1 Toe het die drie manne opgehou om Job te antwoord, omdat hy in sy eie oë regverdig was.

2 En die toorn van El¡hu, die seun van Bar geël, die Busiet, uit die geslag van Ram, het ontvlam; teen Job het sy toorn ontvlam, omdat hy homself regverdig beskou het voor God.

3 Sy toorn het ook ontvlam teen sy drie vriende, omdat hulle geen antwoord gevind het nie en Job veroordeel het.

4 Maar El¡hu het op Job gewag met sy woorde, omdat hulle ouer was as hy.

5 Maar toe El¡hu sien dat daar geen antwoord was in die mond van die drie manne nie, het sy toorn ontvlam.

6 En El¡hu, die seun van Bar geël, die Busiet, het begin en gesê: Ek is jonk, en u is hoogbejaard; daarom was ek beskroomd en het gevrees om my kennis aan u mee te deel.

7 Ek het gesê: Laat die dae spreek en die veelheid van jare wysheid te kenne gee.

8 Maar dit is die Gees in die mens en die asem van die Almagtige wat hulle verstandig maak.

9 Nie die bejaardes is wys nie, en nie die oues verstaan wat reg is nie.

10 Daarom sê ek: Luister na my; ek wil ook my kennis meedeel.

11 Kyk, ek het gewag op u woorde; ek wou luister na verstandige taal van u, totdat u die regte woorde uitgevind het.

12 En ek het op u ag gegee; maar kyk: daar was niemand wat Job weerlê het nie, niemand van u wat sy woorde beantwoord het nie.

13 Sê maar net nie: Ons het wysheid aangetref, God alleen kan hom verslaan, geen mens nie.

14 Teen my tog het hy geen woorde ingebring nie; en met u redeneringe sal ek hom nie beantwoord nie.

15 Hulle staan verslae; hulle antwoord nie meer nie; die woorde laat hulle in die steek.

16 Sal ek dan wag, omdat hulle nie spreek nie, omdat hulle daar staan sonder antwoord?

17 Ek wil ook my deel antwoord; ek wil ook my kennis meedeel.

18 Want ek is vol woorde; die gees in my binneste dring my.

19 Kyk, my binneste is soos wyn wat geen opening het nie, soos nuwe leersakke wil dit bars.

20 Ek wil spreek om lug te kry, my lippe oopmaak en antwoord gee.

21 Ek wil nie partydig wees nie; en 'n mens vlei, sal ek nie.

22 Want ek verstaan nie om te vlei nie; gou sou my Maker my wegneem!

1 De tre menn svarte ikke Job mere, fordi han var rettferdig i sine egne øine.

2 Da optendtes Elihus vrede - han stammet fra Bus* og var sønn av Barak'el, av Rams ætt. Mot Job optendtes hans vrede, fordi han holdt sig selv for å være rettferdig for Gud, / {* 1MO 22, 21.}

3 og mot hans tre venner optendtes hans vrede, fordi de ikke fant noget svar og allikevel dømte Job skyldig.

4 Elihu hadde ventet med å tale til Job, fordi de andre var eldre av år enn han.

5 Da nu Elihu så at det ikke var noget svar i de tre menns munn, da optendtes hans vrede.

6 Så tok da Elihu, sønn av Barak'el, busitten, til orde og sa: Jeg er ung av år, og I er gråhårede; derfor holdt jeg mig tilbake og torde ikke uttale for eder hvad jeg vet.

7 Jeg tenkte: La alderen tale og de mange år forkynne visdom!

8 Dog, det er menneskets ånd og den Allmektiges åndepust som gjør forstandig.

9 De gamle er ikke alltid vise, ikke alltid forstår oldinger hvad rett er.

10 Derfor sier jeg: Hør nu på mig! Også jeg vil uttale hvad jeg vet.

11 Jeg ventet på eders ord, jeg lyttet efter forstandig tale fra eder, mens I grundet på hvad I skulde si.

12 Jeg gav akt på eder; men det var ingen av eder som gjendrev Job, ingen som svarte på hans ord.

13 Si ikke: Vi har funnet visdom hos ham; bare Gud kan få bukt med ham, ikke noget menneske!

14 Han har jo ikke rettet sin tale mot mig, og med eders ord vil jeg ikke svare ham.

15 De er forferdet og svarer ikke mere; ordene er blitt borte for dem.

16 Skal jeg vente, fordi de ikke taler, fordi de står der og ikke svarer mere?

17 Også jeg vil nu svare for min del; også jeg vil uttale hvad jeg vet.

18 For jeg er full av ord; ånden i mitt indre driver mig.

19 Mitt indre er som innestengt vin; som nyfylte skinnsekker vil det revne.

20 Jeg vil tale, så jeg kan få luft; jeg vil åpne mine leber og svare.

21 Jeg vil ikke ta parti for nogen, og jeg vil ikke smigre for noget menneske;

22 for jeg forstår ikke å smigre; ellers kunde min skaper lett rykke mig bort.