1 Loof die HERE, roep sy Naam aan, maak onder die volke sy dade bekend.

2 Sing, psalmsing tot sy eer, spreek van al sy wonders.

3 Beroem julle in sy heilige Naam; laat die hart van die wat die HERE soek, bly wees.

4 Vra na die HERE en sy sterkte; soek sy aangesig altyddeur.

5 Dink aan sy wonders wat Hy gedoen het, aan sy wondertekens en die oordele van sy mond,

6 o nageslag van Abraham, sy kneg, o kinders van Jakob, sy uitverkorenes!

7 Hy, die HERE, is onse God; oor die hele aarde is sy oordele.

8 Hy dink vir ewig aan sy verbond, aan die woord wat Hy ingestel het vir duisend geslagte --

9 die verbond wat Hy met Abraham gesluit het, en sy eed aan Isak;

10 wat Hy ook vir Jakob as insetting bekragtig het, vir Israel as 'n ewige verbond,

11 met die woorde: Ek sal aan jou die land Kana„n gee, julle aangewese erfdeel.

12 Toe hulle min mense was, min en vreemdelinge daarin,

13 en hulle getrek het van nasie tot nasie, van die een koninkryk na die ander volk,

14 het Hy geen mens toegelaat om hulle te verdruk nie; ook het Hy konings om hulle ontwil gestraf en gesê:

15 Raak my gesalfdes nie aan en doen my profete geen kwaad nie.

16 En Hy het 'n hongersnood oor die land geroep: elke staf van brood het Hy verbreek.

17 Hy het 'n man voor hulle uit gestuur: Josef is as slaaf verkoop.

18 Hulle het sy voete in boeie geknel, hy self het in die ysters gekom,

19 tot op die tyd dat sy woord uitgekom het, die woord van die HERE hom beproef verklaar het.

20 Die koning het gestuur en hom losgemaak, die heerser van die volke, en hom losgelaat.

21 Hy het hom aangestel as heer oor sy huis en as heerser oor al sy goed;

22 om sy vorste te bind na sy begeerte, en aan sy oudstes moes hy wysheid leer.

23 Toe het Israel na Egipte gekom, en Jakob het as vreemdeling vertoef in die land van Gam.

24 En Hy het sy volk baie vrugbaar gemaak en dit meer versterk as sy teëstanders.

25 Hy het hulle hart verander, om sy volk te haat, om listig teen sy knegte te handel.

26 Hy het Moses, sy kneg, gestuur en A„ron wat Hy uitgekies het.

27 Di, het onder hulle sy aangekondigde tekens gedoen en wonders in die land van Gam.

28 Hy het duisternis gestuur en dit donker gemaak; en hulle was teen sy woorde nie wederstrewig nie.

29 Hy het hulle waters verander in bloed en hulle visse laat sterwe.

30 Hulle land het gewemel van paddas, in die kamers van hulle konings.

31 Hy het gespreek, en daar het steekvlieë gekom, muskiete in hulle hele grondgebied.

32 Hy het hulle reëns hael gemaak, vuurvlamme in hulle land.

33 En Hy het hulle wingerdstok en hulle vyeboom geslaan en die bome van hulle grondgebied verbreek.

34 Hy het gespreek, en daar het sprinkane gekom en voetgangers sonder getal,

35 wat al die plante in hulle land opgeëet het, ja, opgeëet het die vrugte van hulle grond.

36 Hy het ook al die eersgeborenes in hulle land getref, die eerstelinge van al hulle krag.

37 Toe het Hy hulle laat uitgaan met silwer en goud, en onder sy stamme was daar niemand wat struikel nie.

38 Egipte was bly toe hulle uittrek, want vrees vir hulle het op hulle geval.

39 Hy het 'n wolk uitgebrei as bedekking en vuur om die nag te verlig.

40 Hulle het gebid: toe laat Hy kwartels kom; en Hy het hulle versadig met hemelbrood.

41 Hy het 'n rots oopgemaak, en waters het gevloei; dit het geloop deur die dor plekke -- 'n rivier!

42 Want Hy het gedink aan sy heilige woord, aan Abraham, sy kneg.

43 En Hy het sy volk laat uitgaan met vreugde, sy uitverkorenes met gejubel.

44 En Hy het aan hulle die lande van die heidene gegee, en wat deur volke met moeite verwerf is, het hulle in besit geneem,

45 dat hulle sy insettinge kan onderhou en sy wette bewaar. Halleluja!

