1 Die Wysheid het haar huis gebou, haar sewe pilare uitgekap,
2 haar slagvee geslag, haar wyn gemeng, ook haar tafel gedek.
3 Sy het haar diensmeisies uitgestuur, sy nooi uit op die hange van die stadshoogtes:
4 Wie eenvoudig is, laat hy inkom hierheen, wie verstandeloos is, vir hom sê sy:
5 Kom, eet julle van my brood, en drink van die wyn wat ek gemeng het;
6 laat staan die eenvoudigheid, dan sal julle lewe, en betree die weg van verstand.
7 Hy wat 'n spotter teregwys, behaal vir homself skande, en hy wat 'n goddelose bestraf, vir homself 'n skandvlek.
8 Bestraf 'n spotter nie, anders haat hy jou; bestraf 'n wyse, en hy sal jou liefhê.
9 Deel mee aan die wyse, en hy sal nog wyser word, leer die regverdige, en hy sal insig vermeerder.
10 Die beginsel van die wysheid is die vrees van die HERE, en kennis van die Heilige is verstand.
11 Want deur my word jou dae meer en word jare van lewe vir jou toegevoeg.
12 As jy wys is, is jy wys tot jou voordeel, en is jy 'n spotter, dan moet jy dit alleen dra.
13 Vrou Dwaasheid is onrustig, pure eenvoudigheid en heeltemal onkundig;
14 en sy sit by die deur van haar huis, op 'n stoel op die hoogtes van die stad,
15 om te nooi die wat op die weg verbygaan, die wat op hulle paaie reguit wandel:
16 Wie eenvoudig is, laat hy inkom hierheen! En die verstandelose, aan hom sê sy:
17 Gesteelde waters is soet, en brood in die geheim geëet, is lekker.
18 Maar hy weet nie dat d r skimme is, dat haar genooides in die dieptes van die doderyk is nie.
1 La sagesse a bâti sa maison, Elle a taillé ses sept colonnes.
2 Elle a égorgé ses victimes, mêlé son vin, Et dressé sa table.
3 Elle a envoyé ses servantes, elle crie Sur le sommet des hauteurs de la ville:
4 Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à ceux qui sont dépourvus de sens:
5 Venez, mangez de mon pain, Et buvez du vin que j'ai mêlé;
6 Quittez la stupidité, et vous vivrez, Et marchez dans la voie de l'intelligence!
7 Celui qui reprend le moqueur s'attire le dédain, Et celui qui corrige le méchant reçoit un outrage.
8 Ne reprends pas le moqueur, de crainte qu'il ne te haïsse; Reprends le sage, et il t'aimera.
9 Donne au sage, et il deviendra plus sage; Instruis le juste, et il augmentera son savoir.
10 Le commencement de la sagesse, c'est la crainte de l'Eternel; Et la science des saints, c'est l'intelligence.
11 C'est par moi que tes jours se multiplieront, Et que les années de ta vie augmenteront.
12 Si tu es sage, tu es sage pour toi; Si tu es moqueur, tu en porteras seul la peine.
13 La folie est une femme bruyante, Stupide et ne sachant rien.
14 Elle s'assied à l'entrée de sa maison, Sur un siège, dans les hauteurs de la ville,
15 Pour crier aux passants, Qui vont droit leur chemin:
16 Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à celui qui est dépourvu de sens:
17 Les eaux dérobées sont douces, Et le pain du mystère est agréable!
18 Et il ne sait pas que là sont les morts, Et que ses invités sont dans les vallées du séjour des morts.