1 'n Gebed van Moses, die man van God. Here, U was vir ons 'n toevlug van geslag tot geslag.
2 Voordat die berge gebore was en U die aarde en die wêreld voortgebring het, ja, van ewigheid tot ewigheid is U God.
3 U laat die mens terugkeer tot stof en sê: Keer terug, o mensekinders!
4 Want duisend jaar is in u oë soos die dag van gister as dit verbyskiet, en soos 'n nagwaak.
5 Weggespoel het U hulle; hulle word 'n slaap; in die môre is hulle soos die gras wat weer uitspruit:
6 in die môre bloei dit en spruit weer uit; in die aand sny 'n mens dit af, en dit verdor.
7 Want ons vergaan deur u toorn, en deur u grimmigheid word ons verskrik.
8 U stel ons ongeregtighede voor U, ons verborge sondes in die lig van u aangesig.
9 Want al ons dae gaan verby deur u grimmigheid, ons bring ons jare deur soos 'n gedagte.
10 Die dae van ons jare -- daarin is sewentig jaar, of as ons baie sterk is, tagtig jaar; en die uitnemendste daarvan is moeite en verdriet; want gou gaan dit verby, en ons vlieg daarheen.
11 Wie ken die sterkte van u toorn en u grimmigheid, ooreenkomstig die vrees wat aan U verskuldig is?
12 Leer ons om ons dae so te tel dat ons 'n wyse hart mag bekom!
13 Keer terug, HERE! Tot hoe lank? En ontferm U oor u knegte.
14 Versadig ons in die môre met u goedertierenheid, sodat ons kan jubel en bly wees in al ons dae.
15 Maak ons bly na die dae waarin U ons verdruk het, na die jare waarin ons onheil gesien het.
16 Laat u werk vir u knegte sigbaar word en u heerlikheid oor hulle kinders.
17 En laat die lieflikheid van die HERE onse God oor ons wees, en bevestig die werk van ons hande oor ons, ja, die werk van ons hande, bevestig dit!
1 Preghiera di Mosè, uomo di Dio.} O Signore, tu sei stato per noi un rifugio detà in età.
2 Avanti che i monti fossero nati e che tu avessi formato la terra e il mondo, anzi, ab eterno in eterno, tu sei Dio.
3 Tu fai tornare i mortali in polvere e dici: Ritornate, o figliuoli degli uomini.
4 Perché mille anni, agli occhi tuoi, sono come il giorno dieri quandè passato, e come una veglia nella notte.
5 Tu li porti via come in una piena; son come un sogno. Son come lerba che verdeggia la mattina;
6 la mattina essa fiorisce e verdeggia, la sera è segata e si secca.
7 Poiché noi siam consumati per la tua ira, e siamo atterriti per il tuo cruccio.
8 Tu metti le nostre iniquità davanti a te, e i nostri peccati occulti, alla luce della tua faccia.
9 Tutti i nostri giorni spariscono per il tuo cruccio; noi finiamo gli anni nostri come un soffio.
10 I giorni de nostri anni arrivano a settantanni; o, per i più forti, a ottantanni; e quel che ne fa lorgoglio, non è che travaglio e vanità; perché passa presto, e noi ce ne voliam via.
11 Chi conosce la forza della tua ira e il tuo cruccio secondo il timore che tè dovuto?
12 Insegnaci dunque a così contare nostri giorni, che acquistiamo un cuor savio.
13 Ritorna, o Eterno; fino a quando? e muoviti a pietà dei tuoi servitori.
14 Saziaci al mattino della tua benignità, e noi giubileremo, ci rallegreremo tutti i dì nostri.
15 Rallegraci in proporzione de giorni che ci hai afflitti, e degli anni che abbiam sentito il male.
16 Apparisca lopera tua a pro de tuo servitori, e la tua gloria sui loro figliuoli.
17 La grazia del Signore Iddio nostro sia sopra noi, e rendi stabile lopera delle nostre mani; sì, lopera delle nostre mani rendila stabile.