1 En Dawid het die woorde van hierdie lied tot die HERE gespreek op die dag toe die HERE hom gered het uit die hand van al sy vyande en uit die hand van Saul.

2 En hy het gesê: Die HERE is my rots en my bergvesting en my redder;

3 God is my rots by wie ek skuil; my skild en die horing van my heil, my rotsvesting en my toevlug, my verlosser; van geweld het U my verlos.

4 Ek roep die HERE aan wat lofwaardig is, en van my vyande word ek verlos.

5 Want die golwe van die dood het my omring, strome van onheil het my oorval.

6 Bande van die doderyk het my omring, strikke van die dood het my teëgekom.

7 Toe ek benoud was, het ek die HERE aangeroep, en ek het geroep tot my God; en uit sy paleis het Hy my stem gehoor, en my hulpgeroep was in sy ore.

8 Toe het die aarde geskud en gebewe, die fondamente van die hemel het gesidder en geskud, omdat Hy toornig was.

9 Rook in sy neus het opgegaan, en 'n vuur uit sy mond het verteer; kole uit Hom het gebrand.

10 En Hy het die hemel gebuig en neergedaal, en wolkedonkerheid was onder sy voete.

11 En Hy het op 'n g,rub gery en gevlieg; ja, Hy het verskyn op die vlerke van die wind.

12 En Hy het duisternis rondom Hom as hutte gestel, versameling van waters, diktes van wolke.

13 Uit die glans voor Hom het gloeiende kole gebrand.

14 Uit die hemel het die HERE gedonder, en die Allerhoogste het sy stem laat hoor.

15 En Hy het pyle uitgestuur en hulle verstrooi, bliksems en hulle verwar.

16 En die beddings van die see het sigbaar geword, die fondamente van die wêreld is blootgelê, deur die dreiging van die HERE, vanweë die geblaas van die wind van sy neus.

17 Uit die hoogte het Hy sy hand uitgestrek, Hy het my gegryp, my uit groot waters getrek.

18 Hy het my verlos van my magtige vyand, van my haters, omdat hulle te sterk was vir my.

19 Hulle het my oorval op die dag van my nood, maar die HERE was my steun.

20 En Hy het my uitgelei in die ruimte, Hy het my gered, omdat Hy behae in my gehad het.

21 Die HERE het met my gehandel na my geregtigheid; na die reinheid van my hande het Hy my vergelde.

22 Want ek het die weë van die HERE gehou en nie goddeloos van my God afgewyk nie.

23 Want al sy verordeninge was voor my, en sy insettinge -- daar het ek nie van afgewyk nie.

24 Maar ek was opreg voor Hom, en ek was op my hoede vir my ongeregtigheid.

25 So het die HERE my dan vergelde na my geregtigheid, na my reinheid voor sy oë.

26 By die liefderyke betoon U Uself liefderyk, by die opregte man opreg,

27 by die reine, rein; maar by die valse betoon U Uself verkeerd.

28 En U verlos die verdrukte volk, maar u oë is teen die hoogmoediges; U verneder hulle.

29 Want U is my lamp, o HERE! En die HERE laat my duisternis opklaar.

30 Want met U loop ek 'n bende storm, met my God spring ek oor 'n muur.

31 Die weg van God is volmaak; die woord van die HERE is gelouter; Hy is 'n skild vir almal wat by Hom skuil.

32 Want wie is God buiten die HERE, en wie 'n rots buiten onse God?

33 Die God wat my sterk toevlug is, en Hy het vir my 'n weg volkomelik uitgesoek.

34 Hy maak my voete soos die van herte en laat my staan op my hoogtes.

35 Hy leer my hande om oorlog te voer, sodat my arms 'n koperboog span.

36 En U het my die skild van u uitredding gegee, en u neerbuigende goedheid het my groot gemaak.

37 U het my voetstap onder my ruim gemaak, en my enkels het nie gewankel nie.

38 Ek het my vyande agtervolg en hulle verdelg en nie teruggekom voordat ek hulle vernietig het nie.

39 Ja, ek het hulle vernietig en hulle verbrysel, sodat hulle nie weer opgestaan het nie, maar onder my voete geval het.

40 En U het my met krag omgord vir die stryd, U het my teëstanders onder my laat buk.

41 En U het my vyande vir my laat vlug; my haters, die het ek vernietig.

42 Hulle het rondgekyk, maar daar was geen verlosser nie; na die HERE, maar Hy het hulle nie geantwoord nie.

43 Toe het ek hulle vermaal soos die stof van die aarde, soos modder van die strate het ek hulle fyngemaal, hulle vertrap.

44 En U het my gered uit die getwis van my volk; U het my bewaar as 'n hoof van nasies; 'n volk wat ek nie geken het nie, het my gedien.

45 Uitlanders het al kruipende na my gekom; sodra hulle van my gehoor het, was hulle gehoorsaam aan my.

46 Uitlanders word kragteloos en kom met siddering uit hulle vestings.

47 Die HERE leef! En geloofd sy my rots, en laat verhoog wees die God wat die rots is van my heil!

48 Die God wat my die wraak gee en volke onder my neerwerp;

49 en wat my uitlei onder my vyande uit; ja, U verhef my bo my teëstanders, U bevry my van die man van geweld.

50 Daarom wil ek U loof, o HERE, onder die nasies, en tot eer van u Naam wil ek psalmsing;

51 Hy is dit wat die verlossing van sy koning groot maak en goedertierenheid bewys aan sy gesalfde, aan Dawid en aan sy nageslag tot in ewigheid.

