1 Maar hoor tog, o Job, na my rede, en luister na al my woorde.
2 Kyk, ek het my mond oopgemaak; my tong spreek in my verhemelte.
3 My woorde kom uit die opregtheid van my hart, en wat my lippe weet, spreek hulle suiwer uit.
4 Die Gees van God het my geskape, en die asem van die Almagtige maak my lewend.
5 As u kan, antwoord my; maak klaar teen my; staan gereed!
6 Kyk, teenoor God staan ek in dieselfde verhouding as u: van klei is ek ook afgeknyp.
7 Kyk, vrees vir my hoef u nie te beangstig nie, en my las sal op u nie swaar wees nie.
8 Sekerlik, u het voor my ore gesê, ek het die geluid van die woorde gehoor:
9 Rein is ek, sonder oortreding; suiwer is ek, en daar is geen skuld by my nie.
10 Kyk, Hy soek aanleidinge vir vyandskap teen my; Hy hou my vir 'n vyand van Hom.
11 Hy sit my voete in die blok; Hy bewaak al my paaie.
12 Kyk, daarin het u nie reg nie antwoord ek u, want groter is God as 'n mens.
13 Waarom het u teen Hom getwis, dat Hy op al die woorde van 'n mens nie antwoord nie?
14 Want God spreek op een, ja, op twee maniere; maar die mens let daar nie op nie.
15 In die droom, in 'n naggesig, as diepe slaap op die mense val, tydens sluimeringe op die bed,
16 dan open Hy die oor van die mense, en Hy druk die seël op die waarskuwing aan hulle;
17 om die mens terug te hou van sy onderneming en trotsheid vir die man te verberg;
18 sodat Hy sy siel kan red uit die kuil; en sy lewe, dat dit nie omkom deur die spies nie.
19 Ook word hy getugtig met smart op sy bed en aanhoudende stryd in sy gebeente,
20 sodat sy lewe hom laat walg van brood en sy siel van lieflingspys.
21 Sy vlees verdwyn, weg uit die gesig; en sy gebeente, wat onsigbaar was, steek uit.
22 Ja, sy siel kom nader by die kuil en sy lewe by die dodende magte.
23 Is daar dan vir hom 'n gesant, 'n tolk, een uit duisend, om die mens sy plig te kenne te gee;
24 en is Hy hom genadig en sê: Verlos hom, dat hy in die kuil nie afdaal nie: Ek het 'n losprys gevind --
25 dan word sy vlees fris van jeugdige krag, hy keer terug na die dae van sy jonkheid.
26 Hy bid tot God, en Hy het 'n welbehae in hom, sodat hy sy aangesig sien met gejuig: so vergeld Hy dan aan die mens sy geregtigheid.
27 Hy sing voor die mense en sê: Ek het gesondig en verdraai wat reg is, maar dit is my nie na verdienste vergeld nie.
28 Hy het my siel verlos, dat dit nie in die kuil ingegaan het nie, en my lewe mag hom verlustig in die lig.
29 Kyk, dit alles doen God, twee keer, ja, drie keer met 'n mens
30 om sy siel terug te bring van die kuil, sodat hy bestraal word met die lig van die lewe.
31 Let op, o Job! Luister na my; swyg, en ,k sal spreek.
32 As u woorde het, antwoord my; spreek, want ek wil u graag gelyk gee.
33 So nie, luister u dan na my; swyg, en ek sal u wysheid leer.
1 Maintenant donc, Job, écoute mes discours, Prête l'oreille à toutes mes paroles!
2 Voici, j'ouvre la bouche, Ma langue se remue dans mon palais.
3 C'est avec droiture de coeur que je vais parler, C'est la vérité pure qu'exprimeront mes lèvres:
4 L'esprit de Dieu m'a créé, Et le souffle du Tout-Puissant m'anime.
5 Si tu le peux, réponds-moi, Défends ta cause, tiens-toi prêt!
6 Devant Dieu je suis ton semblable, J'ai été comme toi formé de la boue;
7 Ainsi mes terreurs ne te troubleront pas, Et mon poids ne saurait t'accabler.
8 Mais tu as dit à mes oreilles, Et j'ai entendu le son de tes paroles:
9 Je suis pur, je suis sans péché, Je suis net, il n'y a point en moi d'iniquité.
10 Et Dieu trouve contre moi des motifs de haine, Il me traite comme son ennemi;
11 Il met mes pieds dans les ceps, Il surveille tous mes mouvements.
12 Je te répondrai qu'en cela tu n'as pas raison, Car Dieu est plus grand que l'homme.
13 Veux-tu donc disputer avec lui, Parce qu'il ne rend aucun compte de ses actes?
14 Dieu parle cependant, tantôt d'une manière, Tantôt d'une autre, et l'on n'y prend point garde.
15 Il parle par des songes, par des visions nocturnes, Quand les hommes sont livrés à un profond sommeil, Quand ils sont endormis sur leur couche.
16 Alors il leur donne des avertissements Et met le sceau à ses instructions,
17 Afin de détourner l'homme du mal Et de le préserver de l'orgueil,
18 Afin de garantir son âme de la fosse Et sa vie des coups du glaive.
19 Par la douleur aussi l'homme est repris sur sa couche, Quand une lutte continue vient agiter ses os.
20 Alors il prend en dégoût le pain, Même les aliments les plus exquis;
21 Sa chair se consume et disparaît, Ses os qu'on ne voyait pas sont mis à nu;
22 Son âme s'approche de la fosse, Et sa vie des messagers de la mort.
23 Mais s'il se trouve pour lui un ange intercesseur, Un d'entre les mille Qui annoncent à l'homme la voie qu'il doit suivre,
24 Dieu a compassion de lui et dit à l'ange: Délivre-le, afin qu'il ne descende pas dans la fosse; J'ai trouvé une rançon!
25 Et sa chair a plus de fraîcheur qu'au premier âge, Il revient aux jours de sa jeunesse.
26 Il adresse à Dieu sa prière; et Dieu lui est propice, Lui laisse voir sa face avec joie, Et lui rend son innocence.
27 Il chante devant les hommes et dit: J'ai péché, j'ai violé la justice, Et je n'ai pas été puni comme je le méritais;
28 Dieu a délivré mon âme pour qu'elle n'entrât pas dans la fosse, Et ma vie s'épanouit à la lumière!
29 Voilà tout ce que Dieu fait, Deux fois, trois fois, avec l'homme,
30 Pour ramener son âme de la fosse, Pour l'éclairer de la lumière des vivants.
31 Sois attentif, Job, écoute-moi! Tais-toi, et je parlerai!
32 Si tu as quelque chose à dire, réponds-moi! Parle, car je voudrais te donner raison.
33 Si tu n'as rien à dire, écoute-moi! Tais-toi, et je t'enseignerai la sagesse.