1 Vir die musiekleier. 'n Psalm van Dawid, die kneg van die Here.

2 In die binneste van my hart sê die oortreding aangaande die goddelose: Daar is geen vrees van God voor sy oë nie.

3 Want dit vlei hom in sy oë in verband met die uitvind en haat van sy skuld.

4 Die woorde van sy mond is onreg en bedrog; hy laat n om verstandig te wees, om goed te doen.

5 Hy bedink onreg op sy bed; hy gaan staan op 'n weg wat nie goed is nie; wat sleg is, verfoei hy nie.

6 o HERE, u goedertierenheid is tot in die hemele, u trou tot in die wolke.

7 U geregtigheid is soos die berge van God; u oordele is 'n groot watervloed. HERE, U behou mense en diere!

8 Hoe kosbaar is u goedertierenheid, o God! Daarom skuil die mensekinders onder die skaduwee van u vleuels.

9 Hulle verkwik hul aan die vettigheid van u huis, en U laat hulle drink uit die stroom van u genietinge.

10 Want by U is die fontein van die lewe; in u lig sien ons die lig.

11 Laat u goedertierenheid voortduur vir die wat U ken, en u geregtigheid vir die opregtes van hart.

12 Laat die voet van die trotsaard nie oor my kom nie, en laat die hand van die goddelose mense my nie verdryf nie. [ (Psalms 36:13) Daar het die werkers van ongeregtigheid geval; hulle is neergestoot en kan nie weer opstaan nie. ]

1 Dem Vorsänger. Von dem Knechte Jahwes, von David.

2 Die Übertretung des Gesetzlosen spricht Eig. Spruch der Übertretung im Innern meines Herzens: Es ist keine Furcht Gottes vor seinen Augen.

3 Denn es O. sie schmeichelt ihm in seinen eigenen Augen, seine Ungerechtigkeit zu erreichen, Haß auszuüben.

4 Frevel O. Unheil und Trug sind die Worte seines Mundes; er hat es aufgegeben, verständig zu sein, Gutes zu tun.

5 Frevel O. Unheil ersinnt er auf seinem Lager; er stellt sich auf einen O. er steht auf einem Weg, der nicht gut ist; das Böse verabscheut er nicht.

6 Jahwe! An die Himmel reicht deine Güte, bis zu den Wolken deine Treue.

7 Deine Gerechtigkeit ist gleich Bergen Gottes, El; dh. gleich hohen Bergen deine Gerichte O. Urteile, Rechte sind eine große Tiefe; S. die Anm. zu [Ps 33,7] Menschen und Vieh rettest du, Jahwe.

8 Wie köstlich ist deine Güte, o Gott! Und Menschenkinder nehmen Zuflucht zu deiner Flügel Schatten;

9 sie werden reichlich trinken von der Fettigkeit deines Hauses, und mit dem Strome deiner Wonnen wirst du sie tränken.

10 Denn bei dir ist der Quell des Lebens, in deinem Lichte werden wir das Licht sehen.

11 Laß deine Güte fortdauern denen, die dich kennen, und deine Gerechtigkeit den von Herzen Aufrichtigen!

12 Nicht erreiche mich der Fuß der Hochmütigen, W. des Hochmuts und die Hand der Gesetzlosen vertreibe mich nicht!

13 Da O. Dort, dann sind gefallen, die Frevel tun; sie wurden niedergestoßen, und vermochten nicht aufzustehen.