1 'n Bedevaartslied. o HERE, dink aan Dawid, aan al sy moeite;

2 dat hy aan die HERE gesweer het, hierdie gelofte gedoen het aan die Magtige van Jakob:

3 Sekerlik sal ek nie ingaan in die tent van my woning of klim op die bed wat vir my gesprei is nie;

4 sekerlik sal ek my oë geen slaap gun, aan my ooglede geen sluimering nie,

5 totdat ek 'n plek vind vir die HERE, 'n woning vir die Magtige van Jakob!

6 Kyk, ons het daarvan gehoor in frata; ons het dit gevind in die velde van Ja„r.

7 Laat ons na sy woning gaan, ons neerbuig voor die voetbank van sy voete.

8 Staan op na u rusplek, HERE, U en die ark van u sterkte!

9 Laat u priesters bekleed wees met geregtigheid, en laat u gunsgenote jubel.

10 Wys u gesalfde nie af nie, ter wille van Dawid, u kneg.

11 Die HERE het aan Dawid gesweer in waarheid Hy sal daarvan nie terugkom nie: Van die vrug van jou liggaam sal Ek laat sit op jou troon.

12 As jou seuns my verbond hou en my getuienisse wat Ek hulle leer, dan sal hulle seuns ook vir ewig op jou troon sit.

13 Want die HERE het Sion uitgekies, Hy het dit as woonplek vir Hom begeer en gesê:

14 Dit is my rusplek vir ewig; hier wil Ek woon, want Ek het dit begeer.

15 Sy voedsel sal Ek ryklik seën, sy behoeftiges versadig met brood;

16 en sy priesters sal Ek met heil beklee, en sy gunsgenote sal vrolik jubel.

17 Daar sal Ek vir Dawid 'n horing laat uitspruit; Ek het vir my gesalfde 'n lamp toeberei.

18 Ek sal sy vyande met skaamte beklee, maar op hom sal sy kroon skitter.

1 Lembra-te, Senhor, de Davi, e de todas as suas aflições.

2 Como jurou ao Senhor, e fez votos ao poderoso Deus de Jacó, dizendo:

3 Certamente que não entrarei na tenda de minha casa, nem subirei à minha cama,

4 Não darei sono aos meus olhos, nem repouso às minhas pálpebras,

5 Enquanto não achar lugar para o Senhor, uma morada para o poderoso Deus de Jacó.

6 Eis que ouvimos falar dela em Efrata, e a achamos no campo do bosque.

7 Entraremos nos seus tabernáculos; prostrar-nos-emos ante o escabelo de seus pés.

8 Levanta-te, Senhor, ao teu repouso, tu e a arca da tua força.

9 Vistam-se os teus sacerdotes de justiça, e alegrem-se os teus santos.

10 Por amor de Davi, teu servo, não faças virar o rosto do teu ungido.

11 O Senhor jurou com verdade a Davi, e não se apartará dela: Do fruto do teu ventre porei sobre o teu trono.

12 Se os teus filhos guardarem a minha aliança, e os meus testemunhos, que eu lhes hei de ensinar, também os seus filhos se assentarão perpetuamente no teu trono.

13 Porque o Senhor escolheu a Sião; desejou-a para a sua habitação, dizendo:

14 Este é o meu repouso para sempre; aqui habitarei, pois o desejei.

15 Abençoarei abundantemente o seu mantimento; fartarei de pão os seus necessitados.

16 Também vestirei os seus sacerdotes de salvação, e os seus santos saltarão de prazer.

17 Ali farei brotar a força de Davi; preparei uma lâmpada para o meu ungido.

18 Vestirei os seus inimigos de vergonha; mas sobre ele florescerá a sua coroa.