1 Halleluja! Loof die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid.

2 Wie kan die magtige dade van die HERE uitspreek, al sy roem verkondig?

3 Welgeluksalig is hulle wat die reg bewaar, die wat altyd geregtigheid doen.

4 Dink aan my, o HERE, na die welbehae in u volk, besoek my met u heil,

5 dat ek kan aanskou die geluk van u uitverkorenes, dat ek bly kan wees in die blydskap van u volk, my kan beroem met u erfdeel.

6 Ons het gesondig, saam met ons vaders; ons het verkeerd gedoen, goddeloos gehandel.

7 Ons vaders in Egipte het nie ag gegee op u wonders, hulle het nie gedink aan die menigte van u goedertierenhede nie, maar was wederstrewig by die see, by die Skelfsee.

8 Maar Hy het hulle verlos om sy Naam ontwil, om sy mag bekend te maak.

9 En Hy het die Skelfsee gedreig, sodat dit opgedroog het, en hulle deur die watervloede laat gaan soos deur 'n woestyn.

10 En Hy het hulle verlos uit die hand van die hater en hulle bevry uit die hand van die vyand.

11 En die waters het hulle teëstanders oordek: nie een van hulle het oorgebly nie.

12 Toe het hulle aan sy woorde geglo, hulle het sy lof gesing.

13 Maar hulle het gou sy werke vergeet, op sy raadsbesluit nie gewag nie.

14 En hulle het baie begerig geword in die woestyn en God versoek in die wildernis.

15 Toe het Hy hulle gegee wat hulle gevra het, maar in hulle siel 'n maerte gestuur.

16 En hulle was in die laer afgunstig op Moses, op A„ron, die heilige van die HERE.

17 Die aarde het oopgegaan en Datan verslind en die bende van Ab¡ram oordek.

18 En 'n vuur het gebrand onder hulle bende, 'n vlam die goddelose aan die brand gesteek.

19 Hulle het by Horeb 'n kalf gemaak en gebuig voor 'n gegote beeld.

20 En hulle het hul Heerlikheid verruil vir die afbeelding van 'n bees wat gras eet.

21 Hulle het God vergeet, hulle Verlosser, wat groot dinge gedoen het in Egipte,

22 wonders in die land van Gam, vreeslike dinge by die Skelfsee.

23 Toe het Hy gesê dat Hy hulle sou verdelg, as Moses, sy uitverkorene, nie voor sy aangesig in die bres gaan staan het om sy grimmigheid af te keer, dat Hy nie sou vernietig nie.

24 Hulle het ook die kosbare land versmaad, sy woord nie geglo nie;

25 en hulle het gemurmureer in hul tente, na die stem van die HERE nie geluister nie.

26 Toe het Hy sy hand teen hulle opgehef om hulle neer te slaan in die woestyn,

27 en om hulle nageslag te versprei onder die nasies en hulle te verstrooi in die lande.

28 Ook het hulle hul aan Ba„l-Peor gekoppel en die offerandes aan die dooies geëet;

29 en hulle het die HERE geterg deur hul dade, sodat 'n plaag onder hulle uitgebreek het.

30 Toe het P¡nehas opgetree en gerig geoefen, en die plaag het opgehou;

31 en dit is hom gereken tot geregtigheid, van geslag tot geslag tot in ewigheid.

32 Hulle het Hom ook vertoorn by die waters van M,riba, en dit het met Moses sleg gegaan om hulle ontwil;

33 want hulle was wederstrewig teen sy Gees, sodat hy onverskillig gepraat het met sy lippe.

34 Hulle het die volke nie verdelg soos die HERE aan hulle gesê het nie,

35 maar hul met die heidene vermeng en hulle werke geleer.

36 En hulle het hulle afgode gedien, en dit het vir hulle 'n strik geword.

37 Bowendien het hulle hul seuns en hul dogters aan die duiwels geoffer

38 en onskuldige bloed vergiet -- die bloed van hul seuns en hul dogters wat hulle aan die afgode van Kana„n geoffer het -- sodat die land deur bloedskuld ontheilig is.

39 En hulle het onrein geword deur hul werke en gehoereer deur hul dade.

40 Toe het die toorn van die HERE ontvlam teen sy volk, en Hy het 'n afsku gekry van sy erfdeel.

41 En Hy het hulle in die hand van die heidene gegee, en hulle haters het oor hulle geheers;

42 en hulle vyande het hulle verdruk, sodat hulle onder hul hand moes buig.

43 Hy het hulle baiekeer gered; maar hulle was wederstrewig in hulle voorneme. So het hulle dan weggesink deur hul ongeregtigheid.

44 Nogtans het Hy hulle benoudheid aangesien toe Hy hulle smeking gehoor het;

45 en Hy het tot hulle beswil aan sy verbond gedink en berou gekry na die veelheid van sy goedertierenhede.