1 Louvai ao Senhor, e invocai o seu nome; fazei conhecidas as suas obras entre os povos.

2 Cantai-lhe, cantai-lhe salmos; falai de todas as suas maravilhas.

3 Gloriai-vos no seu santo nome; alegre-se o coração daqueles que buscam ao Senhor.

4 Buscai ao Senhor e a sua força; buscai a sua face continuamente.

5 Lembrai-vos das maravilhas que fez, dos seus prodígios e dos juízos da sua boca;

6 Vós, semente de Abraão, seu servo, vós, filhos de Jacó, seus escolhidos.

7 Ele é o Senhor nosso Deus; os seus juízos estão em toda a terra.

8 Lembrou-se da sua aliança para sempre, da palavra que mandou a milhares de gerações.

9 A qual aliança fez com Abraão, e o seu juramento a Isaque.

10 E confirmou o mesmo a Jacó por lei, e a Israel por aliança eterna,

11 Dizendo: A ti darei a terra de Canaã, a região da vossa herança.

12 Quando eram poucos homens em número, sim, mui poucos, e estrangeiros nela;

13 Quando andavam de nação em nação e de um reino para outro povo;

14 Não permitiu a ninguém que os oprimisse, e por amor deles repreendeu a reis, dizendo:

15 Não toqueis os meus ungidos, e não maltrateis os meus profetas.

16 Chamou a fome sobre a terra, quebrantou todo o sustento do pão.

17 Mandou perante eles um homem, José, que foi vendido por escravo;

18 Cujos pés apertaram com grilhões; foi posto em ferros;

19 Até ao tempo em que chegou a sua palavra; a palavra do Senhor o provou.

20 Mandou o rei, e o fez soltar; o governador dos povos, e o soltou.

21 Fê-lo senhor da sua casa, e governador de toda a sua fazenda;

22 Para sujeitar os seus príncipes a seu gosto, e instruir os seus anciãos.

23 Então Israel entrou no Egito, e Jacó peregrinou na terra de Cão.

24 E aumentou o seu povo em grande maneira, e o fez mais poderoso do que os seus inimigos.

25 Virou o coração deles para que odiassem o seu povo, para que tratassem astutamente aos seus servos.

26 Enviou Moisés, seu servo, e Arão, a quem escolhera.

27 Mostraram entre eles os seus sinais e prodígios, na terra de Cão.

28 Mandou trevas, e a fez escurecer; e não foram rebeldes à sua palavra.

29 Converteu as suas águas em sangue, e matou os seus peixes.

30 A sua terra produziu rãs em abundância, até nas câmaras dos seus reis.

31 Falou ele, e vieram enxames de moscas e piolhos em todo o seu termo.

32 Converteu as suas chuvas em saraiva, e fogo abrasador na sua terra.

33 Feriu as suas vinhas e os seus figueirais, e quebrou as árvores dos seus termos.

34 Falou ele e vieram gafanhotos e pulgão sem número.

35 E comeram toda a erva da sua terra, e devoraram o fruto dos seus campos.

36 Feriu também a todos os primogênitos da sua terra, as primícias de todas as suas forças.

37 E tirou-os para fora com prata e ouro, e entre as suas tribos não houve um só fraco.

38 O Egito se alegrou quando eles saíram, porque o seu temor caíra sobre eles.

39 Estendeu uma nuvem por coberta, e um fogo para iluminar de noite.

40 Oraram, e ele fez vir codornizes, e os fartou de pão do céu.

41 Abriu a penha, e dela correram águas; correram pelos lugares secos, como um rio.

42 Porque se lembrou da sua santa palavra, e de Abraão, seu servo.

43 E tirou dali o seu povo com alegria, e os seus escolhidos com regozijo.

44 E deu-lhes as terras dos gentios; e herdaram o trabalho dos povos;

45 Para que guardassem os seus preceitos, e observassem as suas leis. Louvai ao Senhor.