1 Daarna het die HERE Job uit 'n storm geantwoord en gesê:
2 Wie maak die raadsbesluit daar tot duisternis met woorde sonder kennis?
3 Gord dan soos 'n man jou heupe -- dan sal Ek jou ondervra, en onderrig jy My.
4 Waar was jy toe Ek die aarde gegrond het? Gee te kenne as jy insig het.
5 Wie het sy afmetinge bepaal? -- jy weet dit mos! Of wie het daaroor die meetsnoer gespan?
6 Waar is sy fondamentklippe op ingesink? Of wie het sy hoeksteen gelê?
7 Toe die môre sterre saam gejubel en al die seuns van God gejuig het?
8 En wie het die see met deure afgesluit toe dit uitgebreek, uit die moederskoot voortgekom het?
9 Toe Ek die wolk tot sy kleding gemaak het en die donkerheid tot sy windsel.
10 Toe Ek my grens daarvoor uitgebreek en grendel en deure gemaak het;
11 en gesê het: Tot hiertoe mag jy kom en nie verder nie; en hier word 'n grens gestel vir jou trotse golwe.
12 Het jy, solank as jy lewe, die môre ontbied, die dageraad sy plek aangewys,
13 om die some van die aarde aan te gryp, sodat die goddelose daarvan afgeskud word?
14 Dit neem nuwe vorme aan soos die klei onder 'n seël; en die dinge kry gestalte soos 'n kleed.
15 En aan die goddelose word hulle lig ontneem, en die hoë arm word verbreek.
16 Het jy gekom tot by die bronne van die see? En het jy rondgewandel in die binneste diepte van die wêreldvloed?
17 Is die poorte van die dood vir jou ontbloot? En het jy die poorte van die doodskaduwee gesien?
18 Omvat jou begrip die breedtes van die aarde? Gee te kenne as jy dit alles weet.
19 Waar is tog die weg na die woning van die lig? En die duisternis -- waar is tog sy plek,
20 sodat jy dit kan bring, elkeen na sy gebied en kan verstaan die paaie na hulle huis?
21 Jy weet dit seker wel, want jy is toe gebore! En die getal van jou dae is groot!
22 Het jy gekom by die skatkamers van die sneeu? En het jy die skatkamers van die hael gesien,
23 wat Ek opgespaar het vir die tyd van benoudheid, vir die dag van stryd en oorlog?
24 Waar is tog die weg na die plek waar die lig gedeel word, die oostewind hom uitsprei oor die aarde?
25 Wie het 'n kanaal gesplyt vir die stortvloed en 'n pad vir die onweerstraal;
26 om te laat reën op 'n land waar geen mens is nie, op 'n woestyn waar niemand woon nie;
27 om woestheid en verwoesting te versadig en op die groeiplek jong gras te laat uitspruit?
28 Het die reën 'n vader? Of wie verwek die doudruppels?
29 Uit wie se moederskoot kom die ys te voorskyn? En die ryp van die hemel -- wie baar dit?
30 Die waters word hard soos 'n klip, en die oppervlakte van die watervloed sluit aanmekaar.
31 Kan jy die bande van die Sewe-ster knoop? Of die toue van die Or¡on losmaak?
32 Kan jy die Diereriem uitbring op sy tyd? En die Beer met sy kleintjies lei?
33 Ken jy die wette van die hemel? Of kan jy sy heerskappy oor die aarde bestel?
34 Kan jy jou stem na die wolke verhef, sodat 'n oorvloed van water jou oordek?
35 Kan jy die bliksems uitstuur, sodat hulle heengaan en vir jou sê: Hier is ons!
36 Wie het wysheid neergelê in die wolke? Of wie het verstand gegee aan die wolkgevaarte?
37 Wie kan die wolke met wysheid tel? En die watersakke van die hemel -- wie giet hulle leeg
38 wanneer die stof saamvloei tot 'n stuk gietwerk en die kluite aanmekaar klewe?