46 En Hy het hulle medelyde laat vind by almal wat hulle as gevangenes weggevoer het.

47 Verlos ons, HERE onse God, en versamel ons uit die nasies, dat ons u heilige Naam kan loof en ons beroem in u lof!

48 Geloofd sy die HERE, die God van Israel, van ewigheid tot ewigheid! En laat die hele volk sê: Amen. Halleluja!

1 Halleluja! Pris Herren, for han er god, hans miskunnhet varer evindelig.

2 Hvem kan utsi Herrens veldige gjerninger, forkynne all hans pris?

3 Salige er de som tar vare på det som rett er, den som gjør rettferdighet til enhver tid.

4 Kom mig i hu, Herre, efter din nåde mot ditt folk, se til mig med din frelse,

5 så jeg kan se på dine utvalgtes lykke, glede mig med ditt folks glede, rose mig med din arv!

6 Vi har syndet med våre fedre, vi har gjort ille, vi har vært ugudelige.

7 Våre fedre i Egypten aktet ikke på dine undergjerninger, de kom ikke i hu dine mange nådegjerninger, men var gjenstridige ved havet, ved det Røde Hav.

8 Dog frelste han dem for sitt navns skyld, for å kunngjøre sitt velde,

9 og han truet det Røde Hav, og det blev tørt, og han lot dem gå gjennem dypene som i en ørken,

10 og han frelste dem av hans hånd som hatet dem, og forløste dem av fiendens hånd,

11 og vannet skjulte deres motstandere, det blev ikke én av dem tilbake.

12 Da trodde de på hans ord, de sang hans pris.

13 Men snart glemte de hans gjerninger, de bidde ikke på hans råd;

14 men de blev grepet av begjærlighet i ørkenen, og de fristet Gud på det øde sted.

15 Da gav han dem det de vilde ha, men sendte tærende sykdom over deres liv.

16 Og de blev avindsyke mot Moses i leiren, mot Aron, Herrens hellige.

17 Jorden oplot sig og slukte Datan og skjulte Abirams hop,

18 og en ild satte deres hop i brand, en lue brente op de ugudelige.

19 De gjorde en kalv ved Horeb og tilbad et støpt billede,

20 og de byttet sin ære* mot billedet av en okse, som eter gress. / {* 5MO 10, 21.}

21 De glemte Gud, sin frelser, som hadde gjort store ting i Egypten,

22 undergjerninger i Kams land, forferdelige ting ved det Røde Hav.

23 Da sa han at han vilde ødelegge dem, dersom ikke Moses, hans utvalgte, hadde stilt sig i gapet for hans åsyn for å avvende hans vrede fra å ødelegge dem.

24 Og de foraktet det herlige land, de trodde ikke hans ord,

25 og de knurret i sine telt, de hørte ikke på Herrens røst.

26 Da opløftet han sin hånd og svor at han vilde la dem falle i ørkenen

27 og la deres avkom falle iblandt hedningene og sprede dem i landene.

28 Og de bandt sig til Ba'al-Peor og åt av offere til døde*, / {* d.e. de livløse avgudsbilleder.}

29 og de vakte harme ved sine gjerninger, og en plage brøt inn iblandt dem.

30 Da stod Pinehas frem og holdt dom, og plagen stanset;

31 og det blev regnet ham til rettferdighet fra slekt til slekt evindelig.

32 Og de vakte vrede ved Meribas vann, og det gikk Moses ille for deres skyld;

33 for de var gjenstridige mot hans* Ånd, og han talte tankeløst med sine leber. / {* d.e. Guds.}

34 De ødela ikke de folk som Herren hadde talt til dem om,

35 men de blandet sig med hedningene og lærte deres gjerninger,

36 og de tjente deres avguder, og disse blev dem til en snare,

37 og de ofret sine sønner og sine døtre til maktene*. / {* d.e. avgudene.}

38 og de utøste uskyldig blod, sine sønners og sine døtres blod, som de ofret til Kana'ans avguder, og landet blev vanhelliget ved blod.

39 De blev urene ved sine gjerninger og drev hor ved sin adferd.

40 Da optendtes Herrens vrede mot hans folk, og han fikk avsky for sin arv.

41 Og han gav dem i hedningers hånd, og de som hatet dem, hersket over dem,

42 og deres fiender trengte dem, og de blev ydmyket under deres hånd.

43 Mange ganger utfridde han dem; men de var gjenstridige i sine råd, og de sank ned i usseldom for sin misgjernings skyld.

44 Og han så til dem når de var i nød, idet han hørte deres klagerop.

45 Og i sin godhet mot dem kom han sin pakt i hu, og det gjorde ham ondt efter hans store miskunnhet,

46 og han lot dem finne barmhjertighet for alle deres åsyn som hadde ført dem i fangenskap.

47 Frels oss, Herre vår Gud, og samle oss fra hedningene til å love ditt hellige navn, rose oss av å kunne prise dig!

48 Lovet være Herren, Israels Gud, fra evighet og til evighet! Og alt folket sier: Amen. Halleluja!