1 Een wat die tug liefhet, het kennis lief; maar wie die teregwysing haat, is dom.

2 Die goeie verkry 'n welbehae van die HERE, maar Hy veroordeel 'n slinkse man.

3 Geen mens kan deur goddeloosheid bestaan nie, maar die wortel van die regverdiges wankel nie.

4 'n Deugsame vrou is die kroon van haar man, maar een wat skande maak, is soos 'n verrotting in sy gebeente.

5 Die gedagtes van die regverdiges is wat reg is, die slim planne van die goddelose is bedrog.

6 Die woorde van die goddelose is om te loer op bloed, maar die mond van die opregtes red hulle.

7 Die goddelose mense word omgekeer, en hulle is daar nie meer nie; maar die huis van die regverdiges bly staan.

8 Ooreenkomstig sy insig word 'n man geprys; maar 'n verkeerde van hart sal verag word.

9 Wie gering geag word en 'n slaaf het, is beter as hy wat hom vernaam aanstel en gebrek aan brood het.

10 Die regverdige ken die natuur van sy dier, maar die barmhartigheid van die goddelose is wreed.

11 Wie sy land bewerk, het volop brood; maar hy wat nietighede najaag, het gebrek aan verstand.

12 Die goddelose begeer die vangs van verkeerde dinge, maar die wortel van die regverdiges lewer vrugte op.

13 In die oortreding van die lippe lê daar 'n gevaarlike strik; maar die regverdige ontkom aan die benoudheid.

14 Uit die vrug van iemand se mond word hy versadig met die goeie, en die daad van 'n mens se hande kom op hom terug.

15 Die weg van 'n dwaas is reg in sy eie oë, maar die wyse luister na raad.

16 Die dwaas laat sy drif op die daad bekend word, maar die skrandere verberg skande.

17 Hy wat die waarheid spreek, vertel wat reg is; maar 'n valse getuie bedrog.

18 Daar is een wat onverskillig woorde uitspreek soos swaardsteke, maar die tong van die wyse is genesing.

19 'n Betroubare lip bestaan vir altyd, maar 'n valse tong vir 'n oomblik.

20 Bedrog is in die hart van die wat onheil bewerk; maar die wat vrede aanraai, het vreugde.

21 Geen enkele onheil tref die regverdige nie, maar die goddelose is vol ongeluk.

22 Valse lippe is vir die HERE 'n gruwel, maar Hy het 'n welbehae in die wat getrou handel.

23 'n Skrander mens verberg sy kennis, maar die hart van die dwase roep hulle sotheid uit.

24 Die hand van die vlytiges sal heers, maar traagheid lei tot dwangarbeid.

25 Bekommernis in die hart van 'n mens druk dit neer, maar 'n vriendelike woord vrolik dit op.

26 Die regverdige vind sy weide uit, maar die weg van die goddelose laat hulle dwaal.

27 Hy wat traag is, jaag sy wild nie op nie, maar vlyt is 'n kosbare skat vir 'n mens.

28 Op die pad van geregtigheid is lewe, en die rigting van die pad is onsterflikheid.

1 Chi ama la correzione ama la scienza, ma chi odia la riprensione è uno stupido.

2 L’uomo buono ottiene il favore dell’Eterno, ma l’Eterno condanna l’uomo pien di malizia.

3 L’uomo non diventa stabile con l’empietà, ma la radice dei giusti non sarà mai smossa.

4 La donna virtuosa è la corona del marito, ma quella che fa vergogna gli è un tarlo nell’ossa.

5 I pensieri dei giusti sono equità, ma i disegni degli empi son frode.

6 Le parole degli empi insidiano la vita, ma la bocca degli uomini retti procura liberazione.

7 Gli empi, una volta rovesciati, non sono più, ma la casa dei giusti rimane in piedi.

8 L’uomo è lodato in proporzione del suo senno, ma chi ha il cuore pervertito sarà sprezzato.

9 E’ meglio essere in umile stato ed avere un servo, che fare il borioso e mancar di pane.

10 Il giusto ha cura della vita del suo bestiame, ma le viscere degli empi sono crudeli.

11 Chi coltiva la sua terra avrà pane da saziarsi, ma chi va dietro ai fannulloni e privo di senno.

12 L’empio agogna la preda de’ malvagi, ma la radice dei giusti porta il suo frutto.

13 Nel peccato delle labbra sta un’insidia funesta, ma il giusto uscirà dalla distretta.

14 Per il frutto della sua bocca l’uomo è saziato di beni, e ad ognuno è reso secondo l’opera delle sue mani.

15 La via dello stolto è diritta agli occhi suoi, ma chi ascolta i consigli è savio.

16 Lo stolto lascia scorger subito il suo cruccio, ma chi dissimula un affronto è uomo accorto.

17 Chi dice la verità proclama ciò ch’è giusto, ma il falso testimonio parla con inganno.

18 C’è chi, parlando inconsultamente trafigge come spada, ma la lingua de’ savi reca guarigione.

19 Il labbro veridico è stabile in perpetuo, ma la lingua bugiarda non dura che un istante.

20 L’inganno è nel cuore di chi macchina il male, ma per chi nutre propositi di pace v’è gioia.

21 Nessun male incoglie al giusto, ma gli empi son pieni di guai.

22 Le labbra bugiarde sono un abominio per l’Eterno, ma quelli che agiscono con sincerità gli sono graditi.

23 L’uomo accorto nasconde quello che sa, ma il cuor degli stolti proclama la loro follia.

24 La mano dei diligenti dominerà, ma la pigra sarà tributaria.

25 Il cordoglio ch’è nel cuore dell’uomo l’abbatte, ma la parola buona lo rallegra.

26 Il giusto indica la strada al suo compagno, ma la via degli empi li fa smarrire.

27 Il pigro non arrostisce la sua caccia, ma la solerzia è per l’uomo un tesoro prezioso.

28 Nel sentiero della giustizia sta la vita, e nella via ch’essa traccia non v’è morte.