1 En Salomo, die seun van Dawid, het hom versterk in sy koningskap; en die HERE sy God was met hom en het hom uitermate groot gemaak.

2 En Salomo het met die hele Israel gespreek, met die owerstes oor duisend en oor honderd en met die regters en met elke vors in die hele Israel, die familiehoofde;

3 en hulle het gegaan, Salomo en die hele vergadering saam met hom, na die hoogte wat by G¡beon is; want daar was die tent van samekoms van God wat Moses, die kneg van die HERE, in die woestyn gemaak het.

4 Maar Dawid het die ark van God uit Kirjat-Je rim laat bring na die plek wat Dawid daarvoor ingerig het; want hy het daarvoor 'n tent in Jerusalem opgeslaan.

5 Ook die koperaltaar wat Bes leël, die seun van Uri, die seun van Hur, gemaak het, was daar voor die tabernakel van die HERE; en Salomo en die vergadering het dit besoek.

6 En Salomo het daar op die koperaltaar wat by die tent van samekoms behoort het, voor die aangesig van die HERE geoffer en daarop duisend brandoffers gebring.

7 In dieselfde nag het God aan Salomo verskyn en aan hom gesê: Begeer wat Ek jou moet gee.

8 En Salomo het tot God gespreek: U het aan my vader Dawid 'n groot guns bewys en my in sy plek koning gemaak.

9 HERE God, laat u woord aan my vader Dawid nou bewaarheid word; want U het my koning gemaak oor 'n volk talryk soos die stof van die aarde.

10 Gee my nou wysheid en kennis, dat ek voor hierdie volk kan uit-- en ingaan, want wie kan hierdie groot volk van U regeer?

11 Toe sê God aan Salomo: Omdat d¡t in jou hart gewees het, en jy nie rykdom, skatte en eer en die lewe van jou haters of selfs 'n lang lewe begeer het nie, maar wysheid en kennis vir jou begeer het om my volk waaroor Ek jou koning gemaak het, te kan regeer --

12 daarom word die wysheid en die kennis aan jou gegee. Ek sal jou ook rykdom en skatte en eer gee soos die konings wat voor jou gewees het, nie gehad het nie, en soos n jou nie sal wees nie.

13 En Salomo het van die hoogte wat by G¡beon is, van die tent van samekoms af, in Jerusalem aangekom, en hy het oor Israel geregeer.

14 En Salomo het strydwaens en perderuiters versamel, sodat hy veertien honderd waens en twaalf duisend perderuiters gehad het; en hy het hulle in die stede vir die waens en by die koning in Jerusalem opgestel.

15 En die koning het die silwer en die goud in Jerusalem gemaak soos die klippe, en die seders het hy gemaak soos die wildevyebome wat in die Laeveld is, in menigte.

16 En die uitvoer van perde vir Salomo het plaasgevind uit Egipte en uit Kw,; handelaars van die koning het hulle uit Kw, gaan haal teen koopprys.

17 En hulle het uit Egipte 'n wa laat optrek en dit uitgevoer vir ses honderd sikkels silwer en 'n perd vir honderd en vyftig; en so is dit vir al die konings van die Hetiete en die konings van Aram deur hulle uitgevoer.

18 En Arp gsad was die vader van Selag, en Selag van Heber.

19 En vir Heber is twee seuns gebore; die naam van die een was Peleg, want in sy dae het die aardbewoners verdeeld geraak; en sy broer se naam was Joktan.

20 En Joktan was die vader van Almodad en Selef en Hasarm wet en Jerag,

21 en Hadoram en Usal en Dikla,

22 en Ebal en Ab¡mael en Skeba,

23 en Ofir en Haw¡la en Jobab. Hulle almal was seuns van Joktan.

24 Sem, Arp gsad, Selag,

25 Heber, Peleg, Rehu,

26 Serug, Nahor, Tera,

27 Abram; dit is Abraham.

28 Die seuns van Abraham was Isak en Ismael.

29 Dit is hulle geslagsregister: die eersgeborene van Ismael was N,bajot, en Kedar en Adbeël en Mibsam,

30 Misma en Duma, Massa, Hadad en Tema,

31 Jetur, Nafis en Kedma; hulle was die seuns van Ismael.

32 En die seuns van Ketura, die byvrou van Abraham. Sy het gebaar: Simran en Joksan en Medan en M¡dian en Jisbak en Suag. En die seuns van Joksan was Skeba en Dedan.

33 En die seuns van M¡dian was: Efa en Efer en Henog en Ab¡da en lda„. Hulle almal was seuns van Ketura.

34 En Abraham was die vader van Isak. Die seuns van Isak was Esau en Israel;

35 die seuns van Esau: lifas, R,huel en Jehus en J elam en Korag.