1 David adressa à l'Eternel les paroles de ce cantique, lorsque l'Eternel l'eut délivré de la main de tous ses ennemis et de la main de Saül.

2 Il dit: L'Eternel est mon rocher, ma forteresse, mon libérateur.

3 Dieu est mon rocher, où je trouve un abri, Mon bouclier et la force qui me sauve, Ma haute retraite et mon refuge. O mon Sauveur! tu me garantis de la violence.

4 Je m'écrie: Loué soit l'Eternel! Et je suis délivré de mes ennemis.

5 Car les flots de la mort m'avaient environné, Les torrents de la destruction m'avaient épouvanté;

6 Les liens du sépulcre m'avaient entouré, Les filets de la mort m'avaient surpris.

7 Dans ma détresse, j'ai invoqué l'Eternel, J'ai invoqué mon Dieu; De son palais, il a entendu ma voix, Et mon cri est parvenu à ses oreilles.

8 La terre fut ébranlée et trembla, Les fondements des cieux frémirent, Et ils furent ébranlés, parce qu'il était irrité.

9 Il s'élevait de la fumée dans ses narines, Et un feu dévorant sortait de sa bouche: Il en jaillissait des charbons embrasés.

10 Il abaissa les cieux, et il descendit: Il y avait une épaisse nuée sous ses pieds.

11 Il était monté sur un chérubin, et il volait, Il paraissait sur les ailes du vent.

12 Il faisait des ténèbres une tente autour de lui, Il était enveloppé d'amas d'eaux et de sombres nuages.

13 De la splendeur qui le précédait S'élançaient des charbons de feu.

14 L'Eternel tonna des cieux, Le Très-Haut fit retentir sa voix;

15 Il lança des flèches et dispersa mes ennemis, La foudre, et les mit en déroute.

16 Le lit de la mer apparut, Les fondements du monde furent découverts, Par la menace de l'Eternel, Par le bruit du souffle de ses narines.

17 Il étendit sa main d'en haut, il me saisit, Il me retira des grandes eaux;

18 Il me délivra de mon adversaire puissant, De mes ennemis qui étaient plus forts que moi.

19 Ils m'avaient surpris au jour de ma détresse, Mais l'Eternel fut mon appui.

20 Il m'a mis au large, Il m'a sauvé, parce qu'il m'aime.

21 L'Eternel m'a traité selon ma droiture, Il m'a rendu selon la pureté de mes mains;

22 Car j'ai observé les voies de l'Eternel, Et je n'ai point été coupable envers mon Dieu.

23 Toutes ses ordonnances ont été devant moi, Et je ne me suis point écarté de ses lois.

24 J'ai été sans reproche envers lui, Et je me suis tenu en garde contre mon iniquité.

25 Aussi l'Eternel m'a rendu selon ma droiture, Selon ma pureté devant ses yeux.

26 Avec celui qui est bon tu te montres bon, Avec l'homme droit tu agis selon la droiture,

27 Avec celui qui est pur tu te montres pur, Et avec le pervers tu agis selon sa perversité.

28 Tu sauves le peuple qui s'humilie, Et de ton regard, tu abaisses les orgueilleux.

29 Oui, tu es ma lumière, ô Eternel! L'Eternel éclaire mes ténèbres.

30 Avec toi je me précipite sur une troupe en armes, Avec mon Dieu je franchis une muraille.

31 Les voies de Dieu sont parfaites, La parole de l'Eternel est éprouvée; Il est un bouclier pour tous ceux qui se confient en lui.

32 Car qui est Dieu, si ce n'est l'Eternel? Et qui est un rocher, si ce n'est notre Dieu?

33 C'est Dieu qui est ma puissante forteresse, Et qui me conduit dans la voie droite.

34 Il rend mes pieds semblables à ceux des biches, Et il me place sur mes lieux élevés.

35 Il exerce mes mains au combat, Et mes bras tendent l'arc d'airain.

36 Tu me donnes le bouclier de ton salut, Et je deviens grand par ta bonté.

37 Tu élargis le chemin sous mes pas, Et mes pieds ne chancellent point.

38 Je poursuis mes ennemis, et je les détruis; Je ne reviens pas avant de les avoir anéantis.

39 Je les anéantis, je les brise, et ils ne se relèvent plus; Ils tombent sous mes pieds.

40 Tu me ceins de force pour le combat, Tu fais plier sous moi mes adversaires.

41 Tu fais tourner le dos à mes ennemis devant moi, Et j'extermine ceux qui me haïssent.

42 Ils regardent autour d'eux, et personne pour les sauver! Ils crient à l'Eternel, et il ne leur répond pas!

43 Je les broie comme la poussière de la terre, Je les écrase, je les foule, comme la boue des rues.

44 Tu me délivres des dissensions de mon peuple; Tu me conserves pour chef des nations; Un peuple que je ne connaissais pas m'est asservi.

45 Les fils de l'étranger me flattent, Ils m'obéissent au premier ordre.

46 Les fils de l'étranger sont en défaillance, Ils tremblent hors de leurs forteresses.

47 Vive l'Eternel, et béni soit mon rocher! Que Dieu, le rocher de mon salut, soit exalté,

48 Le Dieu qui est mon vengeur, Qui m'assujettit les peuples,

49 Et qui me fait échapper à mes ennemis! Tu m'élèves au-dessus de mes adversaires, Tu me délivres de l'homme violent.

50 C'est pourquoi je te louerai parmi les nations, ô Eternel! Et je chanterai à la gloire de ton nom.

51 Il accorde de grandes délivrances à son roi, Et il fait miséricorde à son oint, A David, et à sa postérité, pour toujours.