1 En El¡hu het voortgegaan en gesê:
2 Wag 'n bietjie op my, en ek sal u inlig; want daar is nog genoeg te sê tot eer van God.
3 Ek sal my kennis van ver af ophaal en aan my Skepper reg verskaf.
4 Want waarlik, my woorde is geen leuens nie; een wat volkome is in kennis, is by u.
5 Kyk, God is geweldig, nogtans ag Hy niks gering nie -- geweldig deur krag van verstand.
6 Hy laat die goddelose nie lewe nie, maar aan die ellendiges verskaf Hy reg.
7 Hy trek sy oë nie af van die regverdige nie, maar by konings op die troon laat Hy hulle sit vir altyd, sodat hulle verhoog is.
8 Maar as hulle in kettings geklink is, gevang word in bande van ellende,
9 dan gee Hy aan hulle hul dade te kenne en hul oortredinge, dat hul gedrag hoogmoedig was;
10 dan open Hy hulle oor vir die tugtiging en sê dat hulle moet terugkeer van ongeregtigheid.
11 As hulle luister en Hom dien, dan bring hulle hul dae deur in voorspoed en hul jare in aangenaamheid.
12 Maar as hulle nie luister nie, dan kom hulle om deur die spies, en hulle blaas die asem uit sonder kennis.
13 Maar die goddelose van hart koester nyd; hulle roep nie om hulp as Hy hulle bind nie.
14 So sterwe dan hulle siel in die jeug en hulle lewe soos die van skandseuns.
15 Hy red die ellendige deur sy ellende en open hulle oor deur verdrukking.
16 So lok Hy u dan ook uit die mond van die nood na 'n onbeperkte ruimte en na die behaaglikheid van u tafel wat vol is van vetspys.
17 Maar u is vol van die oordeel oor die goddelose: oordeel en strafgerig sal u aangryp.
18 Want pas op dat woede u nie verlok by die bestraffing en die grootheid van die losprys u nie verlei nie.
19 Sal Hy u geroep om hulp voorbring waar daar geen nood is nie, en alle moontlike kragsinspanning van u?
20 Smag nie na die oordeelsnag wat volke wegneem uit hulle plek nie.
21 Neem u in ag, wend u nie tot ongeregtigheid nie; want dit verkies u liewer as ellende.
22 Kyk, God handel verhewe in sy krag; wie is 'n leermeester soos Hy?
23 Wie het Hom sy weg voorgeskrywe? En wie het gesê: U het onreg gedoen?
24 Dink daaraan dat u sy werk moet verheerlik waar die mense van sing.
25 Al die mense sien dit met welgevalle aan, die sterfling aanskou dit van ver.
26 Kyk, God is groot en onbegryplik vir ons; die getal van sy jare is onnaspeurlik.
27 Want Hy trek waterdruppels af; hulle sif neer by sy mistige weer as reën
28 wat die wolke laat neerstroom, laat afdrup op baie mense.
29 Ja, kan iemand die uitspreiding van die wolke verstaan, die gekraak van sy hut?
30 Kyk, Hy sprei sy lig oor Hom uit, en die dieptes van die see oordek Hy.
31 Want daarmee oordeel Hy die volke, gee Hy voedsel in oorvloed.
32 Altwee sy hande oordek Hy met weerlig en gee daaraan bevel teen die aanvaller.
33 Sy donderstem kondig Hom aan, die vee selfs dat Hy optrek.
1 Elihu continua et dit:
2 Attends un peu, et je vais poursuivre, Car j'ai des paroles encore pour la cause de Dieu.
3 Je prendrai mes raisons de haut, Et je prouverai la justice de mon créateur.
4 Sois-en sûr, mes discours ne sont pas des mensonges, Mes sentiments devant toi sont sincères.
5 Dieu est puissant, mais il ne rejette personne; Il est puissant par la force de son intelligence.
6 Il ne laisse pas vivre le méchant, Et il fait droit aux malheureux.
7 Il ne détourne pas les yeux de dessus les justes, Il les place sur le trône avec les rois, Il les y fait asseoir pour toujours, afin qu'ils soient élevés.
8 Viennent-ils à tomber dans les chaînes, Sont-ils pris dans les liens de l'adversité,
9 Il leur dénonce leurs oeuvres, Leurs transgressions, leur orgueil;
10 Il les avertit pour leur instruction, Il les exhorte à se détourner de l'iniquité.
11 S'ils écoutent et se soumettent, Ils achèvent leurs jours dans le bonheur, Leurs années dans la joie.
12 S'ils n'écoutent pas, ils périssent par le glaive, Ils expirent dans leur aveuglement.
13 Les impies se livrent à la colère, Ils ne crient pas à Dieu quand il les enchaîne;
14 Ils perdent la vie dans leur jeunesse, Ils meurent comme les débauchés.
15 Mais Dieu sauve le malheureux dans sa misère, Et c'est par la souffrance qu'il l'avertit.
16 Il te retirera aussi de la détresse, Pour te mettre au large, en pleine liberté, Et ta table sera chargée de mets succulents.
17 Mais si tu défends ta cause comme un impie, Le châtiment est inséparable de ta cause.
18 Que l'irritation ne t'entraîne pas à la moquerie, Et que la grandeur de la rançon ne te fasse pas dévier!
19 Tes cris suffiraient-ils pour te sortir d'angoisse, Et même toutes les forces que tu pourrais déployer?
20 Ne soupire pas après la nuit, Qui enlève les peuples de leur place.
21 Garde-toi de te livrer au mal, Car la souffrance t'y dispose.
22 Dieu est grand par sa puissance; Qui saurait enseigner comme lui?
23 Qui lui prescrit ses voies? Qui ose dire: Tu fais mal?
24 Souviens-toi d'exalter ses oeuvres, Que célèbrent tous les hommes.
25 Tout homme les contemple, Chacun les voit de loin.
26 Dieu est grand, mais sa grandeur nous échappe, Le nombre de ses années est impénétrable.
27 Il attire à lui les gouttes d'eau, Il les réduit en vapeur et forme la pluie;
28 Les nuages la laissent couler, Ils la répandent sur la foule des hommes.
29 Et qui comprendra le déchirement de la nuée, Le fracas de sa tente?
30 Voici, il étend autour de lui sa lumière, Et il se cache jusque dans les profondeurs de la mer.
31 Par ces moyens il juge les peuples, Et il donne la nourriture avec abondance.
32 Il prend la lumière dans sa main, Il la dirige sur ses adversaires.
33 Il s'annonce par un grondement; Les troupeaux pressentent son approche.