36 Die seuns van lifas was: Teman en Omar, Sefi en G etam, Kenas en Timna en Amalek.

37 Die seuns van R,huel was: N hat, Serag, Samma en Missa.

38 En die seuns van Se‹r was: Lotan en Sobal en S¡beon en Ana en Dison en Eser en Disan.

39 En die seuns van Lotan was Hori en Homam; en die suster van Lotan was Timna.

40 Die seuns van Sobal was: Aljan en Man hat en Ebal, Sefi en Onam; en die seuns van S¡beon was Aja en Ana.

41 Die seuns van Ana was: Dison; en die seuns van Dison was: Hamran en Esban en Jitran en Keran.

42 Die seuns van Eser was: Bilhan en S äwan en J äkan. Die seuns van Disan was Us en Aran.

43 En dit is die konings wat in die land Edom geregeer het voordat daar 'n koning oor die kinders van Israel geregeer het: Bela, die seun van Beor; en die naam van sy stad was Dinh ba;

44 en Bela het gesterwe, en in sy plek het geregeer Jobab, die seun van Serag, uit Bosra.

45 En Jobab het gesterwe, en Husam, uit die land van die Temaniete, het in sy plek geregeer.

46 En Husam het gesterwe, en Hadad, die seun van Bedad, wat die Midianiete in die veld van Moab verslaan het, het in sy plek geregeer; en die naam van sy stad was Awit.

47 En Hadad het gesterwe, en Samla uit M sreka het in sy plek geregeer.

48 En Samla het gesterwe, en Saul uit R,hobot, aan die rivier, het in sy plek geregeer.

49 En Saul het gesterwe, en Ba„l-H nan, die seun van Akbor, het in sy plek geregeer.

50 Nadat Ba„l-H nan gesterf het, het Hadad in sy plek geregeer; en die naam van sy stad was Pahi; en die naam van sy vrou was Mehet beël, die dogter van Matred, die dogter van M,sahab.

51 Toe Hadad gesterf het, was die vorste van Edom: die vors Timna, die vors Alja, die vors Jetet,

52 die vors Oholib ma, die vors Ela, die vors Pinon,

53 die vors Kenas, die vors Teman, die vors Mibsar,

54 die vors M gdiël, die vors Iram; dit was die vorste van Edom.

1 Salomon, fils de David, s'affermit dans son règne; l'Eternel, son Dieu, fut avec lui, et l'éleva à un haut degré.

2 Salomon donna des ordres à tout Israël, aux chefs de milliers et de centaines, aux juges, aux princes de tout Israël, aux chefs des maisons paternelles;

3 et Salomon se rendit avec toute l'assemblée au haut lieu qui était à Gabaon. Là se trouvait la tente d'assignation de Dieu, faite dans le désert par Moïse, serviteur de l'Eternel;

4 mais l'arche de Dieu avait été transportée par David de Kirjath-Jearim à la place qu'il lui avait préparée, car il avait dressé pour elle une tente à Jérusalem.

5 Là se trouvait aussi, devant le tabernacle de l'Eternel, l'autel d'airain qu'avait fait Betsaleel, fils d'Uri, fils de Hur. Salomon et l'assemblée cherchèrent l'Eternel.

6 Et ce fut là, sur l'autel d'airain qui était devant la tente d'assignation, que Salomon offrit à l'Eternel mille holocaustes.

7 Pendant la nuit, Dieu apparut à Salomon et lui dit: Demande ce que tu veux que je te donne.

8 Salomon répondit à Dieu: Tu as traité David, mon père, avec une grande bienveillance, et tu m'as fait régner à sa place.

9 Maintenant, Eternel Dieu, que ta promesse à David, mon père, s'accomplisse, puisque tu m'as fait régner sur un peuple nombreux comme la poussière de la terre!

10 Accorde-moi donc de la sagesse et de l'intelligence, afin que je sache me conduire à la tête de ce peuple! Car qui pourrait juger ton peuple, ce peuple si grand?

11 Dieu dit à Salomon: Puisque c'est là ce qui est dans ton coeur, puisque tu ne demandes ni des richesses, ni des biens, ni de la gloire, ni la mort de tes ennemis, ni même une longue vie, et que tu demandes pour toi de la sagesse et de l'intelligence afin de juger mon peuple sur lequel je t'ai fait régner,

12 la sagesse et l'intelligence te sont accordées. Je te donnerai, en outre, des richesses, des biens et de la gloire, comme n'en a jamais eu aucun roi avant toi et comme n'en aura aucun après toi.

13 Salomon revint à Jérusalem, après avoir quitté le haut lieu qui était à Gabaon et la tente d'assignation. Et il régna sur Israël.

14 Salomon rassembla des chars et de la cavalerie; il avait quatorze cents chars et douze mille cavaliers, qu'il plaça dans les villes où il tenait ses chars et à Jérusalem près du roi.

15 Le roi rendit l'argent et l'or aussi communs à Jérusalem que les pierres, et les cèdres aussi communs que les sycomores qui croissent dans la plaine.

16 C'était de l'Egypte que Salomon tirait ses chevaux; une caravane de marchands du roi allait les chercher par troupes à un prix fixe;

17 on faisait monter et sortir d'Egypte un char pour six cents sicles d'argent, et un cheval pour cent cinquante sicles. Ils en amenaient de même avec eux pour tous les rois des Héthiens et pour les rois de Syrie.