1 Halleluja! Loof die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid.

2 Wie kan die magtige dade van die HERE uitspreek, al sy roem verkondig?

3 Welgeluksalig is hulle wat die reg bewaar, die wat altyd geregtigheid doen.

4 Dink aan my, o HERE, na die welbehae in u volk, besoek my met u heil,

5 dat ek kan aanskou die geluk van u uitverkorenes, dat ek bly kan wees in die blydskap van u volk, my kan beroem met u erfdeel.

6 Ons het gesondig, saam met ons vaders; ons het verkeerd gedoen, goddeloos gehandel.

7 Ons vaders in Egipte het nie ag gegee op u wonders, hulle het nie gedink aan die menigte van u goedertierenhede nie, maar was wederstrewig by die see, by die Skelfsee.

8 Maar Hy het hulle verlos om sy Naam ontwil, om sy mag bekend te maak.

9 En Hy het die Skelfsee gedreig, sodat dit opgedroog het, en hulle deur die watervloede laat gaan soos deur 'n woestyn.

10 En Hy het hulle verlos uit die hand van die hater en hulle bevry uit die hand van die vyand.

11 En die waters het hulle teëstanders oordek: nie een van hulle het oorgebly nie.

12 Toe het hulle aan sy woorde geglo, hulle het sy lof gesing.

13 Maar hulle het gou sy werke vergeet, op sy raadsbesluit nie gewag nie.

14 En hulle het baie begerig geword in die woestyn en God versoek in die wildernis.

15 Toe het Hy hulle gegee wat hulle gevra het, maar in hulle siel 'n maerte gestuur.

16 En hulle was in die laer afgunstig op Moses, op A„ron, die heilige van die HERE.

17 Die aarde het oopgegaan en Datan verslind en die bende van Ab¡ram oordek.

18 En 'n vuur het gebrand onder hulle bende, 'n vlam die goddelose aan die brand gesteek.

19 Hulle het by Horeb 'n kalf gemaak en gebuig voor 'n gegote beeld.

20 En hulle het hul Heerlikheid verruil vir die afbeelding van 'n bees wat gras eet.

21 Hulle het God vergeet, hulle Verlosser, wat groot dinge gedoen het in Egipte,

22 wonders in die land van Gam, vreeslike dinge by die Skelfsee.

23 Toe het Hy gesê dat Hy hulle sou verdelg, as Moses, sy uitverkorene, nie voor sy aangesig in die bres gaan staan het om sy grimmigheid af te keer, dat Hy nie sou vernietig nie.

24 Hulle het ook die kosbare land versmaad, sy woord nie geglo nie;

25 en hulle het gemurmureer in hul tente, na die stem van die HERE nie geluister nie.

26 Toe het Hy sy hand teen hulle opgehef om hulle neer te slaan in die woestyn,

27 en om hulle nageslag te versprei onder die nasies en hulle te verstrooi in die lande.

28 Ook het hulle hul aan Ba„l-Peor gekoppel en die offerandes aan die dooies geëet;

29 en hulle het die HERE geterg deur hul dade, sodat 'n plaag onder hulle uitgebreek het.

30 Toe het P¡nehas opgetree en gerig geoefen, en die plaag het opgehou;

31 en dit is hom gereken tot geregtigheid, van geslag tot geslag tot in ewigheid.

32 Hulle het Hom ook vertoorn by die waters van M,riba, en dit het met Moses sleg gegaan om hulle ontwil;

33 want hulle was wederstrewig teen sy Gees, sodat hy onverskillig gepraat het met sy lippe.

34 Hulle het die volke nie verdelg soos die HERE aan hulle gesê het nie,

35 maar hul met die heidene vermeng en hulle werke geleer.

36 En hulle het hulle afgode gedien, en dit het vir hulle 'n strik geword.

37 Bowendien het hulle hul seuns en hul dogters aan die duiwels geoffer

38 en onskuldige bloed vergiet -- die bloed van hul seuns en hul dogters wat hulle aan die afgode van Kana„n geoffer het -- sodat die land deur bloedskuld ontheilig is.

39 En hulle het onrein geword deur hul werke en gehoereer deur hul dade.

40 Toe het die toorn van die HERE ontvlam teen sy volk, en Hy het 'n afsku gekry van sy erfdeel.

41 En Hy het hulle in die hand van die heidene gegee, en hulle haters het oor hulle geheers;

42 en hulle vyande het hulle verdruk, sodat hulle onder hul hand moes buig.

43 Hy het hulle baiekeer gered; maar hulle was wederstrewig in hulle voorneme. So het hulle dan weggesink deur hul ongeregtigheid.

44 Nogtans het Hy hulle benoudheid aangesien toe Hy hulle smeking gehoor het;

45 en Hy het tot hulle beswil aan sy verbond gedink en berou gekry na die veelheid van sy goedertierenhede.

