1 'n Gebed van 'n ellendige as hy beswyk en sy klagte uitstort voor die aangesig van die HERE.

2 o HERE, hoor my gebed, en laat my hulpgeroep tot by U kom!

3 Verberg u aangesig nie vir my op die dag as ek in benoudheid is nie; neig u oor tot my; op die dag as ek roep, verhoor my gou!

4 Want my dae verdwyn soos rook en my gebeente gloei soos 'n vuurherd.

5 Platgeslaan soos die plante en verdor is my hart; want ek vergeet om my brood te eet.

6 Vanweë my harde gesug kleef my gebeente aan my vlees.

7 Ek is soos 'n pelikaan van die woestyn, ek het geword soos 'n uil op die puinhope.

8 Ek is slapeloos en het geword soos 'n eensame voël op die dak.

9 Die hele dag smaad my vyande my; die wat teen my raas, gebruik my naam as 'n vloek.

10 Want ek eet as soos brood en meng my drank met trane,

11 vanweë u grimmigheid en u toorn; want U het my opgehef en my weggewerp.

12 My dae is soos 'n skaduwee wat lank geword het, en ek, soos die plante verdor ek.

13 Maar U, o HERE, U bly tot in ewigheid, en u gedenknaam van geslag tot geslag.

14 U sal opstaan, U oor Sion ontferm; want dit is tyd om hom genadig te wees, want die bestemde tyd het gekom.

15 Want u knegte het sy klippe lief en het medelyde met sy puin.

16 Dan sal die heidene die Naam van die HERE vrees en al die konings van die aarde u heerlikheid;

17 omdat die HERE Sion opgebou het, in sy heerlikheid verskyn het,

18 Hom gewend het tot die gebed van wie ontbloot is, en hulle gebed nie verag het nie.

19 Dit sal vir die volgende geslag opgeskrywe word, en die volk wat geskape gaan word, sal die HERE loof;

20 omdat Hy van sy heilige hoogte neergesien het, die HERE uit die hemel op die aarde gelet het,

21 om die gekerm van die gevangene te hoor, om los te maak die kinders van die dood;

22 sodat hulle in Sion die Naam van die HERE kan vermeld en sy lof in Jerusalem,

23 as die volke almal saam vergader, ook die koninkryke om die HERE te dien.

24 Hy het my krag op die weg swak gemaak, my dae verkort.

25 My God, sê ek, neem my nie weg in die helfte van my dae nie -- u jare is van geslag tot geslag!

26 In die voortyd het U die aarde gegrondves, en die hemele is die werk van u hande.

27 Hulle sal vergaan, maar U sal bly; ja, hulle almal sal soos 'n kleed verslyt; U verwissel hulle soos 'n kledingstuk, en hulle verdwyn.

28 Maar U bly dieselfde, en u jare het geen einde nie. [ (Psalms 102:29) Die kinders van u knegte sal woon, en hulle nageslag sal voor u aangesig bly bestaan. ]

1 Prière d'un malheureux, lorsqu'il est abattu et qu'il répand sa plainte devant l'Eternel. Eternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!

2 Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m'exaucer!

3 Car mes jours s'évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.

4 Mon coeur est frappé et se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.

5 Mes gémissements sont tels Que mes os s'attachent à ma chair.

6 Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;

7 Je n'ai plus de sommeil, et je suis Comme l'oiseau solitaire sur un toit.

8 Chaque jour mes ennemis m'outragent, Et c'est par moi que jurent mes adversaires en fureur.

9 Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,

10 A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m'as soulevé et jeté au loin.

11 Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l'herbe.

12 Mais toi, Eternel! tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.

13 Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d'avoir pitié d'elle, Le temps fixé est à son terme;

14 Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.

15 Alors les nations craindront le nom de l'Eternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.

16 Oui, l'Eternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.

17 Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.

18 Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l'Eternel!

19 Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l'Eternel regarde sur la terre,

20 Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,

21 Afin qu'ils publient dans Sion le nom de l'Eternel, Et ses louanges dans Jérusalem,

22 Quand tous les peuples s'assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l'Eternel.

23 Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.

24 Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!

25 Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

26 Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

27 Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.

28 Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s'affermira devant toi.