1 'n Lied. 'n Psalm van Dawid.

2 My hart is gerus, o God! Ek wil sing en psalmsing, ja, ook my eer.

3 Waak op, harp en siter! Ek wil die dageraad wakker maak.

4 Ek wil U loof onder die volke, o HERE, en psalmsing tot u eer, onder die nasies;

5 want u goedertierenheid is groot bo die hemel uit en u trou tot by die wolke.

6 Verhef U bo die hemele, o God, en u heerlikheid bo die hele aarde!

7 Dat u bemindes gered kan word -- verlos deur u regterhand en verhoor ons!

8 God het gespreek in sy heiligdom: Ek wil jubel, Ek wil Sigem verdeel en die dal van Sukkot afmeet.

9 G¡lead is myne, Manasse is myne, en Efraim is die beskutting van my hoof; Juda is my veldheerstaf.

10 Moab is my waskom; op Edom werp Ek my skoen; oor Filist,a jubel Ek.

11 Wie sal my bring in die versterkte stad? Wie lei my tot in Edom?

12 Het U, o God, ons nie verwerp nie? En U trek nie uit, o God, saam met ons leërs nie.

13 Gee ons hulp teen die vyand, want die mens se hulp is vergeefse moeite. [ (Psalms 108:14) In God sal ons kragtige dade doen, en Hy self sal ons vyande vertrap. ]

1 Preparado está o meu coração, ó Deus; cantarei e darei louvores até com a minha glória.

2 Despertai, saltério e harpa; eu mesmo despertarei ao romper da alva.

3 Louvar-te-ei entre os povos, Senhor, e a ti cantarei louvores entre as nações.

4 Porque a tua benignidade se estende até aos céus, e a tua verdade chega até às mais altas nuvens.

5 Exalta-te sobre os céus, ó Deus, e a tua glória sobre toda a terra.

6 Para que sejam livres os teus amados, salva-nos com a tua destra, e ouve-nos.

7 Deus falou na sua santidade; eu me regozijarei; repartirei a Siquém, e medirei o vale de Sucote.

8 Meu é Gileade, meu é Manassés; e Efraim a força da minha cabeça, Judá o meu legislador.

9 Moabe a minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei o meu sapato, sobre a Filístia jubilarei.

10 Quem me levará à cidade forte? Quem me guiará até Edom?

11 Porventura não serás tu, ó Deus, que nos rejeitaste? E não sairás, ó Deus, com os nossos exércitos?

12 Dá-nos auxílio para sair da angústia, porque vão é o socorro da parte do homem.

13 Em Deus faremos proezas, pois ele calcará aos pés os nossos inimigos.