1 Ja, hiervoor beef my hart en spring op uit sy plek.

2 Luister, luister na die gedruis van sy stem en die dreuning wat uit sy mond uitgaan.

3 Onder die ganse hemel laat Hy dit los en sy lig oor die eindes van die aarde.

4 Daarna brul sy stem, Hy donder met sy stem vol majesteit en hou die bliksems nie terug as sy stem gehoor word nie.

5 God donder wonderbaar met sy stem; Hy doen groot dinge wat vir ons onbegryplik is.

6 Want Hy gebied die sneeu: Val op die aarde! Ook die stortreën, ja, sy geweldige stortreëns.

7 Hy verseël die hand van elke mens in die winter, sodat tot kennis kan kom al die mense wat Hy gemaak het.

8 Dan gaan die wilde diere in skuilhoeke en bly in hulle lêplekke.

9 Uit sy kamer kom die stormwind, en deur die wolkverstrooiers koue.

10 Deur die asem van God word ys gegee, en die wye waters lê vas in die engte.

11 Ja, met volheid van water belas Hy die wolke, en Hy strooi ver en wyd sy ligtende wolk;

12 en dit skiet oral rond volgens sy bestel, sodat hulle alles doen wat Hy hulle beveel oor die wye wêreldrond:

13 of tot 'n tugroede, of tot nut van sy aarde, of tot weldadigheid laat Hy dit sy doel vind.

14 Luister hierna, o Job! Staan stil en gee ag op die wonders van God.

15 Begryp u hoe God hulle bevel gee en die lig van sy wolk laat flikker?

16 Begryp u iets van die gesweef van die wolke, van die wonders van die Volmaakte in kennis?

17 U, wie se klere warm word as die aarde stil is vanweë die suidewind --

18 kan u saam met Hom die hemel uitbrei wat vas is soos 'n gegote spieël?

19 Onderrig ons wat ons aan Hom moet sê: ons kan niks voorbring vanweë die duisternis nie.

20 Moet dit Hom vertel word dat ek wil spreek? Of het iemand ooit gesê dat hy vernietig wil word?

21 En nou, 'n mens kan die lig nie aansien wat helder is in die hemel as die wind verbygegaan en dit skoongemaak het nie.

22 Uit die Noorde kom goud te voorskyn, maar oor God is daar ontsagwekkende majesteit.

23 Die Almagtige -- ons vind Hom nie; Hy is groot van krag, maar die reg en die volheid van geregtigheid krenk Hy nie.

24 Daarom vrees die mense Hom; almal wat eiewys is, sien Hy nie aan nie.

1 Mon coeur est tout tremblant, Il bondit hors de sa place.

2 Ecoutez, écoutez le frémissement de sa voix, Le grondement qui sort de sa bouche!

3 Il le fait rouler dans toute l'étendue des cieux, Et son éclair brille jusqu'aux extrémités de la terre.

4 Puis éclate un rugissement: il tonne de sa voix majestueuse; Il ne retient plus l'éclair, dès que sa voix retentit.

5 Dieu tonne avec sa voix d'une manière merveilleuse; Il fait de grandes choses que nous ne comprenons pas.

6 Il dit à la neige: Tombe sur la terre! Il le dit à la pluie, même aux plus fortes pluies.

7 Il met un sceau sur la main de tous les hommes, Afin que tous se reconnaissent comme ses créatures.

8 L'animal sauvage se retire dans une caverne, Et se couche dans sa tanière.

9 L'ouragan vient du midi, Et le froid, des vents du nord.

10 Par son souffle Dieu produit la glace, Il réduit l'espace où se répandaient les eaux.

11 Il charge de vapeurs les nuages, Il les disperse étincelants;

12 Leurs évolutions varient selon ses desseins, Pour l'accomplissement de tout ce qu'il leur ordonne, Sur la face de la terre habitée;

13 C'est comme une verge dont il frappe sa terre, Ou comme un signe de son amour, qu'il les fait apparaître.

14 Job, sois attentif à ces choses! Considère encore les merveilles de Dieu!

15 Sais-tu comment Dieu les dirige, Et fait briller son nuage étincelant?

16 Comprends-tu le balancement des nuées, Les merveilles de celui dont la science est parfaite?

17 Sais-tu pourquoi tes vêtements sont chauds Quand la terre se repose par le vent du midi?

18 Peux-tu comme lui étendre les cieux, Aussi solides qu'un miroir de fonte?

19 Fais-nous connaître ce que nous devons lui dire; Nous sommes trop ignorants pour nous adresser à lui.

20 Lui annoncera-t-on que je parlerai? Mais quel est l'homme qui désire sa perte?

21 On ne peut fixer le soleil qui resplendit dans les cieux, Lorsqu'un vent passe et en ramène la pureté;

22 Le septentrion le rend éclatant comme l'or. Oh! que la majesté de Dieu est redoutable!

23 Nous ne saurions parvenir jusqu'au Tout-Puissant, Grand par la force, Par la justice, par le droit souverain: Il ne répond pas!

24 C'est pourquoi les hommes doivent le craindre; Il ne porte les regards sur aucun sage.