeek!

16 As ek dagvaar en Hy my antwoord, glo ek nie dat Hy na my stem sal luister nie.

17 Hy wat my deur 'n stormwind sou vernietig en my wonde sonder oorsaak sou vermeerder;

18 my nie sou toelaat om asem te skep nie, maar my sou versadig met bitterhede.

19 Kom dit aan op die krag van die sterkste -- hier is Ek! En kom dit op reg aan -- wie kan My dagvaar?

20 Al was ek regverdig, my eie mond sou my veroordeel; al was ek onskuldig, Hy sou my as 'n verkeerde reken.

21 Vroom is ek! Ek gee niks om myself nie: ek verfoei my lewe!

22 Dit is net eenders -- daarom sê ek: Die vrome en die goddelose vernietig Hy.

23 As die g,sel skielik doodmaak, spot Hy met die vertwyfeling van die onskuldiges.

24 Die aarde is aan die mag van die goddelose oorgelewer, die gesig van die regters bind Hy toe. Is dit nie Hy nie, wie dan anders?

25 Ja my dae was gouer as 'n hardloper; hulle het weggevlug sonder om voorspoed te sien.

26 Hulle het verbygegly soos skepe van biesies, soos 'n arend wat neerskiet op sy prooi.

27 As ek sê: Ek wil my geklaag vergeet, my droewige gesig laat vaar en vrolik word,

28 dan is ek al bang vir al my smarte: ek weet dat U my nie sal vryspreek nie.

29 Ek sal tog skuldig wees -- waarom sal ek my dan tevergeefs afmat?

30 Al was ek my met sneeu en reinig ek my hande met loog,

31 dan sou U my in 'n poel indompel, sodat my klere van my 'n afsku kry.

32 Want Hy is nie 'n man soos ek, dat ek Hom sou kan antwoord, dat ons saam na die gereg sou kan gaan nie.

33 Daar is geen skeidsregter tussen ons wat sy hand op ons twee kan lê nie.

34 Laat Hy sy roede van my wegneem, en laat sy verskrikking my nie beangstig nie;

35 dan wil ek spreek sonder dat ek vir Hom bevrees is; want so is dit met my nie gesteld nie.

1 Então Jó respondeu, dizendo:

2 Na verdade sei que assim é; porque, como se justificaria o homem para com Deus?

3 Se quiser contender com ele, nem a uma de mil coisas lhe poderá responder.

4 Ele é sábio de coração, e forte em poder; quem se endureceu contra ele, e teve paz?

5 Ele é o que remove os montes, sem que o saibam, e o que os transtorna no seu furor.

6 O que sacode a terra do seu lugar, e as suas colunas estremecem.

7 O que fala ao sol, e ele não nasce, e sela as estrelas.

8 O que sozinho estende os céus, e anda sobre os altos do mar.

9 O que fez a Ursa, o Órion, e o Sete-Estrelo, e as recâmaras do sul.

10 O que faz coisas grandes e inescrutáveis; e maravilhas sem número.

11 Eis que ele passa por diante de mim, e não o vejo; e torna a passar perante mim, e não o sinto.

12 Eis que arrebata a presa; quem lha fará restituir? Quem lhe dirá: Que é o que fazes?

13 Deus não revogará a sua ira; debaixo dele se encurvam os auxiliadores soberbos.

14 Quanto menos lhe responderia eu, ou escolheria diante dele as minhas palavras!

15 Porque, ainda que eu fosse justo, não lhe responderia; antes ao meu Juiz pediria misericórdia.

16 Ainda que chamasse, e ele me respondesse, nem por isso creria que desse ouvidos à minha voz.

17 Porque me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.

18 Não me permite respirar, antes me farta de amarguras.

19 Quanto às forças, eis que ele é o forte; e, quanto ao juízo, quem me citará com ele?

20 Se eu me justificar, a minha boca me condenará; se for perfeito, então ela me declarará perverso.

21 Se for perfeito, não estimo a minha alma; desprezo a minha vida.

22 A coisa é esta; por isso eu digo que ele consome ao perfeito e ao ímpio.

23 Quando o açoite mata de repente, então ele zomba da prova dos inocentes.

24 A terra é entregue nas mãos do ímpio; ele cobre o rosto dos juízes; se não é ele, quem é, logo?

25 E os meus dias são mais velozes do que um correio; fugiram, e não viram o bem.

26 Passam como navios veleiros; como águia que se lança à comida.

27 Se eu disser: Eu me esquecerei da minha queixa, e mudarei o meu aspecto e tomarei alento,

28 Receio todas as minhas dores, porque bem sei que não me terás por inocente.

29 E, sendo eu ímpio, por que trabalharei em vão?

30 Ainda que me lave com água de neve, e purifique as minhas mãos com sabão,

31 Ainda me submergirás no fosso, e as minhas próprias vestes me abominarão.

32 Porque ele não é homem, como eu, a quem eu responda, vindo juntamente a juízo.

33 Não há entre nós árbitro que ponha a mão sobre nós ambos.

34 Tire ele a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror.

35 Então falarei, e não o temerei; porque não sou assim em mim mesmo.