1 Verder het El¡hu aangehef en gesê:
2 Hou u dit vir reg, noem u dit: my geregtigheid voor God,
3 dat u vra wat dit u baat? Wat help dit my meer as wanneer ek sou sondig?
4 Âk sal u antwoord gee en aan u vriende saam met u.
5 Kyk op na die hemel en sien, en aanskou die wolke wat hoog bo u is.
6 As u sondig, watter skade is dit vir Hom? En is u oortredinge baie, wat kan u Hom daarmee aandoen?
7 As u regverdig is, wat gee u aan Hom? Of wat kan Hy uit u hand aanneem?
8 U goddeloosheid raak net 'n mens soos u, en u geregtigheid 'n mensekind.
9 Vanweë die menigte van verdrukkinge skreeu hulle; hulle roep om hulp oor die geweld van die grotes.
10 Maar niemand sê nie: Waar is God, my Maker, wat lofsange gee in die nag,
11 wat ons meer leer as aan die diere van die aarde en ons wyser maak as die voëls van die hemel?
12 Dan roep hulle, maar Hy antwoord nie, vanweë die trotsheid van die kwaaddoeners.
13 Sekerlik, na nietige klagte luister God nie, en die Almagtige slaan daar geen ag op nie.
14 Hoeveel minder as u sê u sien Hom nie! Die regsaak is voor Hom: wag dan op Hom.
15 Maar nou, omdat sy toorn nie straf nie, en Hy nie grootliks ag gee op oormoed nie,
16 maak Job sy mond wyd oop in nietige gepraat, vermenigvuldig hy woorde sonder kennis.
1 Elihu reprit et dit:
2 Imagines-tu avoir raison, Penses-tu te justifier devant Dieu,
3 Quand tu dis: Que me sert-il, Que me revient-il de ne pas pécher?
4 C'est à toi que je vais répondre, Et à tes amis en même temps.
5 Considère les cieux, et regarde! Vois les nuées, comme elles sont au-dessus de toi!
6 Si tu pèches, quel tort lui causes-tu? Et quand tes péchés se multiplient, que lui fais-tu?
7 Si tu es juste, que lui donnes-tu? Que reçoit-il de ta main?
8 Ta méchanceté ne peut nuire qu'à ton semblable, Ta justice n'est utile qu'au fils de l'homme.
9 On crie contre la multitude des oppresseurs, On se plaint de la violence d'un grand nombre;
10 Mais nul ne dit: Où est Dieu, mon créateur, Qui inspire des chants d'allégresse pendant la nuit,
11 Qui nous instruit plus que les bêtes de la terre, Et nous donne l'intelligence plus qu'aux oiseaux du ciel?
12 On a beau crier alors, Dieu ne répond pas, A cause de l'orgueil des méchants.
13 C'est en vain que l'on crie, Dieu n'écoute pas, Le Tout-Puissant n'y a point égard.
14 Bien que tu dises que tu ne le vois pas, Ta cause est devant lui: attends-le!
15 Mais, parce que sa colère ne sévit point encore, Ce n'est pas à dire qu'il ait peu souci du crime.
16 Ainsi Job ouvre vainement la bouche, Il multiplie les paroles sans intelligence.