1 'n Psalm van Dawid. HERE, twis met die wat met my twis; bestry die wat my bestry!

2 Gryp die klein skild en die grote, en staan op as my hulp!

3 En trek die spies uit en stuit my vervolgers! Spreek tot my siel: Ek is jou heil!

4 Laat hulle wat my lewe soek, beskaamd staan en in die skande kom; laat hulle wat my ongeluk beraam, agteruitwyk en rooi van skaamte word!

5 Laat hulle word soos kaf voor die wind, terwyl die Engel van die HERE hulle wegstoot.

6 Laat hulle weg duister en glibberig wees, terwyl die Engel van die HERE hulle vervolg!

7 Want hulle het sonder oorsaak die kuil met hul net vir my verberg, hulle het sonder oorsaak gegrawe teen my lewe.

8 Laat verwoesting oor hom kom sonder dat hy dit weet, en laat sy net hom vang wat hy gespan het; laat hom daarin val met verwoesting!

9 Maar my siel sal juig in die HERE, dit sal bly wees in sy heil.

10 Al my beendere sal sê: HERE, wie is soos U? U wat die ellendige red van die wat sterker is as hy; ja, die ellendige en behoeftige van sy berower!

11 Kwaadwillige getuies staan op; wat ek nie weet nie, vra hulle vir my.

12 Hulle vergeld my kwaad vir goed: verlatenheid vir my siel.

13 En ek -- toe hulle siek was, het ek 'n roukleed gedra; ek het my siel gekwel met vas, en my gebed het teruggekeer in my boesem.

14 Ek het rondgegaan asof dit 'n vriend, asof dit 'n broer van my was; ek het gebuk gegaan in die rou soos een wat oor sy moeder treur.

15 Maar as ek struikel, is hulle bly en kom bymekaar; hulle vergader teen my, lae mense en die wat ek nie ken nie; hulle laster sonder ophou.

16 Onder die roekeloosste tafelspotters kners hulle met hul tande teen my.

17 Here, hoe lank sal U dit aansien? Bring my siel terug van hulle verwoestinge, my enigste van die jong leeus af.

18 Ek sal U loof in 'n groot vergadering; onder 'n groot skare sal ek U prys.

19 Laat hulle oor my nie bly wees wat sonder grond my vyande is nie; laat die wat my sonder oorsaak haat, nie met die oë knip nie!

20 Want hulle spreek nie van vrede nie, maar hulle bedink bedrieglike woorde teen die stilles in die land.

21 En hulle maak hul mond wyd oop teen my, hulle sê: Ha, ha, ons oog het dit gesien!

22 HERE, U het dit gesien, swyg nie. Here, wees nie ver van my af nie!

23 Ontwaak en word wakker vir my reg; my God en Here, vir my regsaak.

24 Doen aan my reg na u geregtigheid, HERE my God, en laat hulle oor my nie bly wees nie!

25 Laat hulle in hul hart nie sê: Ha, ons begeerte! Laat hulle nie sê: Ons het hom verslind nie!

26 Laat hulle wat bly is oor my ongeluk, beskaamd staan en saam rooi van skaamte word; laat hulle wat hul teen my groot maak, met skaamte en skande beklee word!

27 Laat hulle jubel en bly wees wat 'n behae het in my geregtigheid; en laat hulle altyddeur sê: Groot is die HERE wat 'n welbehae het in die vrede van sy kneg!

28 En my tong sal u geregtigheid prys, u lof die hele dag deur.

1 De David. Eternel! défends-moi contre mes adversaires, Combats ceux qui me combattent!

2 Saisis le petit et le grand bouclier, Et lève-toi pour me secourir!

3 Brandis la lance et le javelot contre mes persécuteurs! Dis à mon âme: Je suis ton salut!

4 Qu'ils soient honteux et confus, ceux qui en veulent à ma vie! Qu'ils reculent et rougissent, ceux qui méditent ma perte!

5 Qu'ils soient comme la balle emportée par le vent, Et que l'ange de l'Eternel les chasse!

6 Que leur route soit ténébreuse et glissante, Et que l'ange de l'Eternel les poursuive!

7 Car sans cause ils m'ont tendu leur filet sur une fosse, Sans cause ils l'ont creusée pour m'ôter la vie.

8 Que la ruine les atteigne à l'improviste, Qu'ils soient pris dans le filet qu'ils ont tendu, Qu'ils y tombent et périssent!

9 Et mon âme aura de la joie en l'Eternel, De l'allégresse en son salut.

10 Tous mes os diront: Eternel! qui peut, comme toi, Délivrer le malheureux d'un plus fort que lui, Le malheureux et le pauvre de celui qui le dépouille?

11 De faux témoins se lèvent: Ils m'interrogent sur ce que j'ignore.

12 Ils me rendent le mal pour le bien: Mon âme est dans l'abandon.

13 Et moi, quand ils étaient malades, je revêtais un sac, J'humiliais mon âme par le jeûne, Je priais, la tête penchée sur mon sein.

14 Comme pour un ami, pour un frère, je me traînais lentement; Comme pour le deuil d'une mère, je me courbais avec tristesse.

15 Puis, quand je chancelle, ils se réjouissent et s'assemblent, Ils s'assemblent à mon insu pour m'outrager, Ils me déchirent sans relâche;

16 Avec les impies, les parasites moqueurs, Ils grincent des dents contre moi.

17 Seigneur! Jusques à quand le verras-tu? Protège mon âme contre leurs embûches, Ma vie contre les lionceaux!

18 Je te louerai dans la grande assemblée, Je te célébrerai au milieu d'un peuple nombreux.

19 Que ceux qui sont à tort mes ennemis ne se réjouissent pas à mon sujet, Que ceux qui me haïssent sans cause ne m'insultent pas du regard!

20 Car ils tiennent un langage qui n'est point celui de la paix, Ils méditent la tromperie contre les gens tranquilles du pays.

21 Ils ouvrent contre moi leur bouche, Ils disent: Ah! ah! nos yeux regardent! -

22 Eternel, tu le vois! ne reste pas en silence! Seigneur, ne t'éloigne pas de moi!

23 Réveille-toi, réveille-toi pour me faire justice! Mon Dieu et mon Seigneur, défends ma cause!

24 Juge-moi selon ta justice, Eternel, mon Dieu! Et qu'ils ne se réjouissent pas à mon sujet!

25 Qu'ils ne disent pas dans leur coeur: Ah! voilà ce que nous voulions! Qu'ils ne disent pas: Nous l'avons englouti!

26 Que tous ensemble ils soient honteux et confus, Ceux qui se réjouissent de mon malheur! Qu'ils revêtent l'ignominie et l'opprobre, Ceux qui s'élèvent contre moi!

27 Qu'ils aient de l'allégresse et de la joie, Ceux qui prennent plaisir à mon innocence, Et que sans cesse ils disent: Exalté soit l'Eternel, Qui veut la paix de son serviteur!

28 Et ma langue célébrera ta justice, Elle dira tous les jours ta louange.