1 Die wysheid van die vroue bou die huis, maar die sotheid breek dit met eie hande af.

2 Wie in sy opregtheid wandel, vrees die HERE; maar hy wat verkeerd is in sy weë, verag Hom.

3 In die mond van die sot is 'n roede vir sy trots, maar die lippe van die wyse bewaar hulle.

4 Waar geen beeste is nie, is die krip leeg, maar deur die krag van die os is die inkomste baie.

5 'n Betroubare getuie lieg nie, maar 'n valse getuie strooi leuens uit.

6 Die spotter soek wysheid, en dit is nie daar nie; maar vir die verstandige is kennis maklik.

7 Gaan weg voor 'n dwase man, want jy het daar niks gemerk van die lippe van kennis nie.

8 Die wysheid van die skrandere is om sy weg te verstaan, maar die sotheid van die dwase is bedrog.

9 Die skuldoffer spot met die dwase, maar tussen die opregtes is daar welwillendheid.

10 Die hart ken sy eie verdriet, en in sy blydskap kan 'n ander hom nie meng nie.

11 Die huis van die goddelose word verdelg, maar die tent van die opregtes bloei.

12 Daar is 'n weg wat vir 'n mens reg lyk, maar die einde daarvan is weë van die dood.

13 Ook onder gelag kan die hart pyn ly, en die einde van so 'n blydskap is bekommernis.

14 Uit sy eie wandel word die verkeerde van hart versadig, maar die goeie man uit syne.

15 Die eenvoudige glo elke woord, maar die skrandere let op sy voetstappe.

16 Die wyse vrees en wyk af van die kwaad, maar die dwaas bruis op en is vol selfvertroue.

17 Wie kortgebonde is, begaan sotheid; en 'n slinkse man word gehaat.

18 Die eenvoudiges verkry sotheid as 'n erfenis, maar die skranderes word met kennis gekroon.

19 Die slegtes moet buig voor die goeies, en die goddelose by die poorte van die regverdige.

20 Die arme word selfs deur sy naaste gehaat, maar die vriende van die ryke is talryk.

21 Wie sy naaste verag, doen sonde; maar hy wat medelyde het met die ellendiges, hy is gelukkig.

22 Verdwaal hulle nie wat onheil bewerk nie? Maar liefde en trou is vir die wat die goeie bewerk.

23 In enige moeitevolle arbeid is voordeel, maar praatjies is net tot gebrek.

24 Die kroon van die wyse is hulle rykdom, die sotheid van die dwase bly sotheid.

25 'n Betroubare getuie red lewens, maar hy wat leuens uitstrooi, is bedrog.

26 In die vrees van die HERE lê 'n sterk sekerheid, ook vir die kinders van 'n sodanige sal daar 'n toevlug wees.

27 Die vrees van die HERE is 'n fontein van die lewe, om van die strikke van die dood af te wyk.

28 In die menigte van die volk lê die heerlikheid van die koning, maar in die gebrek aan mense die ondergang van die vors.

29 Die lankmoedige is groot van verstand, maar die kortgebondene behaal sotheid.

30 'n Rustige hart is die lewe vir die vlees, maar hartstog 'n verrotting vir die gebeente.

31 Wie die geringe verdruk, versmaad sy Maker, maar hy wat hom oor die behoeftige ontferm, eer Hom.

32 In sy ongeluk word die goddelose omgestoot, maar die regverdige vind 'n toevlug by sy dood.

33 Wysheid rus in die hart van die verstandige, word selfs rugbaar te midde van die dwase.

34 Geregtigheid verhoog 'n volk, maar die sonde is 'n skandvlek vir die nasies.

35 Die welbehae van die koning is vir 'n verstandige dienaar, maar een wat skande maak, is 'n voorwerp van sy grimmigheid.

1 La donna savia edifica la sua casa, ma la stolta l’abbatte con le proprie mani.

2 Chi cammina nella rettitudine teme l’Eterno, ma chi è pervertito nelle sue vie lo sprezza.

3 Nella bocca dello stolto germoglia la superbia, ma le labbra dei savi son la loro custodia.

4 Dove mancano i buoi è vuoto il granaio, ma l’abbondanza della raccolta sta nella forza del bove.

5 Il testimonio fedele non mentisce, ma il testimonio falso spaccia menzogne.

6 Il beffardo cerca la sapienza e non la trova, ma per l’uomo intelligente la scienza è cosa facile.

7 Vattene lungi dallo stolto; sulle sue labbra certo non hai trovato scienza.

8 La sapienza dell’uomo accorto sta nel discernere la propria strada, ma la follia degli stolti non è che inganno.

9 Gli insensati si burlano delle colpe commesse, ma il favore dell’Eterno sta fra gli uomini retti.

10 Il cuore conosce la sua propria amarezza, e alla sua gioia non può prender parte un estraneo.

11 La casa degli empi sarà distrutta, ma la tenda degli uomini retti fiorirà.

12 V’è tal via che all’uomo par diritta, ma finisce col menare alla morte.

13 Anche ridendo, il cuore può esser triste; e l’allegrezza può finire in dolore.

14 Lo sviato di cuore avrà la ricompensa dal suo modo di vivere, e l’uomo dabbene, quella delle opere sue.

15 Lo scemo crede tutto quel che si dice, ma l’uomo prudente bada ai suoi passi.

16 Il savio teme, ed evita il male; ma lo stolto è arrogante e presuntuoso.

17 Chi è pronto all’ira commette follie, e l’uomo pien di malizia diventa odioso.

18 Gli scemi ereditano stoltezza, ma i prudenti s’incoronano di scienza.

19 I malvagi si chinano dinanzi ai buoni, e gli empi alle porte de’ giusti.

20 Il povero è odiato anche dal suo compagno, ma gli amici del ricco son molti.

21 Chi sprezza il prossimo pecca, ma beato chi ha pietà dei miseri!

22 Quelli che meditano il male non son forse traviati? ma quelli che meditano il bene trovan grazia e fedeltà.

23 In ogni fatica v’è profitto, ma il chiacchierare mena all’indigenza.

24 La corona de’ savi è la loro ricchezza, ma la follia degli stolti non è che follia.

25 Il testimonio verace salva delle vite, ma chi spaccia bugie non fa che ingannare.

26 V’è una gran sicurezza nel timor dell’Eterno; Egli sarà un rifugio per i figli di chi lo teme.

27 Il timor dell’Eterno è fonte di vita e fa schivare le insidie della morte.

28 La moltitudine del popolo è la gloria del re, ma la scarsezza de’ sudditi è la rovina del principe.

29 Chi è lento all’ira ha un gran buon senso, ma chi è pronto ad andare in collera mostra la sua follia.

30 Un cuor calmo è la vita del corpo, ma l’invidia è la carie dell’ossa.

31 Chi opprime il povero oltraggia Colui che l’ha fatto, ma chi ha pietà del bisognoso, l’onora.

32 L’empio è travolto dalla sua sventura, ma il giusto spera anche nella morte.

33 La sapienza riposa nel cuore dell’uomo intelligente, ma in mezzo agli stolti si fa tosto conoscere.

34 La giustizia innalza una nazione, ma il peccato è la vergogna dei popoli.

35 Il favore del re è per il servo prudente, ma la sua ira è per chi gli fa onta.