1 Hy sê: As 'n man sy vrou verstoot, en sy gaan van hom af weg en word 'n ander man s'n, kan hy dan nog na haar teruggaan? Sal daardie land nie skandelik ontheilig word nie? En jy het met baie minnaars gehoereer en wil na My terugkom, spreek die HERE!
2 Slaan jou oë op na die kaal heuwels en kyk! Waar is jy nie onteer nie? Aan die paaie het jy vir hulle klaar gesit soos 'n Arabier in die woestyn, en jy het die land ontheilig deur jou hoererye en deur jou boosheid.
3 En die reënbuie is ingehou, en daar was geen laat reëns nie. Maar jy het 'n hoerevoorhoof gehad, jy het geweier om jou te skaam.
4 Het jy My nie nou eers aangeroep nie: My Vader, die vertroude Vriend van my jeug is U!
5 Sal Hy vir ewig die toorn behou, of dit vir altyd bewaar? Kyk, dit het jy gesê, maar jy het slegte dinge gedoen tot die uiterste toe.
6 En die HERE het vir my gesê in die dae van koning Jos¡a: Het jy gesien wat die afkerige, Israel, gedoen het? Sy het op elke hoë berg en tot onder elke groen boom gegaan en daar gehoereer.
7 En Ek het gesê, nadat sy dit alles gedoen het: Keer na My terug! Maar sy het nie teruggekeer nie. En dit het die ontroue, haar suster Juda, gesien.
8 En Ek het gesien toe Ek uit oorsaak van die owerspel van die afkerige, Israel, haar verstoot en haar haar skeibrief gegee het, dat die ontroue, haar suster Juda, nie bevrees was nie, maar gegaan en ook self gehoereer het.
9 En vanweë haar ligsinnige hoerery het sy die land ontheilig, ja, sy het owerspel bedrywe met klip en hout.
10 Maar ook ondanks dit alles het die ontroue, haar suster Juda, haar nie met haar hele hart tot My bekeer nie, maar valslik, spreek die HERE.
11 Toe het die HERE vir my gesê: Die afkerige, Israel, het haar siel geregverdig meer as die ontroue, Juda.
12 Gaan en roep hierdie woorde na die noorde toe uit en sê: Keer terug, o afkerige, Israel, spreek die HERE. Ek sal julle nie donker aankyk nie, want Ek is goedertieren, spreek die HERE; Ek sal die toorn nie vir ewig behou nie.
13 Alleenlik, ken jou ongeregtigheid, dat jy teen die HERE jou God oortree het en jou weë gerig het na die vreemdes, onder elke groen boom; maar na my stem het julle nie geluister nie, spreek die HERE.
14 Keer terug, o afkerige kinders, spreek die HERE, want Ek is heer oor julle; en Ek sal julle neem, een uit 'n stad en twee uit 'n geslag en sal julle in Sion bring.
15 En Ek sal aan julle gee herders na my hart, wat julle sal oppas met kennis en verstand.
16 En as julle vermenigvuldig en vrugbaar word in die land in die dae, spreek die HERE, dan sal hulle nie meer sê: Die verbondsark van die HERE nie. Ook sal dit in die hart nie opkom nie, en hulle sal daaraan nie dink en dit nie soek nie, en dit sal nie weer gemaak word nie.
17 In die tyd sal hulle Jerusalem noem die troon van die HERE; en al die nasies sal daarheen saamkom vanweë die Naam van die HERE in Jerusalem; en hulle sal nie meer wandel na die verharding van hul bose hart nie.
18 In die dae sal die huis van Juda gaan na die huis van Israel, en hulle sal saam uit die Noordland kom in die land wat Ek aan julle vaders as erfenis gegee het.
19 Âk het wel gedink: o Hoe gaan Ek jou met seuns gelykstel en aan jou gee 'n kosbare land, 'n allersierlikste erfenis van die nasies! Ook het Ek gedink: Jy sal My noem: My Vader! en jy sal van My nie afvallig word nie.
20 Maar soos 'n vrou troueloos skei van haar minnaar, so het julle troueloos teen My gehandel, o huis van Israel, spreek die HERE.
21 'n Stem is gehoor op die kaal heuwels, smekende geween van die kinders van Israel, omdat hulle hul weg verdraai het, die HERE hulle God vergeet het.
22 Keer terug, o afkerige kinders; Ek sal julle afkerighede genees. Hier is ons, ons kom na U toe, want U is die HERE onse God.
23 Waarlik, tevergeefs verwag hulle dit van die heuwels en van die rumoer op die berge; waarlik, in die HERE onse God is Israel se heil.
24 Maar die Skandegod het die goed van ons vaders opgeëet van ons jeug af, hulle kleinvee en hulle beeste, hulle seuns en hulle dogters.
25 Ons wil neerlê in ons skande, en ons smaad moet ons oordek; want ons het teen die HERE onse God gesondig, ons en ons vaders van ons jeug af tot vandag toe, en ons het nie geluister na die stem van die HERE onse God nie.
1 ‹‹Diyelim ki, bir adam karısını boşar, 2 Kadın da onu bırakıp başka biriyle evlenir. 2 Adam bir daha o kadına döner mi? 2 Bu davranış ülkeyi büsbütün kirletmez mi? 2 Oysa sen pek çok oynaşla fahişelik ettin, 2 Yine bana mı dönmek istiyorsun?›› diyor RAB.