1 L'Eternel répondit à Job du milieu de la tempête et dit:
2 Qui est celui qui obscurcit mes desseins Par des discours sans intelligence?
3 Ceins tes reins comme un vaillant homme; Je t'interrogerai, et tu m'instruiras.
4 Où étais-tu quand je fondais la terre? Dis-le, si tu as de l'intelligence.
5 Qui en a fixé les dimensions, le sais-tu? Ou qui a étendu sur elle le cordeau?
6 Sur quoi ses bases sont-elles appuyées? Ou qui en a posé la pierre angulaire,
7 Alors que les étoiles du matin éclataient en chants d'allégresse, Et que tous les fils de Dieu poussaient des cris de joie?
8 Qui a fermé la mer avec des portes, Quand elle s'élança du sein maternel;
9 Quand je fis de la nuée son vêtement, Et de l'obscurité ses langes;
10 Quand je lui imposai ma loi, Et que je lui mis des barrières et des portes;
11 Quand je dis: Tu viendras jusqu'ici, tu n'iras pas au delà; Ici s'arrêtera l'orgueil de tes flots?
12 Depuis que tu existes, as-tu commandé au matin? As-tu montré sa place à l'aurore,
13 Pour qu'elle saisisse les extrémités de la terre, Et que les méchants en soient secoués;
14 Pour que la terre se transforme comme l'argile qui reçoit une empreinte, Et qu'elle soit parée comme d'un vêtement;
15 Pour que les méchants soient privés de leur lumière, Et que le bras qui se lève soit brisé?
16 As-tu pénétré jusqu'aux sources de la mer? T'es-tu promené dans les profondeurs de l'abîme?
17 Les portes de la mort t'ont-elles été ouvertes? As-tu vu les portes de l'ombre de la mort?
18 As-tu embrassé du regard l'étendue de la terre? Parle, si tu sais toutes ces choses.
19 Où est le chemin qui conduit au séjour de la lumière? Et les ténèbres, où ont-elles leur demeure?
20 Peux-tu les saisir à leur limite, Et connaître les sentiers de leur habitation?
21 Tu le sais, car alors tu étais né, Et le nombre de tes jours est grand!
22 Es-tu parvenu jusqu'aux amas de neige? As-tu vu les dépôts de grêle,
23 Que je tiens en réserve pour les temps de détresse, Pour les jours de guerre et de bataille?
24 Par quel chemin la lumière se divise-t-elle, Et le vent d'orient se répand-il sur la terre?
25 Qui a ouvert un passage à la pluie, Et tracé la route de l'éclair et du tonnerre,
26 Pour que la pluie tombe sur une terre sans habitants, Sur un désert où il n'y a point d'hommes;
27 Pour qu'elle abreuve les lieux solitaires et arides, Et qu'elle fasse germer et sortir l'herbe?
28 La pluie a-t-elle un père? Qui fait naître les gouttes de la rosée?
29 Du sein de qui sort la glace, Et qui enfante le frimas du ciel,
30 Pour que les eaux se cachent comme une pierre, Et que la surface de l'abîme soit enchaînée?
31 Noues-tu les liens des Pléiades, Ou détaches-tu les cordages de l'Orion?
32 Fais-tu paraître en leur temps les signes du zodiaque, Et conduis-tu la Grande Ourse avec ses petits?
33 Connais-tu les lois du ciel? Règles-tu son pouvoir sur la terre?
34 Elèves-tu la voix jusqu'aux nuées, Pour appeler à toi des torrents d'eaux?
35 Lances-tu les éclairs? Partent-ils? Te disent-ils: Nous voici?
36 Qui a mis la sagesse dans le coeur, Ou qui a donné l'intelligence à l'esprit?
37 Qui peut avec sagesse compter les nuages, Et verser les outres des cieux,
38 Pour que la poussière se mette à ruisseler, Et que les mottes de terre se collent ensemble?
39 Chasses-tu la proie pour la lionne, Et apaises-tu la faim des lionceaux,
40 Quand ils sont couchés dans leur tanière, Quand ils sont en embuscade dans leur repaire?
41 Qui prépare au corbeau sa pâture, Quand ses petits crient vers Dieu, Quand ils sont errants et affamés?