1 En El¡hu het voortgegaan en gesê:

2 Wag 'n bietjie op my, en ek sal u inlig; want daar is nog genoeg te sê tot eer van God.

3 Ek sal my kennis van ver af ophaal en aan my Skepper reg verskaf.

4 Want waarlik, my woorde is geen leuens nie; een wat volkome is in kennis, is by u.

5 Kyk, God is geweldig, nogtans ag Hy niks gering nie -- geweldig deur krag van verstand.

6 Hy laat die goddelose nie lewe nie, maar aan die ellendiges verskaf Hy reg.

7 Hy trek sy oë nie af van die regverdige nie, maar by konings op die troon laat Hy hulle sit vir altyd, sodat hulle verhoog is.

8 Maar as hulle in kettings geklink is, gevang word in bande van ellende,

9 dan gee Hy aan hulle hul dade te kenne en hul oortredinge, dat hul gedrag hoogmoedig was;

10 dan open Hy hulle oor vir die tugtiging en sê dat hulle moet terugkeer van ongeregtigheid.

11 As hulle luister en Hom dien, dan bring hulle hul dae deur in voorspoed en hul jare in aangenaamheid.

12 Maar as hulle nie luister nie, dan kom hulle om deur die spies, en hulle blaas die asem uit sonder kennis.

13 Maar die goddelose van hart koester nyd; hulle roep nie om hulp as Hy hulle bind nie.

14 So sterwe dan hulle siel in die jeug en hulle lewe soos die van skandseuns.

15 Hy red die ellendige deur sy ellende en open hulle oor deur verdrukking.

16 So lok Hy u dan ook uit die mond van die nood na 'n onbeperkte ruimte en na die behaaglikheid van u tafel wat vol is van vetspys.

17 Maar u is vol van die oordeel oor die goddelose: oordeel en strafgerig sal u aangryp.

18 Want pas op dat woede u nie verlok by die bestraffing en die grootheid van die losprys u nie verlei nie.

19 Sal Hy u geroep om hulp voorbring waar daar geen nood is nie, en alle moontlike kragsinspanning van u?

20 Smag nie na die oordeelsnag wat volke wegneem uit hulle plek nie.

21 Neem u in ag, wend u nie tot ongeregtigheid nie; want dit verkies u liewer as ellende.

22 Kyk, God handel verhewe in sy krag; wie is 'n leermeester soos Hy?

23 Wie het Hom sy weg voorgeskrywe? En wie het gesê: U het onreg gedoen?

24 Dink daaraan dat u sy werk moet verheerlik waar die mense van sing.

25 Al die mense sien dit met welgevalle aan, die sterfling aanskou dit van ver.

26 Kyk, God is groot en onbegryplik vir ons; die getal van sy jare is onnaspeurlik.

27 Want Hy trek waterdruppels af; hulle sif neer by sy mistige weer as reën

28 wat die wolke laat neerstroom, laat afdrup op baie mense.

29 Ja, kan iemand die uitspreiding van die wolke verstaan, die gekraak van sy hut?

30 Kyk, Hy sprei sy lig oor Hom uit, en die dieptes van die see oordek Hy.

31 Want daarmee oordeel Hy die volke, gee Hy voedsel in oorvloed.

32 Altwee sy hande oordek Hy met weerlig en gee daaraan bevel teen die aanvaller.

33 Sy donderstem kondig Hom aan, die vee selfs dat Hy optrek.

1 Poi Elihu seguitando disse:

2 "Aspetta un po’, io t’istruirò; perché c’è da dire ancora a pro di Dio.

3 Io trarrò la mia scienza da lontano e renderò giustizia a colui che m’ha fatto.

4 Per certo, le mie parole non son bugiarde; ti sta dinanzi un uomo dotato di perfetta scienza.

5 Ecco, Iddio è potente, ma non disdegna nessuno; è potente per la forza dell’intelletto suo.

6 Ei non lascia viver l’empio, e fa ragione ai miseri.

7 Non storna lo sguardo suo dai giusti, ma li pone coi re sul trono, ve li fa sedere per sempre, e così li esalta

8 Se gli uomini son talora stretti da catene se son presi nei legami dell’afflizione,

9 Dio fa lor conoscere la lor condotta, le loro trasgressioni, giacché si sono insuperbiti;

10 egli apre così i loro orecchi a’ suoi ammonimenti, e li esorta ad abbandonare il male.

11 Se l’ascoltano, se si sottomettono, finiscono i loro giorni nel benessere, e gli anni loro nella gioia;

12 ma, se non l’ascoltano, periscon trafitti da’ suoi dardi, muoiono per mancanza d’intendimento.

13 Gli empi di cuore s’abbandonano alla collera, non implorano Iddio quand’ei gl’incatena;

14 così muoiono nel fior degli anni, e la lor vita finisce come quella dei dissoluti;

15 ma Dio libera l’afflitto mediante l’afflizione, e gli apre gli orecchi mediante la sventura.

16 Te pure ei vuol trarre dalle fauci della distretta, al largo, dove non è più angustia, e coprir la tua mensa tranquilla di cibi succulenti.

17 Ma, se giudichi le vie di Dio come fan gli empi, il giudizio e la sentenza di lui ti piomberanno addosso.

18 Bada che la collera non ti trasporti alla bestemmia, e la grandezza del riscatto non t’induca a fuorviare!

19 Farebbe egli caso delle tue ricchezze? Non han valore per lui, né l’oro, né tutta la possanza dell’opulenza.

20 Non anelare a quella notte che porta via i popoli dal luogo loro.

21 Guardati bene dal volgerti all’iniquità, tu che sembri preferirla all’afflizione.

22 Vedi, Iddio è eccelso nella sua potenza; chi può insegnare come lui?

23 Chi gli prescrive la via da seguire? Chi osa dirgli: "Tu hai fatto male?"

24 Pensa piuttosto a magnificar le sue opere; gli uomini le celebrano nei loro canti,

25 tutti le ammirano, il mortale le contempla da lungi.

26 Sì, Iddio è grande e noi non lo possiam conoscere; incalcolabile è il numero degli anni suoi.

27 Egli attrae a sé le gocciole dell’acqua; dai vapori ch’egli ha formato stilla la pioggia.

28 Le nubi la spandono, la rovesciano sulla folla de’ mortali.

29 E chi può capire lo spiegamento delle nubi, i fragori che scoppiano nel suo padiglione?

30 Ecco, ora egli spiega intorno a sé la sua luce, or prende per coperta le profondità del mare.

31 Per tal modo punisce i popoli, e dà loro del cibo in abbondanza.

32 S’empie di fulmini le mani, e li lancia contro gli avversari.

33 Il rombo del tuono annunzia ch’ei viene, gli animali lo presenton vicino.