46 En Hy het hulle medelyde laat vind by almal wat hulle as gevangenes weggevoer het.

47 Verlos ons, HERE onse God, en versamel ons uit die nasies, dat ons u heilige Naam kan loof en ons beroem in u lof!

48 Geloofd sy die HERE, die God van Israel, van ewigheid tot ewigheid! En laat die hele volk sê: Amen. Halleluja!

1 Louvai ao Senhor. Louvai ao Senhor, porque ele é bom, porque a sua misericórdia dura para sempre.

2 Quem pode contar as obras poderosas do Senhor? Quem anunciará os seus louvores?

3 Bem-aventurados os que guardam o juízo, o que pratica justiça em todos os tempos.

4 Lembra-te de mim, Senhor, segundo a tua boa vontade para com o teu povo; visita-me com a tua salvação.

5 Para que eu veja os bens de teus escolhidos, para que eu me alegre com a alegria da tua nação, para que me glorie com a tua herança.

6 Nós pecamos como os nossos pais, cometemos a iniquidade, andamos perversamente.

7 Nossos pais não entenderam as tuas maravilhas no Egito; não se lembraram da multidão das tuas misericórdias; antes o provocaram no mar, sim no Mar Vermelho.

8 Não obstante, ele os salvou por amor do seu nome, para fazer conhecido o seu poder.

9 Repreendeu, também, o Mar Vermelho, e este se secou, e os fez caminhar pelos abismos como pelo deserto.

10 E os livrou da mão daquele que os odiava, e os remiu da mão do inimigo.

11 E as águas cobriram os seus adversários; nem um só deles ficou.

12 Então creram nas suas palavras, e cantaram os seus louvores.

13 Porém cedo se esqueceram das suas obras; não esperaram o seu conselho.

14 Mas deixaram-se levar à cobiça no deserto, e tentaram a Deus na solidão.

15 E ele lhes cumpriu o seu desejo, mas enviou magreza às suas almas.

16 E invejaram a Moisés no campo, e a Arão, o santo do Senhor.

17 Abriu-se a terra, e engoliu a Datã, e cobriu o grupo de Abirão.

18 E um fogo se acendeu no seu grupo; a chama abrasou os ímpios.

19 Fizeram um bezerro em Horebe e adoraram a imagem fundida.

20 E converteram a sua glória na figura de um boi que come erva.

21 Esqueceram-se de Deus, seu Salvador, que fizera grandezas no Egito,

22 Maravilhas na terra de Cão, coisas tremendas no Mar Vermelho.

23 Por isso disse que os destruiria, não houvesse Moisés, seu escolhido, ficado perante ele na brecha, para desviar a sua indignação, a fim de não os destruir.

24 Também desprezaram a terra aprazível; não creram na sua palavra.

25 Antes murmuraram nas suas tendas, e não deram ouvidos à voz do Senhor.

26 Por isso levantou a sua mão contra eles, para os derrubar no deserto;

27 Para derrubar também a sua semente entre as nações, e espalhá-los pelas terras.

28 Também se juntaram com Baal-Peor, e comeram os sacrifícios dos mortos.

29 Assim o provocaram à ira com as suas invenções; e a peste rebentou entre eles.

30 Então se levantou Fineias, e fez juízo, e cessou aquela peste.

31 E isto lhe foi contado como justiça, de geração em geração, para sempre.

32 Indignaram-no também junto às águas da contenda, de sorte que sucedeu mal a Moisés, por causa deles;

33 Porque irritaram o seu espírito, de modo que falou imprudentemente com seus lábios.

34 Não destruíram os povos, como o Senhor lhes dissera.

35 Antes se misturaram com os gentios, e aprenderam as suas obras.

36 E serviram aos seus ídolos, que vieram a ser-lhes um laço.

37 Demais disto, sacrificaram seus filhos e suas filhas aos demônios,

38 E derramaram sangue inocente, o sangue de seus filhos e de suas filhas que sacrificaram aos ídolos de Canaã; e a terra foi manchada com sangue.

39 Assim se contaminaram com as suas obras, e se corromperam com os seus feitos.

40 Então se acendeu a ira do Senhor contra o seu povo, de modo que abominou a sua herança.

41 E os entregou nas mãos dos gentios; e aqueles que os odiavam se assenhorearam deles.

42 E os seus inimigos os oprimiram, e foram humilhados debaixo das suas mãos.

43 Muitas vezes os livrou, mas o provocaram com o seu conselho, e foram abatidos pela sua iniquidade.

44 Contudo, atendeu à sua aflição, ouvindo o seu clamor.

45 E se lembrou da sua aliança, e se arrependeu segundo a multidão das suas misericórdias.

46 Assim, também fez com que deles tivessem misericórdia os que os levaram cativos.

47 Salva-nos, Senhor nosso Deus, e congrega-nos dentre os gentios, para que louvemos o teu nome santo, e nos gloriemos no teu louvor.

48 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, de eternidade em eternidade, e todo o povo diga: Amém. Louvai ao Senhor.