1 Vir die musiekleier. 'n Psalm van Dawid. 'n Lied.
2 Aan U kom 'n lofsang toe, o God, in Sion, en aan U moet die gelofte betaal word.
3 o Hoorder van die gebed, tot U moet alle vlees kom!
4 Ongeregtige dinge het die oorhand oor my gehad, maar U versoen ons oortredinge.
5 Welgeluksalig is hy wat U uitkies en laat nader kom, dat hy kan woon in u voorhowe. Ons wil versadig word met die goeie van u huis, die heiligheid van u paleis.
6 Vreeslike dinge antwoord U ons in geregtigheid, o God van ons heil, vertroue van al die eindes van die aarde en van die verste see!
7 Wat die berge grondves deur u krag, wat omgord is met mag,
8 wat die gebruis van die seë stilmaak, die gebruis van hulle golwe en die rumoer van die volke;
9 sodat die bewoners van die eindes vrees vir u tekens; U laat die uitgange van die môre en die aand jubel.
10 U het die land besoek en oorvloed gegee; U verryk dit grootliks; die stroom van God is vol water. U berei hulle koring; ja, so berei U die land.
11 U maak sy vore nat, sy kluite gelyk; deur reënbuie maak U dit week; U seën sy uitspruitsel.
12 U kroon die jaar van u goedheid, en u voetspore drup van vettigheid.
13 Die weivelde van die woestyn drup, en die heuwels gord hulleself met gejuig. [ (Psalms 65:14) Die weivelde is bekleed met troppe kleinvee, en die dale is bedek met koring; hulle juig, ook sing hulle. ]
1 Dem Vorsänger, ein Psalm. Von David, ein Lied.
2 Deiner harrt schweigend der Lobgesang, o Gott, in Zion, und dir wird bezahlt werden das Gelübde.
3 Hörer des Gebets! Zu dir wird kommen alles Fleisch.
4 Ungerechtigkeiten dh. Betätigungen der Ungerechtigkeit haben mich überwältigt; unsere Übertretungen, du wirst sie vergeben.
5 Glückselig der, den du erwählst und herzunahen lässest, daß er wohne in deinen Vorhöfen! Wir werden gesättigt werden mit dem Guten deines Hauses, dem Heiligen deines Tempels. Und. üb.: deines heiligen Tempels
6 Du wirst uns antworten durch furchtbare Dinge in Gerechtigkeit, Gott unseres Heils, du Zuversicht aller Enden der Erde und der fernsten Meere! W. des Meeres der Fernen
7 Der die Berge feststellt durch seine Kraft, umgürtet ist mit Macht,
8 der da stillt das Brausen der Meere, das Brausen ihrer Wellen und das Getümmel der Völkerschaften.
9 Und es fürchten sich die Bewohner der Enden der Erde, vor deinen Zeichen; du machst jauchzen die Ausgänge des Morgens und des Abends. dh. den Osten und den Westen
10 Du hast die Erde heimgesucht O. dich der Erde fürsorglich angenommen und ihr Überfluß gewährt, du bereicherst sie sehr: Gottes Bach ist voll Wassers. Du bereitest ihr dh. der Menschen Getreide, wenn du sie also bereitest. O. denn also bereitest du sie
11 Du tränkest ihre Furchen, ebnest ihre Schollen, du erweichst sie mit Regengüssen, segnest ihr Gewächs.
12 Du hast gekrönt das Jahr deiner Güte, und deine Spuren triefen von Fett.
13 Es triefen die Auen der Steppe, und mit Jubel umgürten sich die Hügel.
14 Die Triften bekleiden sich mit Herden, und die Täler bedecken sich mit Korn; sie jauchzen, ja, sie singen.