1 Vir die musiekleier; op die wysie van: "Moenie verwoes nie." Van Dawid. 'n Gedig, toe hy vir Saul in die spelonk gevlug het.
2 Wees my genadig, o God, wees my genadig, want by U het my siel geskuil, en in die skaduwee van u vleuels sal ek skuil totdat die onheil verbygegaan het.
3 Ek roep God, die Allerhoogste, aan, God wat dit vir my voleindig.
4 Hy sal uit die hemel stuur en my verlos terwyl hy wat my vertrap, my smaadheid aandoen. Sela. God sal sy goedertierenheid en sy trou stuur.
5 Âk moet onder leeus lê, wraakgieriges, mensekinders wie se tande spiese en pyle is, en wie se tong 'n skerp swaard is.
6 Verhef U bo die hemele, o God, u heerlikheid bo die hele aarde!
7 Hulle het 'n net gespan vir my voetstappe, hulle het my siel neergebuig; hulle het 'n kuil voor my gegrawe, hulle val daar binne-in. Sela.
8 My hart is gerus, o God, my hart is gerus; ek wil sing en psalmsing.
9 Waak op, my eer! Waak op, harp en siter! Ek wil die dageraad wakker maak!
10 Ek wil U loof onder die volke, o Here, psalmsing tot u eer onder die nasies.
11 Want u goedertierenheid is groot tot by die hemele en u trou tot by die wolke. [ (Psalms 57:12) Verhef U bo die hemele, o God, u heerlikheid bo die hele aarde! ]
1 Au chef des chantres. Ne détruis pas. Hymne de David. Lorsqu'il se réfugia dans la caverne, poursuivi par Saül. Aie pitié de moi, ô Dieu, aie pitié de moi! Car en toi mon âme cherche un refuge; Je cherche un refuge à l'ombre de tes ailes, Jusqu'à ce que les calamités soient passées.
2 Je crie au Dieu Très-Haut, Au Dieu qui agit en ma faveur.
3 Il m'enverra du ciel le salut, Tandis que mon persécuteur se répand en outrages; -Pause. Dieu enverra sa bonté et sa fidélité.
4 Mon âme est parmi des lions; Je suis couché au milieu de gens qui vomissent la flamme, Au milieu d'hommes qui ont pour dents la lance et les flèches, Et dont la langue est un glaive tranchant.
5 Elève-toi sur les cieux, ô Dieu! Que ta gloire soit sur toute la terre!
6 Ils avaient tendu un filet sous mes pas: Mon âme se courbait; Ils avaient creusé une fosse devant moi: Ils y sont tombés. -Pause.
7 Mon coeur est affermi, ô Dieu! mon coeur est affermi; Je chanterai, je ferai retentir mes instruments.
8 Réveille-toi, mon âme! réveillez-vous, mon luth et ma harpe! Je réveillerai l'aurore.
9 Je te louerai parmi les peuples, Seigneur! Je te chanterai parmi les nations.
10 Car ta bonté atteint jusqu'aux cieux, Et ta fidélité jusqu'aux nues.
11 Elève-toi sur les cieux, ô Dieu! Que ta gloire soit sur toute la terre!