1 My seun, onderhou my woorde en bewaar my gebooie by jou;

2 onderhou my gebooie, dan sal jy lewe, en my onderwysing soos jou oogappel;

3 bind hulle aan jou vingers, skryf hulle op die tafel van jou hart.

4 Sê aan die wysheid: Jy is my suster! en noem die verstand jou vertroueling,

5 sodat hulle jou kan bewaar vir die vreemde vrou, vir die ontugtige wat met haar woorde vlei.

6 Want ek het deur die venster van my huis, deur my tralievenster uitgekyk,

7 en ek het onder die eenvoudiges gesien, onder die jongmense 'n verstandelose jongman opgemerk,

8 wat op die straat verbygaan naby haar hoek en in die rigting van haar huis stap,

9 in die skemer, in die aand van die dag, in die middel van die nag en die donker.

10 En kyk, daar kom 'n vrou hom tegemoet, soos 'n hoer aangetrek en listig van hart --

11 sy is onrustig en losbandig, haar voete kan nie in haar huis bly nie --

12 nou buitekant, dan weer op die pleine, en sy staan by elke hoek en loer.

13 En sy het hom gegryp en hom gesoen, met 'n onbeskaamde gesig vir hom gesê:

14 Ek moes dankoffers bring, vandag het ek my geloftes betaal;

15 daarom het ek uitgegaan om jou te ontmoet, om jou aangesig te soek, en ek het jou gekry.

16 Ek het my bed met dekens opgemaak, met bont spreie van Egiptiese linne;

17 ek het my bed besprinkel met mirre, alewee en kaneel --

18 kom, laat ons dronk word van liefde tot die môre toe, laat ons mekaar vrolik maak in welluste.

19 Want die man is nie tuis nie, hy het ver weg op reis gegaan,

20 die geldbeurs het hy met hom saamgeneem, teen die dag van volmaan sal hy eers tuis kom.

21 Sy het hom verlei deur haar baie mooipraatjies, deur die gladheid van haar lippe het sy hom verlok.

22 Hy loop skielik agter haar aan soos 'n bees wat na die slagpaal gaan, en soos voetboeie wat dien tot tugtiging van die sot,

23 totdat die pyl sy lewer splits; soos 'n voël haastig na die vangnet vlieg -- sonder om te weet dat dit ten koste van sy lewe is.

24 Hoor dan nou na my, seuns, en luister na die woorde van my mond.

25 Laat jou hart nie afwyk na haar weë nie, dwaal nie rond op haar paaie nie.

26 Want baie is die gesneuweldes wat sy laat val het, en talryk almal wat deur haar vermoor is.

27 Haar huis is weë na die doderyk, wat afdaal na die kamers van die dood.

1 Mon fils, retiens mes paroles, Et garde avec toi mes préceptes.

2 Observe mes préceptes, et tu vivras; Garde mes enseignements comme la prunelle de tes yeux.

3 Lie-les sur tes doigts, Ecris-les sur la table de ton coeur.

4 Dis à la sagesse: Tu es ma soeur! Et appelle l'intelligence ton amie,

5 Pour qu'elles te préservent de la femme étrangère, De l'étrangère qui emploie des paroles doucereuses.

6 J'étais à la fenêtre de ma maison, Et je regardais à travers mon treillis.

7 J'aperçus parmi les stupides, Je remarquai parmi les jeunes gens un garçon dépourvu de sens.

8 Il passait dans la rue, près de l'angle où se tenait une de ces étrangères, Et il se dirigeait lentement du côté de sa demeure:

9 C'était au crépuscule, pendant la soirée, Au milieu de la nuit et de l'obscurité.

10 Et voici, il fut abordé par une femme Ayant la mise d'une prostituée et la ruse dans le coeur.

11 Elle était bruyante et rétive; Ses pieds ne restaient point dans sa maison;

12 Tantôt dans la rue, tantôt sur les places, Et près de tous les angles, elle était aux aguets.

13 Elle le saisit et l'embrassa, Et d'un air effronté lui dit:

14 Je devais un sacrifice d'actions de grâces, Aujourd'hui j'ai accompli mes voeux.

15 C'est pourquoi je suis sortie au-devant de toi Pour te chercher, et je t'ai trouvé.

16 J'ai orné mon lit de couvertures, De tapis de fil d'Egypte;

17 J'ai parfumé ma couche De myrrhe, d'aloès et de cinnamome.

18 Viens, enivrons-nous d'amour jusqu'au matin, Livrons-nous joyeusement à la volupté.

19 Car mon mari n'est pas à la maison, Il est parti pour un voyage lointain;

20 Il a pris avec lui le sac de l'argent, Il ne reviendra à la maison qu'à la nouvelle lune.

21 Elle le séduisit à force de paroles, Elle l'entraîna par ses lèvres doucereuses.

22 Il se mit tout à coup à la suivre, Comme le boeuf qui va à la boucherie, Comme un fou qu'on lie pour le châtier,

23 Jusqu'à ce qu'une flèche lui perce le foie, Comme l'oiseau qui se précipite dans le filet, Sans savoir que c'est au prix de sa vie.

24 Et maintenant, mes fils, écoutez-moi, Et soyez attentifs aux paroles de ma bouche.

25 Que ton coeur ne se détourne pas vers les voies d'une telle femme, Ne t'égare pas dans ses sentiers.

26 Car elle a fait tomber beaucoup de victimes, Et ils sont nombreux, tous ceux qu'elle a tués.

27 Sa maison, c'est le chemin du séjour des morts; Il descend vers les demeures de la mort.