2 ‹‹Çıplak tepelere bak da gör. 2 Sevişmediğin yer mi kaldı? 2 Çölde yaşayan bedevi gibi 2 Yol kenarlarında oynaşlarını bekleyip durdun. 2 Fahişeliğinle, kötülüklerinle ülkeyi kirlettin.
3 Bu yüzden yağmurların ardı kesildi, 2 Son yağmur yağmadı. 2 Yüzsüz bir fahişeye benzedin, 2 Utanç duymak istemedin.
4 ‹Baba, gençliğimden beri 2 Benim dostumsun› diye az önce bana seslenmedin mi?
5 ‹Sonsuza dek kızgın mı kalacaksın? 2 Öfken sonsuza dek mi sürecek?› 2 Evet, böyle konuşuyor, 2 Ama elinden gelen her kötülüğü yapıyorsun.››
6 Kral Yoşiya döneminde RAB bana, ‹‹Dönek İsrailin yaptığını gördün mü?›› dedi, ‹‹Her yüksek tepenin üzerine, her bol yapraklı ağacın altına gidip fahişelik etti.
7 Bütün bunları yaptıktan sonra bana geri döneceğini düşündüm, ama dönmedi. Hain kızkardeşi Yahuda da gördü bunları.
8 Fahişeliği yüzünden dönek İsraili boşayıp ona boşanma belgesini verdiğim halde, kızkardeşi hain Yahudanın hiç korkmadığını, gidip fahişelik ettiğini gördüm.
9 Hiç umursamadan fahişeliğiyle ülkeyi kirletti; taşla, ağaçla zina etti.
10 Bütün bunlara karşın, hain kızkardeşi Yahuda içtenlikle değil, göstermelik olarak bana döndü.›› Böyle diyor RAB.
11 RAB bana, ‹‹Dönek İsrail hain Yahudadan daha doğru olduğunu gösterdi›› dedi,
12 ‹‹Git, bu sözleri kuzeye duyur. De ki, ‹‹ ‹Ey dönek İsrail, geri dön› diyor RAB. 2 ‹Size artık öfkeyle bakmayacağım, 2 Çünkü ben sevecenim› diyor RAB. 2 ‹Öfkemi sonsuza dek sürdürmem.
13 Ancak suçunu kabul et: 2 Tanrın RABbe başkaldırdın, 2 Her bol yapraklı ağacın altında 2 Sevgini yabancı ilahlarla paylaştın, 2 Beni dinlemedin.› ›› 2 Böyle diyor RAB.
14 ‹‹Geri dön, ey dönek halk›› diyor RAB, ‹‹Çünkü kocan benim. Birinizi kentten, ikinizi bir boydan alıp Siyona geri getireceğim.
15 Size gönlüme göre çobanlar vereceğim; sizi bilgiyle, sağduyuyla güdecekler.
16 Ülkede büyüyüp sayıca çoğaldığınız günlerde›› diyor RAB, ‹‹Halk artık, ‹RABbin Antlaşma Sandığı› demeyecek. Sandık bir daha kimsenin aklına gelmeyecek; anımsanmayacak, özlenmeyecek, bir yenisi de yapılmayacak.
17 O zaman Yeruşalime, ‹RABbin Tahtı› diyecekler. RABbin adını onurlandırmak için bütün uluslar Yeruşalimde toplanacak. Bundan böyle kötü yüreklerinin inadı uyarınca davranmayacaklar.
18 O günlerde Yahuda halkıyla İsrail halkı kuzeyde bir ülkeden birlikte yürüyecek, atalarına mülk olarak vermiş olduğum ülkede bir araya gelecekler.
19 ‹‹Ben RAB, demiştim ki, ‹Ne kadar isterdim 2 Seni çocuklarımdan saymayı; 2 Sana güzel ülkeyi, 2 Ulusların en güzel mülkünü vermeyi! 2 Bana baba diyeceğini, 2 Benden hiç ayrılmayacağını sandım.
20 Ama bir kadın kocasına nasıl ihanet ederse, 2 Sen de bana öyle ihanet ettin, ey İsrail halkı!› ›› 2 Böyle diyor RAB.
21 Çıplak tepelerde bir ses duyuluyor, 2 İsrail halkının ağlayışı ve yakarışı. 2 Çünkü doğru yoldan saptılar, 2 Tanrıları RABbi unuttular.
22 ‹‹Geri dönün, ey dönek çocuklar, 2 Dönekliğinizi iyileştireyim.›› Halk, ‹‹İşte buradayız, sana geliyoruz!›› diyor, 2 ‹‹Çünkü Tanrımız RAB sensin.
23 Kuşkusuz dağlardan, 2 Tepelerden gelen tapınma sesleri aldatıcıdır. 2 Kuşkusuz İsrailin kurtuluşu Tanrımız RABdedir.
24 Gençliğimizden bu yana 2 Atalarımızın emeğinin ürününü, 2 Davarlarını, sığırlarını, 2 Oğullarını, kızlarını 2 Utanılası putlar yedi.
25 Utanç içinde yatalım, 2 Rezilliğimiz bizi örtsün! 2 Çünkü biz de atalarımız da 2 Gençliğimizden bu yana 2 Tanrımız RAB'be karşı günah işledik, 2 Tanrımız RAB'bin sesine kulak asmadık.››